Geestelijk leven (6)

Uit kracht van opvoeding
God schakelt de ouders en hun liefdevolle begeleiding van het jonge leven in voor Zijn eeuwigheidswerk.
Hij geeft hen, uit wie we het natuurlijke leven ontvingen een verantwoordelijke en levensvormende taak, opdat we het geestelijke leven uit Hem zullen leren zoeken en ontvangen.
Zij hebben zich met hun „ja-woord" verplicht om ons in de opvoeding in de voorzeide leer breder te onderwijzen.
Een moeilijke taak en een hoge verantwoordelijkheid, die ook onze ouders alleen in biddende afhankelijkheid van de Heere, pleitend op Zijn verbondstrouw alleen, met gebrek en veel tekortkoming hebben kunnen volbrengen. Wie zelf de rijkdom ontvangt in zijn leven, om die taak in de opvoeding van eigen kinderen te mogen verrichten, leert pas waarderen wat zijn ouders hem in het leven hebben meegegeven.
Hoevelen die de Heere in oprechtheid mogen vrezen, zijn er niet die terugziende op hun leven, weten dat de Heere in jonge jaren al in hun leven kwam en daarvoor middelijkerwijs de opvoeding en wat ze thuis van de dienst en de vreze des Heeren gezien en geleerd hebben heeft willen gebruiken.
Zeker is er ook veel zorg en leed in menig ouderhart om kinderen, die ondanks hun opvoeding andere wegen gaan en de Heere en Zijn dienst de rug toe keren of als ze wel in het spoor der ouders meelopen en zelf blijven lopen, geen enkel blijk geven, dat ze van harte de Heere zoeken en liefhebben.
Het is het duidelijk bewijs, dat de beste opvoeding geen garantie biedt voor de vreze des Heeren in het leven van de kinderen. Ook hierin is de vrijmacht van Gods genade, maar dat bedroefde ouderhart zal, als het zelf leven mag uit de eenzijdige trouw van de God van het verbond, toch niet kunnen aflaten om pleitend op die trouw eens beloofd ook in het leven van hun kinderen, de Heere aan Zijn eigen beloften vast te houden!
De grote invloed en geestelijk vormende waarde van de opvoeding door de ouders moge hen wel steeds tot bezinning voeren, opdat het breder onderwijs in de voorzeide leer niet een eenzijdig en scheefgetrokken voorstelling bij brengt van de Heere, Zijn dienst én de weg der zaligheid in Jezus Christus.
Verkeerde, eenzijdige indrukken en opvattingen in de jeugd meegekregen kunnen toch in het later leven van velen oorzaken worden van veel twijfel en vrees, geloofsmoeilijkheden en gebedsbezwaren.
Hier hangt natuurlijk weer ten nauwste mee samen de geestelijke instelling van de ouders zelf en het zicht dat zij hebben op de Heere en Zijn dienst, op wet en genade, op het bevrijdende evangelie en de mogelijkheid van zaligworden.
Als een kind van jongs af aan eenzijdig gesteld wordt voor de eis van een alwetend en heilig God en in het leven van de ouders een sterk wettisch „moeten" ontdekt, zonder de vreugde en de verwondering van het „mogen" dienen van de Heere, die zo groot is in liefde en rijk in genade, zal dat consequenties hebben. God is dan wel de streng rechtvaardige die eist wat je toch nooit kunt volbrengen, maar dat God ook de belovende is, die de eerste is en het Zelf doet en om niet schenkt, - het evangelie van genade in Jezus Christus die gekomen is niet om gediend te worden maar om te dienen, wordt dan wel een vreemde en moeilijk te aanvaarden zaak.
Evenzo kunnen er geestelijk scheefgetrokken verhoudingen ontstaan als het kind alleen maar leert denken in de sfeer van de liefde van de Heiland en het zo vanzelfsprekend achten een „schaapje van Zijn grote kudde te zijn". Het zondebesef en de noodzaak van de persoonlijke schuldvergeving door een heilig God zullen dan ver op de achtergrond blijven. Niet minder is het levende voorbeeld van de ouders van diep ingrijpende betekenis voor de geestelijk ontwikkeling van het kind. Als ouders sterk de nadruk leggen op Gods heiligheid en het moeten onderhouden van Gods geboden, maar in hun eigen leven ontdekt het opgroeiende kind dat ze het ook niet zo nauw nemen zaait het twijfel aan de levensechtheid en de waarde van het geloof en de godsdienst. Als ouders sterk benadrukken de liefde Gods en van de Heiland, maar het kind is steeds getuige van spanningen tussen vader en moeder, van liefdeloze daden en woorden die de gezinssfeer vertroebelen, dan kan deze strijd tussen leer en leven oorzaak worden van veel vragen en zelfs afkeer van de dienst van die God, die het leven toch echt niet nieuw blijkt te maken.

Het jonge plantje leiden kost veel zorg, het heeft een juiste belichting en goede (geestelijke) voeding nodig om op te groeien en tot bloei en vruchtbaarheid te komen.
De rijkdom van het volle evangelie van zonde en genade, van schuld en vergevende liefde, van Gods rechtvaardigheid en rijke barmhartigheid, van die belovende God die geeft wat Hij naar recht van ons eist, is voor vele ouders - mede weer uit oorzaak van hun opvoeding en geestelijke leiding - moeilijk te zien en door te geven. Daarom zal in de opvoeding het Woord van God zelf een beslissende plaats moeten hebben en niet de visie van vader of moeder alleen. Het is een weldaad als een kind leert vroeg en al naar het bevattingsvermogen rijpt in persoonlijke omgang met de Bijbel te luisteren naar het antwoord op de vraag: wat wilt Gij, dat ik doen zal?
Mij dunkt dat de meest dankbare herinneringen en diepste vormende indrukken die men overhoudt aan zijn opvoeding in het ouderlijk huis, die zijn die met de ondertoon van diepe ernst iets hebben doen zien van de blijdschap van de dienst des Heeren en de jaloersmakende rijkdom van de vreze des Heeren en het volgen en dienen in allerlei levensomstandigheden van de Heere Jezus.
Daarbij heeft het open gesprek met de ouders in het kinderleven over de persoonlijke verhouding tot de Heere een grote vormende waarde.
Het is diep te betreuren en een geestelijke schadelijke zaak dat ook onder ons het gesprek tussen vader en moeder en tussen hen en hun kinderen over het geestelijk leven, verstilt en soms helemaal zwijgt. Het is geen uitzondering, dat al ligt de Bijbel (hopelijk) in het gezinsleven nog open op tafel er in de omgang van de ouders met hun kinderen en omgekeerd geen openheid meer is en men langzaam maar zeker innerlijk vreemden van elkaar wordt.
En als dan het enige wat het kind te horen krijgt een waarschuwing is voor de straf des Heeren als ze ondeugend zijn of niet gehoorzamen aan de wil van de ouders, moet het weer niet bevreemden dat er eerder een stille angst en afkeer gekweekt wordt dan een begeren naar het gesprek en de gemeenschap met de Heere die zegt: stort voor Mij uit je ganse hart!
Opvoeden in de vreze des Heeren is een teer werk, waarbij veel wijsheid nodig is. Maar beseffen gebruikt te mogen worden opdat de Heere Zijn werk in het leven van onze kinderen zal werken, door hen te leiden tot Hem in de weg van Zijn dienst, mag pleitend doen vragen om die wijsheid die Hij zelf beloofd heeft allen die het daaraan ontbreekt.
Opgevoed worden in de vreze des Heeren moet ons brengen bij het Woord des Heeren, om bij alle waardering van het woord van onze ouders, zelf persoonlijk te leren luisteren naar Zijn stem en het antwoord van ons hart Hem te leren geven.

de B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen