Nederlandse Christelijke Bond van Doven veertig jaar

In de meidagen van 1940, vlak voor dat Nederland werd betrokken in de ramp van de tweede wereldoorlog kwamen enkele doofgeboren mensen bijeen om een Bond op te richten die de geestelijke en materiële belangen zou gaan behartigen van doven in Nederland. Op 2 mei 1940 startte zo de toengenoemde „Nederlandse Christelijke Bond van Doofstommen".
Op zaterdag 3 mei van dit jaar werd het veertigjarig bestaan van deze bond feestelijk gevierd met een jubileumdag in de Flevohof te Dronten.
Er is veel gebeurd in die jaren. Aanvankelijk namen vele horenden de leiding om op een lieve en doortastende manier allerlei voorzieningen tot stand te brengen voor die gehandicapte doofstommen
Afdelingen werden opgericht, waar doven elkaar konden ontmoeten, aangepaste kerkdiensten werden georganiseerd, vakantiereizen en vormingswerk.
Maar alles nog te veel in de geest van: barmhartigheid. De kerken gingen voor in het verlenen van financiële hulp.
Langzamerhand is er een andere geest ontstaan: een langzaam emancipatieproces. Duidelijk werd hoe belastend en afschuwelijk de naam was die de horende wereld voor hen bedacht had: doofstommen. Alsof een dove naast zijn handicap alle intelligentie en communicatie zou missen. Alsof een doofgeborene, hoeveel moeite hij ook heeft met taal en spreken, niet zelf tot allerlei dingen in staat zou zijn.

Jongere doven, die van de instituten kwamen, waar ze hadden kunnen profiteren van nieuwere inzichten en methoden in het onderwijs aan doven, toonden wat ze waard waren. En met name uit het evangelie van Jezus Christus werd dit emancipatieproces gevoed. Immers juist uit het evangelie leren wij dat het volledig mens zijn hersteld wordt door Christus.
Een mens wordt in zijn waarde niet bepaald door wat hij heeft of kan, evenmin door functies, die hij zou missen. Een mens wordt getaxeerd door de waarde die God aan hem hecht. Dat te beleven is één van de taken die de NCBD tot de hare gemaakt heeft: de dove als volledig mens tot gelding brengen.
Daarom is het terecht dat de afschuwelijke naam doofstommen vervangen is door de naam „doven". Terecht dat het bestuur goeddeels in handen is van de doven zelf. Dat slechts een klein aantal dienende horenden meespreekt en bestuurt, met name in het contact met de horende maatschappij.

Daarom is het terecht dat de NCBD meespeelt in het overkoepelend orgaan van dovenorganisaties, de Ned. Dovenraad, die op haar beurt weer vertegenwoordigd is samen met andere gehandicaptenorganisaties in de Gehandicaptenraad, om zo het recht en de waarde te bepleiten van doven bij de overheid. De Nederlandse Christelijke Bond van Doven heeft haar taak voor geestelijke verzorging van doven terecht aan de kerken overgedragen. Drie dovenpastores hebben samen het land verdeeld in rayons voor de geestelijke zorg aan doven. De Ned. Herv., Gereformeerde en Chr. Gereformeerde Kerken werken hierin samen. De maatschappelijke zorg voor doven bracht de NCBD tot de oprichting van een Stichting voor het huisvesten van doven. Een bejaardentehuis werd gesticht in Ede, de „Gelderhorst", in samenwerking met de stichting Philadelphia werden twee gezinsvervangende tehuizen voor dubbelgehandicapte jonge doven geopend nl. de Schakelhof te Scheveningen en de Hagehorst te Den Haag.
Sinds meer dan tien jaar werkt de Jeugdraad als sectie van de NCBD en organiseert vele activiteiten voor jongere doven. In de afdelingen ligt de haard van het werk. Doven ontmoeten elkaar, helpen en bemoedigen elkaar. In streekdagen en de jaarlijkse Bondsdag ontmoeten doven elkaar in groter verband. Van de vakantiereizen, door de Bond georganiseerd, wordt een druk gebruik gemaakt.
Vele wensen blijven over: met name dat de overheid eindelijk een duidelijker zicht krijgt op de problemen waarvoor de dove medemens zich gesteld ziet. En daarna zich bezint op het uit de weg ruimen van die problemen. Veelal is het eerste probleem dat de horende wereld niet voldoende zorg en geduld opbrengt om de dove te leren verstaan. Het recht van de dove bevechten op een menselijke en eerlijke plaats in de samenleving is één van de eerste taken waarmee de veertigjarige Bond zich inlaat. Pas als ook de dove medemens volledig als mens kan functioneren en de waarde ontvangt die hem toekomt, zal de taak van de Bond ten einde zijn.
De vreugde van een veertig jaren lang gevoerd gevecht daarvoor werd op passende wijze gevierd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen