„De Stuw" en „De Brug" in moeilijkheden?

U weet wel wat deze twee namen betekenen? „De Stuw" is ons jeugdhuis in Utrecht, vroeger geheten het kindertehuis en nog vroeger het weeshuis. Het is de modern opgezette leef- en werkgemeenschap in Overvecht in Utrecht, uitgaande van de vereniging van diaconieën in onze kerken, die in overeenstemming met de tegenwoordige wetten op het terrein van kinderbescherming en welzijn wordt geleid vanuit de Chr. Geref. Vereniging voor Jeugdwelzijn.
En „De Brug" is het adviesbureau, uitgaande van dezelfde vereniging, op het punt van opvoedingsmoeilijkheden en wat daarmee verband houdt, dat op verschillende plaatsen in ons land zitting houdt.
Via het blad „Ons Kindertehuis", dat vier maal per jaar bij alle bekende adressen van onze kerken wordt bezorgd, kunnen al onze gemeenteleden van de activiteiten van deze belangrijke vereniging op de hoogte zijn. Zo mogelijk zijn er in alle plaatselijke kerken correspondenten. In enige gemeenten ontbreken ze.
We zouden dus kunnen denken, dat dit werk voldoende bekendheid geniet en veel belangstelling heeft. Toch blijkt het nodig, ook in ons blad er iets over te schrijven.
De moeilijkheden, die hierboven met een vraagteken werden genoemd, hebben enkele redenen.
De eerste reden is, dat vanwege de algemeen doorgevoerde bezuinigingen ook „De Stuw" niet ontkomt aan een korting op de overheidssubsidie. Dat betekent, dat het aantal „bedden" (bewoners) teruggebracht wordt van 43 tot 38; de vraag is, of het hierbij blijft. Dit betekent een zodanige financiële teruggang, dat de vereniging van diaconieën aan alle diaconieën van onze kerken gevraagd heeft, te willen meedenken en meewerken in de oplossing van de hierdoor ontstane financiële moeilijkheden. En dat betekent weer, dat ook via dit stukje deze zorg aan de kerkleden wordt voorgelegd.
De tweede reden is het bestaan van één centraal punt van jeugdzorg voor al onze kerkleden. Op dit punt moeten we erop letten, dat er twee tegengestelde krachten werken. Al een aantal jaren is er een proces van decentralisatie aan het werk, d.w.z. hulpverlening dichtbij, maar dan onverschillig welke geestelijke achtergrond en werkwijze deze instelling of dit tehuis dichtbij heeft. Deze decentralisatie betekent een aanslag op de christelijke identiteit ook van ons huis. De tweede kracht, die dus altijd onder ons gegolden heeft, is het vooropstellen van de christelijke opdracht in de hulpverlening, juist ten opzichte van hen, die in moeilijkheden zijn gekomen.
Nu heeft de overheid gelukkig, tegen het streven naar decentralisatie in, de bestaansreden van een tehuis als het onze, als centraal werkende hulpinstelling, officieel en ook financieel erkend. Maar plaatselijk komen onze kerkleden veel in aanraking met hulpverleners, die òf van het bestaan van „De Stuw" en „De Brug" niet weten, óf er niet van weten willen, óf tegenover hen die advies nodig hebben, de voordelen van hulpverlening dichtbij grotere nadruk geven dan hulpverlening vanuit een opdracht van Christus.
Ik wil in dit stuk niet betogen, dat er geen andere christelijke instellingen zijn dan de onze in Utrecht. Ook niet, dat er geen goede en deskundige hulp en adviezen gegeven zouden worden door hen die geen christenen zijn. Wel, dat in onze tijd, waarin zoveel van Gods geboden en Gods beloften volkomen vergeten worden, de bestaande mogelijkheden van christelijke hulpverlening zo sterk mogelijk moeten worden vastgehouden, èn vanuit de leiding van de vereniging en het tehuis, èn vanuit de kerken zelf.
En wat hulpverlening dichtbij betreft, daarom juist trekt „De Brug" het land in: in Amsterdam, in Dordrecht, in Zwolle, in Groningen. Kijkt u „Ons Kindertehuis" er maar op na. Ja, „De Brug" is als adviesbureau werkzaam, maar is ook als begeleidingsinstelling officieel door de overheid erkend. Dat is toch een zaak om vast te houden en mee te werken!
Het werk van „De Brug" had oorspronkelijk met problemen betreffende opvoeding en voogdij te maken. Dat is nog zo.
Maar ieder, die vandaag met open ogen rondloopt, kan zonder veel uitlegging begrijpen, dat die problemen in toenemende mate met huwelijksproblemen te maken hebben. Juist deze laatste zorgen en moeilijkheden vragen steeds meer, ook zonder dat daarbij kinderen ter sprake zouden behoeven te komen, de aandacht van „De Brug". Laten we de mogelijkheden niet voorbij laten gaan.
De hele verschuiving in het werk van het „huis" in Utrecht naar ambulante hulp (wisselend van plaats en probleem) betekent, dat steeds geprobeerd wordt om zo doeltreffend mogelijk in te spelen op de tegenwoordige problemen.
Een laatste zorg betreft het „gezinstehuis" in De Bilt. U hebt kunnen lezen, dat het echtpaar, dat nu leiding geeft aan dit gezin, moet vertrekken en dat er geadverteerd is voor nieuwe gezinsouders. Het blijkt niet eenvoudig te zijn. Het moet aansluiten bij uw of jouw eigen mogelijkheden. Maar het blijkt, dat b.v. het Leger des Heils wel in staat is om gezinsouders te vinden voor wel elf huizen! Onze vereniging heeft al erkenning voor een tweede gezinshuis. Maar we hebben nog moeilijkheden met de voorziening van ons eerste huis.
Misschien is het lezen van dit artikel voor u of jou aanleiding om er nog eens over na te denken.
Het adres is: Donaudreef 21, 3561 EL Utrecht, tel. 030-61 25 11 of (voor „De Brug"): 030-62 36 53.
Dit artikel schreef ik op verzoek van en in overleg met het bestuur van de Vereniging, in de hoop en (zoals mij gezegd en gevraagd is) met het gebed, dat ook voor de toekomst veel wijsheid mag worden gevonden en wegen begaan kunnen worden, om in onze vaak moeilijke tijd iets te kunnen vervullen van de opdracht van Christus.

K.B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen