Rome en de charismatische vernieuwing (l)

Naam
De opmerkzame lezer heeft geconstateerd dat boven dit artikel „charismatische vernieuwing' staat, terwijl in de inleiding gesproken wordt over de charismatische beweging.
De laatste naam was inderdaad tot dusver het meest gebruikelijk. Het onderwerp werd door ondergetekende op de Vormingscursus behandeld in het cursusjaar 1974/75. Reeds toen wees ik er op dat de charismatische beweging ter onderscheiding van de bestaande Pinksterbeweging een binnenkerkelijke en interkerkelijke beweging is. Kwam de Pinksterbeweging buiten en heel vaak tegenover de bestaande kerken te staan, de charismatische beweging wil met nadruk binnen de kerken blijven en liefst volledig geïntegreerd worden in het kerkelijk en theologisch gebeuren.
Vandaar dat men nu meer gaat spreken over charismatische vernieuwing om aan te geven dat er niets nieuws aan de orde is, geen nieuwe leer of iets van die aard, maar dat het de bedoeling is te komen tot vernieuwing van het bestaande.
Inzonderheid in de R.K. Kerk spreekt men graag over „vernieuwing" in plaats van over „beweging" omdat deze laatste benaming onwillekeurig de gedachte van een zekere organisatie inhoudt en daar is men, als goed R.K. en trouw aan de kerk en de hiërarchie, doodsbenauwd voor.
Ten overvloede: ik schreef over charismatische vernieuwing en beweging zonder het eerste woord uit te leggen voor die lezers, die het niet zouden weten.
Charisma betekent gave. Onder de charismata verstaat men de gaven van de Heilige Geest. De charismatische beweging of vernieuwing legt alle nadruk op de gaven van de Heilige Geest. Sterk wordt de gedachte gepropageerd dat het weer komen moet tot een ontvangen en beleven van de gaven van de Heilige Geest, waarbij inzonderheid twee gaven alle nadruk ontvangen: het spreken in tongen en de genezing van zieken.

Erkenning
Deze charismatische vernieuwing raakt zowel de protestantse kerken als ook de R.K. Kerk. Dat is het geval in Amerika, waar na het Tweede Vaticaanse Concilie in de R.K. Kerk opmerkelijke dingen zijn gebeurd. Maar dat is ook het geval in ons eigen land.
In het maandblad „Vuur" - het maandblad van de Charismatische Werkgemeenschap Nederland - werken hervormden, gereformeerden, rooms katholieken, vrij evangelischen en oud-katholieken met elkaar samen. Zelfs staat de naam van een vrijgemaakt gereformeerde onder de vaste medewerkers. Een chr. geref. naam kwam ik tot dusver niet tegen, althans niet onder bestuursleden of medewerkers.
Op 19 mei van dit jaar werd in Rome het derde Internationale Congres van rooms-katholieke charismatische vernieuwing gehouden. Er waren acht tot tienduizend bezoekers uit vijftig verschillende landen.
Op tweede pinksterdag was er een speciale eucharistie-viering voor en met de conferentiegangers, waarin tien bisschoppen en zevenhonderd priesters met kardinaal Suenens van Mechelen - een warm voorstander van de charismatische beweging, die ook zelf in tongen spreekt - „aan de tafel des Heren dienden", zoals een krantenbericht meldde.
Bij deze gelegenheid heeft Paus Paulus de congresgangers toegesproken, zijn enthousiasme voor deze organisatie niet onder stoelen of banken gestoken en in feite de charismatische vernieuwing erkend als een legitieme zaak in de R.K. Kerk.
De paus noemt de charismatische vernieuwing een van de machtigste en meest invloedrijke bewegingen tegen de afval van de hiërarchie. „Gesterkt door Maria, de Moeder der Kerk en in gemeenschap met het geloof, liefde en apostolaat met uw pastores, zult gij er zeker van kunnen zijn dat gij geen fouten zult begaan. En aldus zult gij een bijdrage kunnen leveren tot de vernieuwing der kerk".
Het is uit dit alles duidelijk dat de charismatische vernieuwing een legitieme zaak is voor de R.K. Kerk.
Een gereformeerd predikant schreef enige maanden geleden een hooggesteld artikel onder de titel: Paus Paulus enthousiast over charismatische vernieuwing.

Invloed
Deze charismatische vernieuwing krijgt steeds meer invloed en grijpt steeds verder om zich heen.
We noemden reeds de naam van kardinaal Suenens - de belgische „Alfrink" - die een duidelijke promotor is van deze beweging. In een voorwoord op het boek van Walter Smet, een priester, „Ik maak alles nieuw" waarin de charismatische beweging wordt getekend, schrijft deze kardinaal dat hij in 1972 in de Ver. Staten, waar hij toen was, voor het eerst hoorde spreken over de charismatische vernieuwing". „Sedertdien had ik de gelegenheid in een aantal contacten te ontdekken hoe deze spontane gebedsbijeenkomsten een verrijking betekenen voor de Kerk van vandaag." En in een vraaggesprek zei de kardinaal dat er in het heilig jaar ineens een geestelijke lente is gekomen.
De kardinaal werd ter gelegenheid van het bovengenoemde congres door paus Paulus omhelsd, zo spontaan, zichtbaar voor iedereen, een geste waarin werd uitgedrukt - aldus de kardinaal - „Ik ben met u. Met u allen. Gaat vooruit. Wij staan achter u".
Intussen stelt men de zaak van de charismatische beweging steeds nadrukkelijker aan de orde.
Van 9 tot 12 september zal in de Zuidwijkkapel - ooit gebruikt als chr. geref. kerk! - te Amsterdam een theologische conferentie over de charismatische beweging worden gehouden, georganiseerd door de Broederschap van Pinkstergemeenten en de Charismatische Werkgemeenschap Nederland.
Diverse predikanten uit verschillende kerken alsook pastoors zullen op deze conferentie spreken.
Hoofdspreker is dr. F.P. Möller, die onlangs promoveerde op een dissertatie over de discussie rond de charismata in de Pinksterbeweging.
Het is bovendien de bedoeling van de Pinkstergemeente in Amsterdam-Zuid in genoemd kerkgebouw elke week bijeenkomsten te houden, waarin pastores uit de rooms-katholieke en diverse protestantse kerken zullen voorgaan. Het accent in deze diensten moet vallen op het beleven van de charismatische geloofsgemeenschap.
Hieruit moge blijken dat de charismatische beweging of vernieuwing in opmars is en heel duidelijk in opmars wil komen.
Wie kennis neemt van het reeds genoemde maandblad „Vuur" ontmoet hier een aanstekelijk enthousiasme, dat velen zal aanspreken.
Zo lees ik in het laatste nummer: „Veel godsdienstige bladen worden door verveling bedreigd; ieder volgend nummer geeft dezelfde woorden en gedachten als de voorgaande; zij het in een wat andere rangschikking. Mogen we daarvoor behoed worden. Voorop staat het signaleren van het gebeuren van de Heilige Geest. Hem signaleren wij in levende ontmoeting door traditionele, dogmatische en kerkelijke grenzen heen. Geloof is ontmoeting met een gebeuren: Jezus Christus in het hart van Rome evengoed als in dat van de piëtisten."
Ik stop met citeren omdat hieruit een bepaalde geest u tegenkomt, die enerzijds bij velen weerklank vindt, maar die anderzijds toch ook veel te denken geeft en ons oproept tot goede, verantwoorde bezinning. Daarover meer in een tweede artikel.

J.H.V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen