Advent

Wij leven in advent, en ons verbeiden
is als het zwellen van een rozeknop,
het licht, het opent zich al aan de top,
het groeit en zal zich meer en meer verwijden,
gevangen in het Licht dat is verschenen
waarin het nacht'lijk duister is verdwenen.

Het is advent; het mág voor ons advent zijn
door Hem Die werd geboren in een stal.
Die stierf, Die leeft. Die wederkomen zal,
in Wie wij leven, in Wie wij geënt zijn:
Christus, Die onze schuld voor God bedekt heeft,
Die de verwachting in ons hart verwekt heeft.

Het is advent, en over ons verwachten
huift, als het strakke lente-hemelblauw,
de vastheid van Gods liefde en Gods trouw
die het beschut bij dagen en bij nachten.
En eens wordt ons verwachten tot aanschouwen,
géén beidensknop is dan meer toegevouwen.

J. v. Veen-Nusmeijer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen