Haastende gelovigen

Als u een beetje bijbelvast bent, weet u direct wel als u dit kopje leest, dat het in dit Kerstnummer dan zeker over de herders zal gaan.
Immers we lezen van hen dat zij in de kerstnacht haast maakten!
Een haast waarvan velen onzer in deze kersttijd niet verdacht kunnen worden!
Tegelijk komt u dan mogelijk een ander woord uit de bijbel voor de aandacht.
Jesaja zegt, door Gods Geest geleid, „hij die gelooft, haast niet" (Jes. 28: 16). En dat is een goddelijke waarheid! We kunnen het heil, noch het handelen Gods tot verlossing verhaasten. Ook al is er daar waar Gods Geest ons het juiste licht werpt op onze eigen wegen, een haasten om behouden te worden. Een mens in nood, zoals een drenkeling in het water die niet zwemmen kan, heeft geen tijd om af te wachten of hij eens gered zal worden, maar roept - zie de psalmen - dat God zich haasten moge: haast u tot mijn hulp en red!
Maar: die gelooft, haast niet!
Vanuit een bepaalde godsdienstige sfeer of als reactie op een a! te activistisch stellen van de eis je moet geloven, neem het aan, doe het nu houdt men zich in de geloofswerkzaamheden, liever maar bij Jesaja dan dat men - op zijn vrije dagen rond de kerst nog wel! - haast gaat maken.
Geloof is immers niet een automatische noch een kant en klare zaak! Niet altijd even fors en sterk en actief. Het is veeleer een naar het groeiproces van het leven zich ontwikkelend plantje, dat klein, zwak en nietig is in zijn begin en zo veel tijden heeft dat het als ontbladerd daar staat, zo weinig is en kan.
Bovendien kun je er toch zelf niets aan doen. Je kunt de groei immers niet verhaasten, het zou alleen maar uit zijn kracht groeien. Dus: maar afwachten?
Je vraagt en bidt wel om een kerstzegen: Here laat het dit jaar voor mij eens echt kerstfeest, Christusfeest worden, zodat ik het geboren Kind als mijn Zaligmaker voor mij geboren, mag aanbidden. Maar of je die blijde rijkdom ook zult ontvangen en beleven? Als u eerlijk met uzelf te rade gaat gelooft u er wellicht niet eens zo erg in dat dat kan gebeuren!
Dat neemt in veler leven niet weg dat het kerstfeest wel een feest van grote blijdschap blijft! Het is de moeite waard te weten en steeds jaar op jaar weer te horen, dat God gedacht heeft aan Zijn genade, Zijn trouw aan Israël nooit gekrenkt! Weer bij de herders in Efrathas velden te toeven in de geest en de boodschap te horen: U is heden de Zaligmaker geboren, welke is Christus de Here in de stad van David - het geeft de oude vertrouwde vreugde en sfeer! En - zeker de hoop kan er troost uit putten - gij zult het kindje vinden in doeken gewonden en liggende in de kribbe.
Dat evangelie van God rijke genade en zondaarsliefde - de objectieve boodschap is geweldig, laat ook vooral met kerst de kinderen het maar weten, maar. . .
Verwacht u er geestelijk voor uw eigen leven wat van dit jaar?
Hoopt u mee te gaan in de geest met die herders die haastig heen gingen (Luc. 2:16 ) om voor uw eigen geloofsbewustzijn weer te vinden, opnieuw te ontmoeten het geboren Kind, uw Koning, zodat u straks vanuit de kersttijd weer naar uw dagelijks werk gaat en er niet van zwijgen kunt, lovend en prijzende God?
Of blijft u toch wat, mogelijk jaloers-critisch achter in de donkere velden van Efratha als het kerstlicht straks niet meer straalt in feestelijke hemelglanzen. De herders die gingen haastig heen, maar is haastige spoed wel goed?
Wat deed die herders haasten?
In de grote wereldverhoudingen was er geen hoop voor het onbetekenende volk van Abraham, dat God zich tot Zijn volk had aangenomen. De leeuw uit Juda was gevangen in de scherpe klauwen van de Romeinse adelaar. Van wie zou er vóór hen nog wat te verwachten zijn?
Maar dit volk van de nacht heeft geleerd onder een lichtende sterrenhemel van Gods almacht te leven en naar boven te zien van de donkere aarde naar Gods hemel. Hij heeft Zijn verlossing beloofd. Zijn heil doen verkondigen! Ach wanneer zal de dag van het heil dagen?
En als dan het heil werkelijkheid wordt en Maria haar zoon baart en Gods Zaligmaker in de kerstnacht geboren wordt op aarde zijn zij de door God verkoren eerste hoorders. God laat het grote heil hen boodschappen. En de engel zei tot hen . . .
Het feest begint met het luisteren naar en het horen van wat God laat verkondigen.
En het hart dat werkelijk vanuit de nachtdonkerte van schuld en banden heeft leren hopen op Gods genade en het heil door Hem beloofd kan die boodschap niet voor kennisgeving aannemen.

Gods kerstboodschap is waarachtig, wie zou er aan durven twijfelen: U is de Zaligmaker beloofd, nu is Hij geboren!
Hij, de openbaring van Gods onmetelijke zondaarsliefde. Hij werkt als de magneet en trekt met „liefdekoorden" tot Zich!

Dan kan het geloof niet blijven zitten! Hier is leven en leven is activiteit. Die drang der liefde doet begeren naar en onderkent de noodzaak om van het objectieve horen van de evangelieboodschap in de kerstnacht ook te komen tot de subjectieve geloofszekerheid Hem te ontmoeten, te loven te aanbidden Die om ons te redden de hemel verliet! En zij zeiden: laten wij (niet jij wel en ik niet - samen gaan ze) laten wij dan naar Betlehem gaan en zien hetgeen geschied is en ons door de Here (middels zijn dienaren) is bekend gemaakt.
En zij gingen haastig - ze kunnen gewoon niet wachten!

Hij is er en Hij gaat in de uitnemendheid van Zijn liefde en genade vóór alles.

Maak Gods getuigenis niet tot een leugen, omdat ge niet geloofd zou hebben het getuigenis dat God getuigd heeft van Zijn Zoon! En dit is het getuigenis: God heeft ons eeuwig leven gegeven, dit leven is in Zijn Zoon!
Ga dan haastig gelovende heen en ook gij zult vinden!

de B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen