Voorleggen en uitzien

In deze psalm staat een mens aan het begin van een nieuwe dag. En daar zit voor hem iets benauwends in. Hij ziet tegen de dag op. En dat is geen wonder.
Er is in dit morgengebed sprake van belagers (vs. 9), die blijkens de rest van deze psalm goddeloos zijn (vs. 5), ongerechtigheid bedrijven (vs. 6), leugensprekers zijn (vs. 7). Kortom: mannen des bloeds (vs. 7). De nieuwe dag lijkt al bij voorbaat een mislukte dag te zijn: met zoveel benauwenis kan een mens niet leven! Deze nieuwe dag is één en al bedreiging.
En nu gaat deze man met al die bedreiging naar de HERE toe. De woorden die hij zegt worden allengs tot een verzuchting (vs. 2). Ze zijn een roep om hulp (vs. 3). In zijn gebed krijgt al die benauwenis als het ware stem voor het aangezicht van de HERE. Hij verzwijgt het niet, hij stipt het niet even in het voorbijgaan aan in zijn gebed. Nee, hij legt het aan de HERE voor. Hij zegt heel precies wat er aan schort in zijn leven. Alle facetten van zijn benauwenis komen in dit morgengebed aan bod. Net zoals koning Hizkia later die verschrikkelijke brief van Sanherib meenam naar de tempel en daar uitspreidde voor het aangezicht van de HERE, net zo zegt deze man al zijn nood uit. Hij verzwijgt het niet en verkort het niet, maar vertelt uitgebreid hoe het ervoor staat op deze nieuwe dag.
Dat is zijn morgengebed. Op de tijd dat het morgenoffer werd gebracht, klonk zijn gebed om hulp en bijstand.
Ik denk dat er in de nieuwjaarsmorgendiensten in vele kerken óók is gebeden. En dat er in veel van die gebeden óók iets heeft doorgeklonken van benauwenis in kerk en wereld. Er is immers in kerk (helaas ook dáár!) en wereld vandaag ook veel goddeloosheid en leugentaal en ongerechtigheid. En dat benauwt. Altijd. Maar wellicht scherp en opnieuw aan het begin van een nieuw jaar.
Ik denk dat mensen vaak om heel persoonlijke redenen met een bang hart het nieuwe jaar zijn binnen gegaan. Er is ook in een klein mensenleven vaak veel aan dreiging van mensen en omstandigheden.
Eén van de mooie dingen van deze psalm is dat ze ons daar ook toe aanspoort: om het voor te leggen aan de HERE. Wij behoeven de dingen niet weg te slikken of onze tanden op elkaar te zetten of onze vuisten te ballen. Wij worden uitgenodigd te bidden.
Van Maarten Luther wordt verteld, dat hij op de dagen, waarop hij opzag tegen alles wat hem te wachten stond, eerst uitgebreid bad. Hij legde de HERE voor wat er in zijn leven was.
Wij zeggen weleens: een goed begin is het halve werk. Het beste begin van een dag is bidden, ons leven voorleggen aan God.
Je kunt je afvragen: Waarom doet die dichter dat, dat bidden? Wat is zijn beweegreden?
De psalm zegt: Gij hoort mijn stem (vs. 4).
De dichter is ervan overtuigd, dat bidden niet slechts een alleenspraak is. Bidden is niet maar van je afzeggen wat eraan schort. Nee, bidden heeft een adres: de HERE, die hóórt. Dat horen van God is één van de mooiste dingen die de Bijbel van de HERE zegt: U bent de hoorder van het gebed (psalm 65). Wij bidden niet in den blinde, op goed geluk. Nee, wij bidden tot de HERE, die hoort. Wij vertrouwen dat er bij de HERE een open oor is, óók voor de nood van ons bestaan. „Des morgens leg ik het U voor en zie uit ". Voor wie tot God gaat valt er wat te verwachten. Je kunt ernaar uitzien!
Je kunt je nog méér afvragen: Hoe weet deze man dat de HERE hoort? Waarop baseert hij dat?
Is het misschien omdat hijzelf, in tegenstelling tot de goddelozen en de leugensprekers wèl naar God toe mag? Spiegelt hij zich aan de vijanden om zich heen en komt hij er dan heel goed af? Vindt hij van zichzelf dat God alle reden heeft naar hèm wel te luisteren?
Dat staat niet in deze psalm. Wèl staat er dat hij in Gods huis binnengaat dankzij Gods grote goedertierenheid. En even verder in dit lied staat er dat hij zich toevertrouwt aan de gerechtigheid van God. Met andere woorden: hier doet een mens een beroep op God zelf, op Gods goedertierenheid en Gods gerechtigheid. De genadige en liefdevolle trouw van God aan zijn eigen woord, het beroep op Gods rechtvaardigheid, dat is zijn enige en laatste houvast. Hij belijdt van de HERE, dat Hij een God is van onbegrijpelijke liefde en trouw en van onkreukbare gerechtigheid. En weet dat uit Gods eigen machtige daden in de geschiedenis van zijn volk.
HERE, des morgens hoort Gij mijn stem, des morgens leg ik het U voor en zie uit.
Er zit in deze psalm een uitnodiging. Een uitnodiging om ook zo te leven: open naar God de HERE toe. Hem zeggend wat er aan schort en hopend op Hem. Ons vastklampend aan zijn eigen goedertierenheid en gerechtigheid. Nieuw-testamentisch gezegd: Ons niet beroepend op onszelf, maar op de naam van de Here Jezus Christus, in wie Gods goedertierenheid en gerechtigheid vol zijn geworden.
Iets geweldigs is, dat nergens in deze psalm de eigen kwaliteiten van de dichter een rol spelen. Het enige wat hij doet is zich op God beroepen en zeggen, dat hij niet zonder deze God kan. En dan vertelt hij simpelweg wat eraan schort en hij wacht en ziet uit. . .
Wij behoeven - Gode zij dank! - het nieuwe jaar niet in met onze kwaliteiten en voornemens. Wij behoeven niet te zeggen, dat wij anders en beter zijn dan de anderen in kerk en wereld. Gelukkig maar, want dat zijn wij ook niet.
Wij mogen beginnen met dat ene, geldige beroep op de Here Jezus Christus. Wij mogen bidden en uitzien. . .

Rozenburg, G.L. Born

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen