Paasfeest achter gesloten deuren

We lezen in het evangelie dat de discipelen op de dag van Christus' opstanding samen waren achter gesloten deuren uit vrees voor de joden (Joh. 20:19). Dat was bij hen bepaald geen uiting van paasfeest. In paasstemming waren de meesten van de discipelen dan ook nog allerminst.
Wel waren geruchten aangaande de opstanding van Jezus tot hen doorgedrongen, maar als blijde boodschap hadden ze die niet ontvangen. Verschillende geruchten waren door hen gewogen en te licht bevonden. Wel had de mededeling van Petrus en Johannes wat meer gewicht in de schaal gelegd, maar twijfel bleef. Uit de blijde boodschap van pasen leefde zeker nog niet ieder der discipelen. Vooralsnog waren ze met hun gedachten meer geconcentreerd op eigen veiligheid dan op het evangelie van paasfeest. En dus hielden ze de deuren van het huis waarin ze waren hermetisch gesloten. Je kon nooit weten. Ze hadden Jezus, hun meester, gedood. Nu konden zij als zijn volgelingen wel eens aan de beurt zijn.
Zo zaten de discipelen op paasfeest achter gesloten deuren. Ze hadden het zicht op zichzelf, op hun veiligheid, maar niet op de opgestane Heiland. Ook in dat opzicht zaten ze achter gesloten deuren. Ze hadden geen uitzicht, geen perspektief. Ze zaten met heel hun hebben en houden, met hun angsten en onzekerheden, met hun twijfelingen en aanvechtingen binnen de vier muren van het huis waar ze zaten en binnen de beslotenheid van hun eigen hart en kring. Geen uitzicht op het open graf, op de machtige toekomst door Christus' opstanding ontsloten. Met één woord: nog geen paasfeest.

Maar zitten wij op paasfeest vaak ook niet zo achter gesloten deuren?
Nee, niet in letterlijke zin. We doen de deuren van onze huizen en van de kerken, waarin we samenkomen, niet op slot uit vrees voor vijanden. Daarin mogen we ons gelukkig prijzen. We kunnen veilig samenkomen. We komen niet in de gevangenis omdat we Jezus belijden. Hem willen volgen.
Wat dat betreft zijn er christenen in de wereld die de Heiland onder heel wat moeilijker omstandigheden belijden. Die wel achter gesloten deuren moeten samenkomen. Die om hun geloof vervolgd worden, in gevangenissen zitten. Wat dat betreft was de vrees van de discipelen ook weer niet zo heel onbegrijpelijk. Maar het is zelfs mogelijk achter gesloten deuren open deuren op Christus te hebben, op Hem als de levende Heiland. Paulus heeft in de gevangenis in Rome een machtige vertroosting uit het evangelie dat Jezus door zijn opstanding de dood van zijn kracht beroofd heeft en onvergankelijk leven heeft aan het licht gebracht. (2 Tim. 1:10). En hij houdt zijn geliefde leerling Timotheüs voor om in alle tegenwerking en verdrukking te blijven vasthouden, dat Jezus Christus uit de doden is opgewekt en we daarom een levende Heiland hebben (2:8). Daar kan een christen zelfs in de grootste nood kracht en troost uit putten. Daarom is het zo belangrijk een open deur op Christus te hebben.
Daaraan ontbreekt het ons nu juist zo vaak. Dan zitten we op paasfeest, met open deuren van huizen en kerken in de letterlijke zin van het woord, zo vaak achter gesloten deuren in geestelijke zin. Zoals de discipelen niet alleen achter gesloten deuren van het huis waarin ze waren zaten, maar ook nog een gesloten deur hadden op de opgestane Heiland.
We horen het paasevangelie, maar Jezus wordt niet gezien. Het is zelfs mogelijk over het paasevangelie te discussiëren, de realiteit van Christus' opstanding te verdedigen tegen aanvallen van onrechtzinnige kant, maar zelf Jezus niet te zien.
De discipelen discussieerden ook. Ze zetten telkens weer het ja en het nee tegenover elkaar. Maar de deuren bleven gesloten.
Er gaat zo weinig feestelijks van uit.
Ziet de wereld aan ons iets van de blijdschap van pasen?
We komen in de kerk. Maar het blijft binnen vier muren. Wel zijn de deuren niet op slot maar niemand komt binnen. We zijn er onder ons en bij elkaar. Maar verstaan we de boodschap van pasen? Maakt die ons blij? Geeft die verandering in ons leven? Brengt die alles bij ons op een ander plan?
En durven we er de straat mee op? Durven we van onze Heiland te getuigen? Of zijn we net zo bang als de discipelen? Of missen we misschien evenals zij het zicht op de levende Heiland? Is daarom alles zo bij ons gesloten?
We hebben een levende Heiland, maar het leeft niet bij ons. Dat is de armoede van de kerk vandaag. We leven achter gesloten deuren. En de wereld ziet aan ons niet wat paasfeest is.
Voelen we onze armoede? Zitten we daarom achter gesloten deuren? Zijn we geestelijk zo leeg? Durven we daarom de konfrontatie met de wereld niet aan? Weten we niet wat we met het paasevangelie moeten doen in de grote nood van de wereld van vandaag? Trekken we ons daarom terug in de veiligheid en beslotenheid van eigen kring?
Je bent geneigd te vragen: wat moeten we er mee?
Wat wij er mee moeten? De opgestane Heiland en zijn machtige paasboodschap toelaten door al onze gesloten deuren.

We lezen in het evangelie dat Jezus opeens in het midden van zijn discipelen stond.
Dat is een gelukkig ding, dat Jezus dwars door onze gesloten deuren heen komt. We hoeven niet eens de deuren voor Hem open te doen. Hij breekt er pardoes doorheen. Dat is een geweldige zegen. Want het moet uiteindelijk alles van Hem uitgaan. Hij breekt bij zijn discipelen door alle deuren heen. Ook door de deuren van twijfel en ongeloof.
Ze zien Hem opeens als de levende Heiland. Hij stond in hun midden. Ze konden Hem allen zien. Maar Jezus zien is Hem horen. Ook de opgestane Heiland komt met het Woord. Uit het Woord kunnen wij Hem kennen. In het Woord openbaart Hij ons de kracht van zijn opstanding.
Jezus sprak tot Zijn discipelen: Vrede zij ulieden.
Dat was in zijn mond meer dan een bekende groet.
In deze groet deelt Hij hun de vrede, die Hij in de weg van zijn sterven en opstanding voor al de zijnen heeft verworven, mee. Dat wil zeggen: Hij laat hen daarin delen. Hij geeft hun er deel aan. Die vrede is de volle sjaloom. Het is de gemeenschap met God, zijn kindschap, het geluk, de veiligheid, de troost, de vreugde en de rijke toekomst daarvan. Het betekent deelhebben aan het rijk Gods, het vrederijk.
Het zal met de discipelen nog wel door veel verdrukking heengaan, maar intussen mogen ze deel hebben aan de vrede en het rijk van de vrede hun door Christus verworven.
Dat is pasen.

Zonder de opstanding van Christus zou er voor de discipelen geen vrede, geen vreugde en geen toekomst zijn. Dan bleven voor hen alle deuren gesloten. Maar nu mogen alle deuren open. Het is pasen. Het volle licht van pasen mag binnenkomen.
Jezus leeft en wij met Hem.
Alle machten zijn door Hem overwonnen. De macht van de zonde, van de dood, van de vijanden, van de duivel, van de hel. Nu mogen de discipelen op Jezus zien en uit Hem hun troost, hun kracht en alle moed putten.
Jezus toont hun zijn handen en zijn zijde. Met hetzelfde lichaam als waarmee Hij aan het kruis gestorven is is Hij opgestaan. Zijn opstanding is realiteit. Geen verbeelding, maar werkelijkheid. Geen wonder dat de kerk de eeuwen door aan de realiteit van Christus' lichamelijke opstanding heeft vastgehouden. Het gaat niet alleen om zielen. We mogen met lichaam en ziel in Christus geborgen zijn.
Maar nu moeten de discipelen er ook op uit. Jezus komt door gesloten deuren om de zijnen achter gesloten deuren weg te halen. Hij stuurt ze de straat op, de wereld in.
Na hen in alle vertroosting en blijdschap van pasen te hebben doen delen zegt Hij: Gelijk de Vader mij gezonden heeft, zend Ik ook u. Hij zendt ze met de boodschap van pasen de wereld in: Gaat dan henen, maakt al de volken tot mijn discipelen. Dat is nog al wat. Maar Christus heeft overwonnen. Achter de boodschap van pasen staat de macht en de kracht van de Paasvorst, die overwonnen heeft. Straks staan de discipelen op het tempelplein te getuigen van Christus' opstanding, onbevreesd (Hand. 2, 3 en 4). Geen gesloten deuren meer. Dat is de kracht van paasfeest.

Wij zitten zo vaak achter gesloten deuren. Dan hebben we geen uitzicht op de levende Heiland. En we voelen ons veilig in de beslotenheid van eigen kring of kerk.
Maar kerk zijn is zien op Jezus. Leven uit de kracht van zijn opstanding.
Zijn evangelie moet ook bij ons door alle deuren heenbreken.
Christus staat op paasfeest niet lichamelijk onder ons. Maar wel met de kracht van zijn evangelie. En dat evangelie breekt deuren open. Dat we door het geloof de paasvorst mogen zien om uit zijn vrede te leven.
Het paasevangelie haalt ons weg achter gesloten deuren. En dan moeten ook alle deuren naar buiten open. Dan mogen we met de kracht van het evangelie staan midden in de wereld. Elke dag in ons werk, temidden van moeilijkheden en aanvallen, in de kerk en in de politiek. Overal. Wetend dat we een levende Heiland hebben. We mogen staan en werken in het licht van zijn opstanding. Dat betekent dat er toekomst is. Dat het geloven in Hem zin heeft. Dat het zin heeft van Hem te getuigen en vanuit zijn evangelie te werken en te leven. Ze moeten op paasfeest door de kracht van het paasevangelie gesloten deuren open gaan.

Oosterhoff

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen