Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Negende Wereldcongres I.C.C.C.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Negende Wereldcongres I.C.C.C.

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Met een officiële receptie in het gemeentehuis van de Keniase hoofdstad Nairobi is de Internationale Raad van Christelijke Kerken op woensdag 16 juli j.l. zijn negende wereldcongres begonnen. De Keniase regering werd vertegenwoordigd door minister Julia Ojiambo. Uit alle delen van de wereld zijn ongeveer 4.000 mensen bijeen gekomen in het Kenyatta conferentie-centrum. Het ICCC-congres, dat is bedoeld als een getuigenis ter verdediging van het onfeilbare Woord van God, werd allereerst toegesproken door dr. Carl McIntire, president van de ICCC en predikant van de Bible Presbyterian Church te Collingswood in de VS. Dr. McIntire ging in op de thematekst van het congres Jesaja 45:22 - „Wendt u naar mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde; want Ik ben God en niemand meer". Hij zei dat de ICCC de ware eenheid in Christus vertegenwoordigt. De Heere maakt geen onderscheid tussen mensen van verschillende naties en rassen, als Hij terug komt op de wolken. Dr. McIntire noemde als grootste ramp van deze eeuw de macht van de satan als infiltrant binnen de kerken over de gehele wereld.

Het congres heeft plaats in Kenia, het land van de godsdienstvrijheid, die met name door de inzet van zijn president Jomo Kenyatta tot stand kwam.
Dr. McIntire wees op het doel van de ICCC: het tegengaan van de doeleinden van de Wereldraad van Kerken. Onder invloed van allerlei door de Communisten beheerste kerken in Rusland en oost-Europa, moedigt de Wereldraad het geweld in Afrika aan; dit speelt het Communisme in de kaart.
Christus was niet een revolutionair, maar de Zaligmaker van zondaren. De ICCC-president riep iedereen die deze Christus lief heeft op, om eenheid te betrachten. Hij deed dat door de nationale eenheids-slogan van Kenia, die luidt: harambee!
Fel is dr. McIntire aangevallen in een Keniaas dagblad. De secretaris van de Nationale Raad van Kerken John T. Kamau verklaarde dat de ICCC de Afrikanen in de war brengt en de Europese tegenstellingen in Afrika importeert.
Het congres in Nairobi is de eerste wereldomvattende bijeenkomst van de ICCC in Afrika. De keuze viel op dit werelddeel vanwege de zeer duidelijke ontwikkeling waardoor de meerderheid van de ICCC-kerkleden niet langer uit Europa en Noord- Amerika komen, maar uit de z.g. „Derde Wereld". Dit wordt gesymboliseerd door het grote aantal Afrikaanse en andere niet-blanke kerkelijke leiders die aan het congres deel nemen.

Een van hen is bisschop A.M. Aeuoga (Kisumu, Kenia). Hij is voorzitter van de Centrale Afrikaanse Christelijke Raad en voerde donderdagmorgen het woord. Bisschop Aeuoga noemde Afrika de plaats waar God Zijn mensen heeft behoed en bewaard, zodat zij zich konden ontwikkelen tot een eigen zelfstandigheid. De Bijbel zo zei hij, is het beste boek voor Afrika in deze tijd.

De secretaris-generaal van de ICCC, dr. J.C. Maris, herinnerde het congres aan voorbije ICCC-wereldbijeenkomsten. Het voorlaatste congres werd in 1973 gehouden in Cape May (VS). Slechts een keer vaker was er zo'n korte tussenruimte tussen twee congressen: twee jaar na de oprichtingsassemblee in Amsterdam had in Geneve een wereldcongres plaats (1950). Geneve werd gevolgd door Philadelphia in 1954 en Metropolis (Brazilië) in 1958 en Amsterdam in 1962. Sinds dien worden de tussenruimten korter; het zesde wereldcongres werd opnieuw gehouden in Geneve in 1965, gevolgd door Cape May 1968.
Dr. Maris schreef de snellere opeenvolging van de congressen toe aan de korte tijd die ons nog rest om te waarschuwen tegen de ontwikkelingen in deze tijd. „Vele kerkelijke leiders in de wereld hebben het Bijbelse denken ingewisseld voor de principes van het Marxisme. De Wereldraad van Kerken marcheert openlijk voorop in de mars naar wereldrevolutie.
Veel kerken, theologen en Christenen, hebben hun krachtig geloof verloren onder invloed van de geest van deze tijd. Slechts door de genade Gods kunnen wij vast houden aan de dingen die wij hebben. Alleen door Zijn genade kunnen wij dienen als het zout der aarde". Dr. Maris besloot zijn rapport met een beschrijving van de groei van de ICCC gedurende de laatste twee jaar. Hij richtte speciaal de aandacht op de formering van een Raad van Christelijke Kerken in Indonesië, waarin een aantal Bijbelgelovige groeperingen zijn verenigd. De Afrikaanse kerken werd de raad gegeven meer met elkaar in contact te treden en op internationaal niveau samen te werken op een Schriftuurlijke basis.

Geruchten, als zouden de Zuid Molukse afgevaardigden op het ICCC-congres in de Keniase hoofdstad zich scharen aan de zijde van de Afrikaanse bevrijdingsbewegingen, zijn volledig uit de lucht gegrepen. Uitvoerig hebben Keniase bladen aandacht geschonken aan de vier man sterke delegatie, die onder leiding van ds. J. Rutumalessy de Molukse Evangelische Kerken (Nederland) vertegenwoordigt op het negende wereldcongres van de Internationale Raad van Christelijke Kerken.
In één van de kranten is een vraaggesprek opgenomen met de Zuid Molukkers. Zij verklaarden aan Keniase journalisten: „er bestaan Zuid Molukse vrijheidsstrijders, die door tegenstanders wel guerrilla's worden genoemd.
Wij staan achter deze mensen die vechten voor de bevrijding van de Zuid Molukse archipel van onder het Indonesische juk. Wij vertegenwoordigen een regering, die 25 jaar geleden door de vrijheidsstrijders werd uitgeroepen en waarin mr. Christiaan Semoukill een vooraanstaande rol speelde. Semoukill werd in 1966 op de noordelijke Molukken gevangen genomen en vermoord toen hij een groep vrijheidsstrijders aanvoerde".
De Zuid Molukkers in Nairobi hebben met geen woord verklaard sympathiek te staan tegenover de veelal communistisch georiënteerde Afrikaanse bevrijdingslegers. Integendeel; zij zeiden nooit hun steun aan dergelijke organisaties te zullen verlenen. Ook uitten zij geen kritiek op de toespraak van ICCC-president dr. Carl McIntire waarin deze de Wereldraad van Kerken verweet het geweld in Afrika aan te moedigen.

De Keniase regering heeft de ICCC het recht ontzegd de Russische schrijver en nobelprijswinnaar Solzjenitsin namens de vervolgde Christenen achter het ijzeren gordijn te laten spreken op het wereldcongres van de ICCC in Nairobi. Deze mededeling werd gedaan door de onder-minister van buitenlandse zaken, die een ICCC delegatie op zijn bureau had ontboden. De delegatie bestond uit dr. C. McIntire, dr. J.C. Maris, de Keniase predikanten S.M. Muthukya en W. Mamboleo en de Keniase bisschop Aguoga. De conferentie duurde een uur. De ICCC verzocht het regeringsbesluit te wijzigen en bracht naar voren, dat de Keniase staat niet het recht heeft zich te mengen in zaken rond on-godsdienstige samenkomsten.
In verband met de verdraaide voorlichting in de Keniase pers heeft dr. McIntire de Afrikaanse oecumenische leider Canon Burgess Carr uitgenodigd tot een openbare discussie aangaande steun aan bevrijdingsbewegingen. Carr heeft in The Standard van 22 juli toegegeven, dat de oecumenische beweging steun verleende aan het Frelimo in Mozambique. Dr. McIntire bracht tijdens het congres naar voren dat ook de ICCC overal ter wereld steun verleent aan vrijheidsstrijders, maar niet aan communistische guerilla's. De ICCC heeft reeds 29 miljoen dollar aan hulpverleningswerk besteed. Er wordt naar gestreefd dit bedrag te verhogen tot 100 miljoen. De prediking van het Evangelie heeft echter de voorrang.
Op vrijdag 25 juli werd de president van de ICCC, dr. Carl McIntire Kenia uitgezet. 's Morgens vroeg werd dr. McIntire door soldaten en ambtenaren van de emigratiedienst in zijn hotel gearresteerd. De Keniase vice-president, minister van binnenlandse zaken Daniel Arat Moi, deelde het parlement mee, dat de ICCC-president was aangezegd het land te verlaten. De leiders van het congres van de Internationale Raad van Christelijke Kerken in Nairobi wisten officieel van niets. Met grote schrik namen de gedelegeerden op het congres kennis van de arrestatie van hun leider. De ICCC-afgevaardigden gingen daarna in gebed bijeen.
De volgende dagen hebben persmedia en regeringsfunctionarissen in toenemende mate geageerd tegen de veroordeling van de ICCC aangaande de communistische bevrijdingsbewegingen en de door de communisten beïnvloede Wereldraad van Kerken. De arrestatie van dr. McIntire staat zonder twijfel in verband met het protest dat de president van de Internationale Raad van Christelijke Kerken richtte aan het adres van de Keniase regering. Enkele uren daarvoor hadden de Keniase autoriteiten een verbod uitgevaardigd tegen een vlaggenparade, die volgens het programma het congres had moeten besluiten. Tijdens de parade zouden 67 vlaggen worden gedragen door Christenen uit de gehele wereld, daardoor getuigend van hun dankbaarheid jegens God en vaderlandsliefde. De vlag van Kenia was een ereplaats toebedacht. Dr. McIntire noemde het verbod van de Keniase regering een zeer ernstige inbreuk op de vrijheid.
De uitwijzing van dr. McIntire betekent een slag in het gezicht van talloze Afrikaanse Christenen die van harte instemmen met de ICCC, wegens het positieve getuigenis inzake de onfeilbaarheid van Gods Woord. Tenminste tien kerkgroepen in Kenia zijn verenigd in de Oost Afrikaanse Christelijke Alliantie en de Centrale Raad van Christelijke Kerken, beide aangesloten bij de ICCC. Door het ICCC-congres zijn drie resoluties aangenomen. De eerste verklaring stelt, dat „heil" een theologische en geen politieke aanduiding is. Heil begint met een gebroken hart en erkenning van de mens in zijn verloren staat van God. Wij kunnen geen betere wereld verkrijgen, zonder betere mensen. De resolutie verwerpt alle relaties tussen Bijbelse evangelisatie en oecumenische dialoog.
De tweede verklaring had betrekking op de zending; alle kerken en Godvrezende mensen overal ter wereld wordt aangeraden te onderzoeken hoe en waar hun zendingsgelden worden besteed. De derde resolutie dringt aan op breuk tussen Bijbelgelovige Christenen met de Wereldraad en een duidelijke uitspraak tegen pogingen van de Wereldraad tot vestiging van één wereldkerk.

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 augustus 1975

De Wekker | 8 Pagina's

Negende Wereldcongres I.C.C.C.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 augustus 1975

De Wekker | 8 Pagina's