Boekbespreking

Piet Torenbeek, Pastorale zorg aan mensen met een hartinfarct, Serie Pastorale Handreiking, Voorhoeve, 's-Gravenhage 1983, 98 blz., ƒ 14,90.
Dit boekje is de bewerking van een doctoraal scriptie, geschreven voor de (Gereformeerd-synodale) Hogeschool in Kampen.
Het boeiende is dat zowel de ziekte (hartinfarct, mogelijke oorzaken, ontstaan en verloop) aan de orde komt, als de speciale manier waarop deze patiënten pastoraal benaderd dienen te worden. Die speciale manier hangt samen met een mensvisie (antropologie) die wezenlijk is voor de bepaling van wat pastoraat is.
Vijf hoofdstukken: Het hartinfarct; ziekte en herstel; Psychologische aspecten; Hart en hartlijden in de Bijbel; Antropologische overwegingen en Pastorale zorg.
Het boekje geeft in de beide eerste hoofdstukken verhelderende informatie die me voor elke pastor (en voor elke patiënt) van betekenis lijken.
De Bijbelse gegevens zijn eveneens verhelderend. In het vierde hoofdstuk benadrukt de schrijver de twee-dimensionaliteit van de mens: lichaam en geest, waarbij ook de geestelijke gerichtheid van de mens ter sprake komt. Mijn indruk is dat de zorg voor de mens met zijn beide dimensies meer aandacht krijgt dan de geestelijke gerichtheid. Vandaar dat er in het laatste hoofdstuk zeer praktische en goed bruikbare aanwijzingen staan, zonder dat de Bijbelse gegevens daar ten volle functioneren. Ik ben niet van mening dat de in het laatste hoofdstuk gegeven adviezen buiten het pastoraat vallen, wel valt er meer dan hier besproken wordt binnen het pastoraat. Het is mij niet duidelijk of de auteur de grondstelling van Heitinks dissertatie deelt. Soms heb ik de indruk dat hij met zijn nadruk op de gerichtheid iets meer wil. Doch waarin dat meerdere zou bestaan, wordt niet ingevuld. Of wil de schrijver niet iets meer?
Het Calvinisme werkt een geloofsstructuur van vervreemding in de hand. Het Calvinistisch arbeidsethos - zo meen ik te begrijpen - is bijna een predispositie voor een hartinfarct.
Voor mij blijft de vraag of de schrijver hiermee het calvinisme recht doet, en of er gezien de vele hartinfarcten niet veel meer mensen calvinist genoemd moeten worden dan zich in feite calvinist noemen. Zoals de schrijver zijn boekje met een open vraag eindigt, doe ik het als recensent.

W.H. Velema

Dr. H.H. Miskotte, Niet te vergeten Miskotte, Kok, Kampen 1982, 168 blz.
Dit boekje werd ons tegelijk met de vier verschenen delen van Miskotte's verzameld werk ter hand gesteld.
Op die vier bundels hopen we in enkele artikelen terug te komen. Van dit boekje valt veel goeds te zeggen, als het om kennismaking met Miskotte als pater familias gaat.
De zoon. Hervormd predikant in Amsterdam, schrijft geen biografie. De hoofdstukken zijn impressies, gemengd met persoonlijke herinneringen aan persoon en werk van de vader. De mens Miskotte komt ons dichterbij. Staan er gegevens in dit boek die nieuw licht werpen op het werk van Miskotte? Dat zou ik niet willen zeggen. Zijn werk spreekt voor zichzelf. Toch is het goed om de mens achter het werk wat te kennen. Daarbij helpt ons dit boek.
Het is geschreven in verbondenheid, en tegelijk met een zekere afstand die de foto scherper maakt.

W.H. Velema

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen