Simson's haar groeit weer!

Er staan notities in de bijbel, die als je ze uitlicht uit het verband en ze afzonderlijk leest, je verbaasd doen zeggen: wat dacht je dan?
Dat is toch logisch, natuurlijk groeit, als je naar de kapper geweest bent, je haar weer aan! Dat is zo'n vanzelfsprekendheid, zo'n natuurlijk en voor ons gewoon proces dat bij iedereen plaats vindt, dat je daar toch geen bijzondere waarde aan moet hechten! Laat staan dat God daar iets mee te maken heeft en je daar voor je gelóóf aan moogt hechten!
Je moet nuchter zijn en. . . inderdaad zijn we vaak zo „dood"-nuchter, dat we in de kleine - soms voor anderen zo gewone - dingen van ons leven de hand van God niet meer voelen.
Maar Gods Geest heeft het toch van belang geacht, opdat we iets van Gods doen zullen verstaan ook als wij in dieptepunten van ons leven elk houvast dreigen te verliezen, ons te laten weten, dat het hoofdhaar van Simson weer begon te groeien! En dan met nadruk zò, dat daar niet een lange periode overheenging, maar: van het ogenblik af dat het afgeschoren was! Iets bleef, ging dòòr ondanks alles!
En als je dat gaat merken, dat geeft hoop!
Zelfs in de donkerste uren van een knecht van God, die het er zó heeft afgebracht dat hij nergens meer op kan of durfde hopen!
Het moet voor Simson wel een ontstellend bittere nasmaak geweest zijn, die zijn drinken uit de beker van de zonde en het zoeken van wat genegenheid bij een heldin in zijn eenzaam bestaan, hem naliet.
Hij, de man die door God gesteld was als de verdediger van Zijn eer en de met bijzondere beloften aan zijn God verbonden Nazireer, had het in het huis van Delila, voor God laten afweten!
Had hij maar niet. . .
Wat kan het een wroeging en een zelfverwijt geven in het leven: had ik maar „nee" gezegd toen de verleiding kwam. Had ik maar geweigerd om het pad van de zonde te gaan. Had ik de gemeenschap met mijn God maar gesteld boven een paar uur van vleselijk genot.
Had ik maar niet gespeeld - overmoedig op „mijn" kracht - met het geheim van de bond met mijn God, die mij het teken gaf in de zeven haarlokken die nimmer afgeschoren mochten worden. Hoe kon ik zo blind zijn, dat ik niet merkte dat God van mij geweken was, ja, erger nog dat ik er van te voren niet op bedacht was. . .
Simson heeft het spel verloren - verraden, verkocht, in handen van de vijand kaal geschoren, missend het teken van zijn verbond met zijn God en daarin het geheim van zijn kracht, tast hij rond in stikdonkere nacht!
In de holle oogkassen is geen licht meer. Het kan nooit meer goed komen. Nu is hij onherstelbaar blind en dies onbruikbaar voor God en mens! Gebonden met koperen ketenen, loopt de reus van weleer tot een smaad voor zijn God op de binnenplaats van de gevangenis, als een dier, eindeloos rond in de tredmolen.
En als hij innerlijk gebroken 's avonds moe van het slavenwerk in de cel van de gevangenis op het vuile stro neervalt kan hij niet anders dan wenen: ik heb het verzondigd - 't kan niet meer, nooit meer licht, - nooit meer in Gods kracht. . .
Nee, 't kan ook niet meer, als er ooit ergens in ons leven reden zou moeten gevonden worden of we Simsons weg gingen of op veel verfijnder manier de band met God loslieten en Zijn verbond schonden!
Ook binnen het verbond is genade genàde en geen vanzelfsprekend recht!
Want, toch . . .
En dan gaan daar in die diepe duisternis van zijn ellende, Simsons geboeide handen voor de zoveelste maal omhoog - moeizaam, maar hij bereikt het, hij zoekt, hij tast naar zijn hoofd, zoals gister en eergister en ja - hij voelt het nu duidelijk: zijn haar groeit weer!
Zou het toch nog eens, zou het ondanks alles toch mogelijk zijn, zou God dan niet losgelaten hebben? Zou Gods trouw dwars door al onze ontrouw blijven?
Zou God zo groot zijn van vergeving? Here, laat het groeien en dan nog één keer Here, zodat ik weet dat u vergeeft en de vijand weet dat U toch overwint.
Ja, al trachten wij de band door te snijden, al proberen we het teken van Gods beloften van ons voorhoofd te wissen en op onze eigen gekozen weg Hem te vergeten. . . Hij blijft trouw aan Zijn beloften.
Bij Hem is veel vergeving, omdat ook al falen alle Verlossers Hij in die ene die sterker is dan Simson en die nimmer Zijn Vader losliet, de Verlossing uit genade heeft zeker gesteld. Het bloed van Jezus Christus reinigt van alle zonden.
Hoe donker het ook in uw leven moge zijn, verootmoedig u voor Hem, Onze ontrouw doet Zijn trouw-niet teniet!

de B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen