Hij komt om de aarde te richten

Christus' kerk leeft uit een andere orde dan de wereld!
Wij maken allen deel uit van die wereld, onze wereld. Ieder van ons gaat met die wereld zijn gang door de tijd, die we tellen bij de jaren, ze doorlevend voortgejaagd door veel verantwoordelijkheden, of afgeremd door ziekte en eenzaam, van de nieuwjaarsmorgen tot de oudjaarsavond.
De nieuwjaarsmorgen, die aanduiding op de kalender van het nieuwe jaar verschilt in wezen niets van alle andere morgens. Alleen de mens, die voor de onzekerheid van de toekomst staat wenst anderen en zichzelf veel geluk en voorspoed en zegen.
Het is zeker een goede kerkelijke gewoonte om met elkaar in gelovige bezinning op wat voorbij ging en in biddende afhankelijkheid voor wat komen kan het jaar als gemeente te sluiten en te beginnen samen voor Gods aangezicht.
Maar de nieuwjaarsmorgen, die wel staat op onze kalender, als mensen die onze levenstijd meten naar de jaren, staat niet op de jaarkalender van Christus' kerk!
De nieuwjaarsmorgen, evenmin als de oudjaarsavond trouwens, is geen kerkelijk feest, geen kerkelijk begin!
De kerk, het geloof leeft niet bij de vergankelijkheden van beneden en het verglijden der jaren, maar bij de onvergankelijke vastheden van Gods heilshandelen.
Niet wat mensen doen bepaalt haar gang, haar hoop en haar verwachting, maar wat God gedaan heeft.
Hij deed in de gang der tijden — toen naar Zijn wijsheid de tijden vol waren geworden — de heilsfeiten in Jezus Christus, de Zaligmaker der wereld, werkelijkheid worden.
Dwars door alle wisseling der tijden en de gang der eeuwen heen leeft de kerk uit de zekerheid van Gods heil en de verwachting van de voltooiing van de overwinning van het eenmaal in Bethlehem geboren Kind als Hij aan de wisseling der jaren een einde maken zal in de grote dag van Zijn toekomst.
Het geheim van het geloof dat leeft uit de eens zo diep vernederde en nu zo hoog verheerlijkte Koning is dat het verwachting heeft.
Daarom kan het staande blijven in al de aanvallen van beneden, in al de twijfels van zonde en nood, in heel de wirwar van vragen en raadselen, in de vaak uitzichtloze wereldsituatie, om dat het leeft in de tijd uit Hem die de eeuwigheid heeft! De adventstijd is de tijd van de verwachting.
Een verwachting die zich niet vastklemt aan en zich grondt op de machtige prestaties van de vergankelijke mens, noch bouwt op de speculaties van de wetenschap over wat er allemaal in en na het jaar 2000 komen zal en kan, maar die gebouwd is op de beloften en heilsdaden Gods die in Jezus Christus vast liggen!
De kerk begint enkele weken voor het Kerstfeest het kerkelijk jaar met de tijd van de verwachting, de adventstijd.
Dat is de tijd van het gelovig leren leven uit de beloften Gods, van de zekerheid van de vervulling van Gods beloften en daarom van het persoonlijk verwachten van en hopen op het heil des Heeren, dat geopenbaard is in Jezus Christus.
En herdenkend het begin, de eerste komst van de Zaligmaker in de krib van Bethlehem in Zijn diepe vernedering, mag de hoop zich in een al donker wordend getij spannen op de wederkomst naar Zijn beloften: Hij komt want Hij is gekomen!
Levend tussen de eerste en de tweede komst en waarnemend de versnelling in de ontwikkeling der tijden en de worsteling der geesten mogen we in de adventsweken niet alleen maar luisteren of we het klokgelui van de feestelijke Kerstklokken Gods ook horen, maar daar achter en daar boven uit moeten we speuren of we in de cacofonie van deze wereld de bazuinstoten van Zijn komst ook kunnen opmerken.
In de adventstijd moge Gods Geest in onze harten en in heel Zijn Kerk, de verwachting van die grote dag met groot verlangen doen opwaken.
Of is het voor ons geen vreugde met de dichter van psalm 98 te mogen weten, dat die God en Koning, die het voor Zijn volk opgenomen heeft en Zijn Woord waarmaakt, komt om de aarde te richten?
Verwachten wij Hem met verlangen en kunnen wij Hem in die grote dag met vreugde begroeten?
Zullen wij dan met ons hart en ons leven, onze taken en onze verantwoordelijkheden ons huwelijk en ons gezin, wat wij er van maken in Zijn Kerk en wat wij voor Hem zijn en doen in deze wereld, voor Hem kunnen staan als Hij komt in heerlijkheid op de wolken des hemels?
Dan zal de adventstijd voor ons meer moeten zijn dan een tijd waarin we heenleven naar de „gezellige kerstdagen"!
Dan zal Zijn eerste komst in het vlees, opdat Hij onze zonden wegdragen zou en weggedragen heeft op het kruis, voor ons moeten zijn of worden de openbaring van Gods genade over ons. Dan zullen wij door de donkere nacht van het leven met al zijn zonden en onmogelijkheden, de gang moeten gaan naar Hem om onszelf als een arm en schuldig mens te verliezen in de genade handen van het Kind, dat ons Gods onbegrijpelijke zondaarsliefde komt openbaren.
Verwachting, niet omdat wij iets zijn of onze vroomheid wat betekent!
Er is verwachting, omdat Gods beloften worden vervuld!
En voor ieder die in het geloof, alles leert verliezen in zichzelf wat waarde zou hebben voor God, maar steunend op Gods beloften knielen leert bij de kribbe zal in deze Zaligmaker zijn leven en vrede vinden!
Vrede met God verzoend door het bloed van het Kind, de Levensbehouder, dat wil zeggen van het strenge oordeel Gods dat over ons gaan zou bevrijd.
Dan hebben allen die in Christus Jezus zijn niets te vrezen, maar alles te verwachten, want dit Kind, hun Koning is de Rechter die komen zal om de aarde te richten!
Verwachting, Gods kerstkoren zingen nog van vrede op aard!
Het komt! Hij komt, daarom verwachten wij die grote dag met een groot verlangen, om ten volle te genieten de beloften Gods, in Jezus Christus, onze Heere!

de B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen