Geen weg terug

De Alblasserwaard, één van Nederlands mooiste streken met de Alblas en de Giessen, is een eiland waar het polderlandschap plm. 5 meter onder zeespiegel ligt. Voor wie er komt vallen dan ook direkt de vele dijken, molens en sloten op, nodig om het water op peil te houden.
In dit stukje Nederland bestaat een niet al te officiële, maar wel boeiende jongensachtige sport, nl. slootje springen. Je trekt dan alleen, maar liever met elkaar dwars door het polderlandschap. Je springt van de ene kamp land over het slootje op de andere kamp. De slootjes zijn meestal niet zo breed, hooguit twee meter. Je kunt het vaak lang volhouden, totdat het ineens kan gebeuren dat je op een hoge kant van het land staat, de sloot flink breed is en de overkant nogal laag. Dan wordt het moeilijk. D.w.z. je kunt er wel overspringen (van de hoge op een lage kant is dat wel te doen) maar je kunt niet terug zonder een nat pak te halen.

Zoiets, maar wel in een heel andere situatie, heeft zich ook voor gedaan in het leven van de man tegen wie Jezus bovengenoemde woorden spreekt: Laat de doden hun doden begraven, maar gij, ga gij heen en verkondig het koninkrijk Gods.
Het gaat nl. in deze woorden niet om de vraag wie bij een begrafenis aanwezig moet zijn. Het gaat hier over de voorrang van het Koninkrijk en de dienst van God.
De aangesproken man wordt door Mattheus discipel genoemd. Het was waarschijnlijk niet één van de twaalven, maar iemand uit de bredere kring die Jezus volgde.
Dat volgen van hem was tot nu toe echter steeds met reserves geweest. Hij kon zonder veel moeite nog terug. Zeker Jezus boeide hem wel, anders liep hij niet achter Jezus aan. Maar als het al te grote konsekwenties met zich zou meebrengen, dan kon hij terug. Jezus ziet hem en ontmaskert die houding in z'n leven.
Jezus zegt: Volg Mij. Dat is dan een ander volgen dan tot nu toe. Dat is een volgen waar Jezus helemaal en alleen op de eerste plaats komt. Dat vraagt om de beslissing met konsekwenties voor je hele leven. Daar moet als het erop aankomt zelfs de begrafenis van je vader voor blijven staan. Dat is nogal wat. Je zou toch zeggen: daarvoor laat je alles staan. Een schriftgeleerde mocht zijn wetsstudie hiervoor onderbreken. En als hij in gebed was mocht je hem storen om hem te zeggen dat zijn vader was overleden, opdat hij dan direkt de nodige dingen kon regelen.
Nee, zegt Jezus, laat dat de doden doen. Laat dat de mensen doen die nog niet volgen, die nog niet aangeworven zijn voor de dienst van de Meester.
Belijdenis des geloofs afleggen heeft ook met zo'n beslissing te maken. Dat is een kiezen voor de dienst des Heren zonder voorwaarden. Je kunt dan niet zeggen eerst zus en zo nog, of dit en dat wil ik graag meenemen.

Zijn wij niet vaak mensen die om de radikaliteit van de dienst van God heen willen? Er lopen er nog zoveel rond, ze volgen wel, d.w.z. ze springen slootje na slootje, maar die brede sloot die nemen ze niet, want dan kunnen ze niet terug (zonder het natte pak wel te verstaan). Als je voor het doen van belijdenis staat, denk er eens over na. Als u reeds jaren geleden belijdenis deed of uw kinderen liet dopen (ook een vorm van belijdenis doen) hoe staat het met het volgen?
Je kunt niet zeggen dat je het ja-woord voor God en zijn gemeente niet hebt gegeven. God houdt die mensen aan hun woord. God houdt zichzelf aan zijn eigen Woord, ook al moet zijn eigen enige Zoon ervoor de kruisdood sterven. God houdt ook de mensen aan hun woord. Niet zonder de grootste schade kun je terug. Toch wil ik u niet afschrikken, zeker zij die er vlak voor staan niet.
Het kan ook een grote steun in de rug zijn deze stap, deze sprong naar het licht achter je te hebben (een sprong die overigens niemand in eigen kracht kan doen).
Te weten: er is geen weg terug kan een stimulans zijn dapper, volhardend verder te gaan in de strijd van het geloof. Als er geen ruimte meer is voor reserves loop je niet zo gauw gevaar dat reserves zich in je leven inkapselen.
Maar er is iets dat nog veel meer zoden aan de dijk zet. Jezus zegt niet: Volg, maar Volg Mij! Dat betekent al volgend, en soms vraagt dat veel, blijf je wel in de buurt van de Heiland. Alleen in Zijn buurt kun je volhouden. Hij wil en zal steeds de krachten geven om te blijven volgen.
Er is bv. het Avondmaal, speciaal ingezet door God om die vermoeide volgelingen kracht te schenken, het geloof te versterken, om vol te houden.
Overigens schreef iemand: „Niet te allen tijde staan de dingen zo scherp als op het moment van onze tekst. Niet te allen tijde kruist de weg van het Koninkrijk Gods zozeer de aardse verhoudingen. Niet te allen tijde brengt het zulke persoonlijke offers met zich mee".
Het is niet altijd zo moeilijk, maar het kan bv. toch wel betekenen, dat je je vakantie laat schieten om je zieke vader te verzorgen of een mooie beter betaalde baan niet aanneemt omdat je daar persé de zondagen moet werken, of het mooiere huis niet kiest omdat er geen kerk of christelijke school in de buurt is.

's-Gravendeel, B. Witzier

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen