Vrede

Vrucht van de gerechtigheid
In Jes. 32: 17 heet de vrede de vrucht van de gerechtigheid. Dat wil dus zeggen, dat er zonder gerechtigheid geen vrede is en dat vrede eerst daar kan zijn waar gerechtigheid heerst. Het ware heilsrijk breekt pas aan, wanneer gerechtigheid en vrede elkaar kussen (Ps. 85 vers 11), d.w.z. wanneer die twee samengaan.
Het is begrijpelijk, dat in onze tijd allerlei vredes pogingen worden aangewend. We leven allerminst in een vredige wereld. Ook daar waar geen oorlog is en welvaart heerst voelt de mens zich voortdurend bedreigd door onzekerheid. We hebben twee wereldoorlogen achter de rug en een derde behoort allerminst tot de onmogelijkheden. Er zijn in onze wereld allerlei kiemen voor aanwezig. We hoeven alleen maar te denken aan de oorlog in Vietnam, die zich zelfs uitbreidt en aan de spanningen in het Midden-Oosten. En in de toekomst gaat communistisch China een danig woordje meespreken. De agitaties en protesten van velen tegen de oorlog en vóór de vrede zijn goed te verstaan.
Enige jaren geleden heeft op de „Kirchentag" van de Evangelische Kerk in Duitsland te Hannover de Zweedse minister voor ontwapening van 't ministerie van buitenlandse zaken Dr. Alva Myrdal in een rede de volgende richtlijnen voor de vrede uitgestippeld.
In de eerste plaats dienen bepaalde stappen met betrekking tot ontwapening te worden ondernomen. De bewapeningswedloop moet worden stopgezet en een ontspanning tussen de wereldmachten bewerkstelligd.
Ten tweede dienen maatregelen genomen te worden die leiden tot bijlegging of tenminste tot pacifering van die regionale conflicten, die de wereldvrede bedreigen.
In de derde plaats dient er op economisch en cultureel gebied een steeds verdere integratie plaats te vinden. De opbrengst van de aarde moet rechtvaardiger worden verdeeld en de landen en volkeren moeten sterker dan voorheen gekend worden in beslissingen die voor ieder van belang zijn.
Tenslotte dient men zich nu en in de toekomst voortdurend bezig te houden met een steeds gedetailleerder planning voor een toekomst wereld, een wereld waarin vrede, vrijheid en vooruitgang in een wettelijke orde gewaarborgd worden. Daartoe moeten de Verenigde Naties zo worden uitgebouwd, dat zij werkelijk in staat zijn die funkties over te nemen, die ter waarborging van vrede en wet noodzakelijk zijn. De machtconcentraties, de kernwapens en de economische monopolies moeten dan hun tijd gehad hebben.
Dit zijn prachtige richtlijnen. Maar hoe komen ze tot stand?
De bijbel zegt, dat er geen vrede mogelijk is zonder gerechtigheid. En hoe leren de volken en de mensen gerechtigheid?
Gerechtigheid betekent, dat ieder het belang van zijn medemens gaat zoeken, zichzelf leert verloochenen, het belang van zichzelf terzijde schuift voor dat van de ander. Hoe komen we daartoe in een wereld, waar ieder voor zichzelf leeft en beheerst wordt door egoïsme en eigenbelang? Daar is eerst nodig een radicale vernieuwing van de mens. Gerechtigheid betekent, dat de mens onder God leert buigen en naar Zijn wil gaat vragen.
De valse profeten onder Israël verkondigden vrede, terwijl er geen vrede was (Jer. 6: 14. 8: 11, Ez. 13: 10, 16). Hun prediking was een vrede-boodschap zonder bekering. Maar de ware profeten leerden, dat er geen vrede kan zijn zonder waarachtige bekering tot God. Hun prediking luidt: De goddelozen, zegt mijn God, hebben geen vrede (Jes. 57: 21).

De bijbelse zin van het woord
Het bijbelse woord vrede is allesomvattend. Wij denken bij vrede aan afwezigheid van oorlog. Maar het bijbelse woord vrede houdt veel meer in. Het duidt de harmonie van het leven en het samenleven aan. Het duidt het leven en het samenleven aan zoals het idealiter behoort te zijn.
Het hebreeuwse woord voor vrede, zoals het voorkomt in het O.T., luidt sjaloom. En sjaloom komt van een stam, die eigenlijk „heel zijn" betekent, in tegenstelling met: gebroken zijn. De sjaloom is het leven in zijn ongebrokenheid. Men kan het ook weergeven door: welstand.
Jakob vraagt naar de sjaloom van zijn oom Laban (Gen. 29: 6), d.w.z. hij vraagt naar diens welstand. Het antwoord, dat hij krijgt luidt: sjaloom, d.w.z. alles verloopt naar wens; alles is zoals men het maar wensen kan.
Op dezelfde wijze vraagt Naäman naar de sjaloom, de welstand, van Elisa (2 Kon. 5: 21). Men groette elkaar ook met de woorden: sjaloom zij u. Wij vertalen dat wel door: vrede zij u (Richt. 19: 20), maar het houdt veel meer in. Het betekent zoiets als: Het ga je goed; het allerbeste. Sjaloom omvat heel de welstand van het leven.
De ware, echte, volle sjaloom is gave van God. Daarom spreekt de priester, wanneer hij de zegen legt op het volk: De HERE verheffe Zijn aangezicht over u en geve u vrede (Num. 6: 26). Het aangezicht verheffen, opheffen, is teken van gunst, genade en goede gezindheid. De vrede is vrucht van Gods genade, gave van een goedgunstig God. Als God Zijn aangezicht in toorn verbergt, is er geen vrede (Job 3: 26). God alleen kan een mens de ware vrede geven.
Dat God de vrede geeft, weet ook Gideon. Wanneer de engel des HEREN hem verschijnt, spreekt deze tot Gideon: Vrede zij u (Richt. 6: 23). Zoals we gezien hebben is dat de groet, waarmee men onder Israël elkaar begroette. Maar in de mond van de engel houden de woorden meer in dan een groet alleen. God zegt Gideon alle hulp en heil en leven toe. Vrede betekent voor Gideon, dat God met hem is en dat hij niet sterven, maar leven zal. Daarvan is Gideon zozeer onder de indruk, dat hij een altaar voor de HERE bouwt en dat noemt: De HERE is vrede (vs. 24). Dat is niets minder dan een belijdenis. Gideon spreekt uit, dat alle sjaloom d.w.z. alle heil en verlossing en leven komt van God alleen.
De vrede, die God geeft, houdt ook in, dat er eens geen oorlog meer zal zijn. Dan zullen de zwaarden tot ploegscharen en de speren tot snoeimessen worden omgesmeed. Het ene volk zal tegen het andere volk niet meer opstaan en er zal geen militaire dienst meer zijn (Jes. 2: 4). Vrede betekent ook welvaart en rust en veiligheid. Micha drukt dit zo uit: Zij zullen zitten ieder onder zijn wijnstok en onder zijn vijgeboom, zonder dat iemand hen opschrikt (Mi. 4: 4). Maar die vrede is ook de vrede met God (Rom. 5: 1). Het is zelfs zo, dat er geen vrede is zonder vrede in de gemeenschap met God. Dat wordt tegenwoordig vaak vergeten. Men wil een wereld van vrede opbouwen, maar men vergeet, dat er eerst vrede met God - moet zijn. Een paradijs zonder God bestaat er niet. De Schrift zegt, dat de HERE Zijn volk zal zegenen met vrede (Psalm 29: 11), de ootmoedigen zullen zich in vrede verlustigen (Ps. 37: 11), die Zijn wet liefhebben hebben vrede (Ps. 119 vers 65) enz. In het kerstlied van de engelen wordt vrede op aarde verkondigd voor de mensen des welbehagens (Luk. 2: 14), Dat zijn de mensen in wie God een welbehagen heeft. Maar dat gaat niet zonder geloof en bekering. Vrede is er voor hen, die met Mij vrede maken, zegt God (Jes. 27: 5).

De vrede komt eenmaal
In onze wereld, waarin een hartstochtelijk verlangen naar vrede is, omdat ze er niet is, zal eenmaal vrede komen. Jesaja verkondigt het eeuwige vredesrijk (Jes. 2 en 9). Dat vrederijk komt als een gave van God in Christus. Hij is de Vredevorst (Jes. 9: 5). Het eeuwige vrederijk komt door Hem. Micha zegt van Hem: Hij zal vrede zijn (Mi. 5: 4). Terecht betrekt Paulus dit woord op de eenheid, die Christus door het geloof teweeg brengt tussen Joden en heidenen in Hem (Ef. 2 vers 14). In Christus worden alle volken één. Er is geen onderscheid tussen blank en niet-blank, tussen rijk en arm, tussen heer en knecht. Want in Hem hebben allen toegang in één Geest tot de Vader (vs. 18). Hij is de Opgang uit de hoogte, die onze voeten richt op de weg des vredes (Luk. 1: 79). Christus leidt ons op de weg naar de vrede. En Hij schenkt dat heil alleen aan de Zijnen. Dat is geen discriminatie. Het is de orde van Gods vertoond. Het is tot de Zijnen, dat Hij spreekt: Vrede laat Ik u; mijn vrede geef Ik u (Joh. 14 vers 27). Het is de vrede in Zijn gemeenschap. Het is ook de vrede tot God. Christus stelt de mens weer in de rechte verhouding tot God. Paulus zegt: Wij dan, gerechtvaardigd uit het geloof, hebben vrede met God door onze Here Jezus Christus (Rom. 5: 1).
En zo komt eenmaal het eeuwige vrederijk. Gods heil is nabij, die Hem vrezen. In dat rijk kussen gerechtigheid en vrede elkaar en trouw spruit op uit de aarde (Ps. 85: 10 vv).
In onze duistere wereld mogen we hopen op dat vrederijk. Maar het komt alleen in de weg van bekering en van gerechtigheid en van geloof. Dat moeten we nooit vergeten.
Moeten christenen dan alleen maar hopen?
De Schrift zegt: Jaagt naar vrede met allen (Hebr. 12: 14).
Dat kan men op tweeërlei manier verstaan, namelijk dat we er naar moeten staan vrede te hebben met alle mensen en dat we in gemeenschap met alle mensen, dus gezamenlijk, moeten zoeken vrede in deze wereld te bewerken. Waarschijnlijk is het laatste de bedoeling. Met elkaar moeten we vrede zoeken en voornamelijk als christenen iets van het komende vrederijk laten zien. Alles moeten we in het werk stellen wat tot vrede en eensgezindheid dienen kan.
Jezus noemt de vredestichters zalig (Matth. 5:9). Alle oorlog, alle ruzie, alle tweedracht is uit de duivel. Het stichten van de vrede moet voortkomen uit de gehoorzaamheid aan God, uit de gemeenschap met Hem en het geloof in Jezus Christus. Het kan niet anders dan dat hij, die God liefheeft en dient, zich inzet voor de vrede. En dan voor de vrede in de volle zin van het woord. Heel de sjaloom. Dat is vrede en welzijn onder de mensen. Het gaat niet alleen om de vrede met God, maar om de totale sjaloom.
Het gaat om de vrede in huwelijk en gezin, in maatschappij en volkerenwereld, tussen rassen en klassen. Dat is de vrede, die Christus bewerkt. En naar die vrede moet elke christen staan.

Oosterhoff

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen