Een stil en gerust leven . . .

„Ik vermaan u dan allereerst smekingen, gebeden, voorbeden en dankzeggingen te doen voor alle mensen, voor koningen en alle hooggeplaatsten, opdat wij een stil en gerust leven mogen leiden, in alle godsvrucht en waardigheid".
Paulus riep met deze woorden Timotheus en via hem de kerk van alle tijden op, de menselijke samenleving als geheel en degenen die daarin een leidende positie innemen, op het hart te dragen en in Gods aandacht aan te bevelen, met als doel dat er voor de kerk van Christus en voor de gelovigen persoonlijk, een klimaat zou zijn om in deze wereld in alle rust een aan God toegewijd leven te leiden.
Men zou kunnen zeggen dat dit vermaan van Paulus aan Timotheus vandaag actueler is dan ooit. Het vindt ook toepassing. In veel samenkomsten van de gemeente wordt ook vandaag voorbede en dankzegging in de zin van dit apostolische vermaan gedaan. Tegelijk moeten we constateren dat ons leven er niet stiller en geruster op wordt. Integendeel. We beleven hectische tijden. Stonden we in de voorbije weken onder de dreiging van nauwelijks beheersbare krachten van buiten onze grenzen, in eigen land is er ook veel dat zorg geeft. Zorgelijk is de ontwikkeling, waarin overheden - ook de onze - in de uitvoering van hun taak steeds sterker door buitensporige tegenkrachten in de samenleving worden bemoeilijkt. Bij het woord „tegenkrachten" moet niet worden gedacht aan het kritische tegenspel vanuit democratische samenlevingen, ter verkrijging van of tot behoud van evenwichtige verhoudingen in het maatschappelijk bestel, maar aan een mentaliteit van tegenspraak en ontevredenheid, die zich als een epidemisch virus in bijna alle maatschappelijke geledingen heeft genesteld. Vanuit de veelheid aan maatschappelijke en sociale erupties die onze Nederlandse samenleving de laatste tijd te zien gaf en die zich in de verkiezingsweken al zeer extreem manifesteerden, dringt zich de vraag op hoe ook een land als het onze op den duur regeerbaar zal blijven.
Steeds sterker groeit binnen de verhouding overheid-burger, binnen overheidsorganen onderling, tussen overheid en bedrijfsleven en binnen het particuliere bedrijfsleven, een mentaliteit van „pas op, voet in het zand, we nemen niets meer, hand op de knip, we laten ons niet uitkleden en niets voorschrijven", waarbij het veelal om materiële belangen en soms om ideële zaken gaat.
Met de pressie van protesten in grimmige en ludieke vorm op straat en in zalen, worden overheidsmaatregelen afgehouden of afgedwongen en met bedrijfsbezettingen of blokkades worden in de particuliere sectoren de belangen van de eigen groep nagestreefd. Het kwam elkaar in de voorbije weken en maanden in Nederlands straten, op pleinen en in zalen allemaal tegen, schuimblussende brandweerlieden, stakende specialisten, boeren met mestoverschotten, dwarsstaande beroepsgoederenchauffeurs op de vitale kruispunten van ons wegennet, misnoegd onderwijspersoneel, dreigende huisartsen en malcontente werkers in de zuivelindustrie, om over de ontevreden Tamils maar niet te praten. Op dit moment is het dan weer het spoorwegpersoneel dat van zich deed spreken.
Voor alle duidelijkheid: niemand zal ook maar iemand of welke groep uit de samenleving dan ook, het recht mogen ontzeggen om gerechtvaardigde belangen te bepleiten en na te streven. Dat daarvoor bepaalde uitingsvormen worden gezocht is evenmin laakbaar. Bedenkelijk is wel de niet zelden agressieve, gezagsmiskennende en de in de persoonlijke sfeer denigrerende wijze waarop grieven en eisen kenbaar worden gemaakt. Als volk, als bevolkingsgroepen en als deelnemende individuen moesten we meer beseffen welke negatieve uitstraling dit alles heeft op de mentaliteitsvorming bij onze jonge mensen. Verlevendigt voor velen de sensatie die er vanuit gaat misschien het leven van elke dag, te weinig zijn we ons bewust hoevelen onder ons, door al deze ontwikkelingen en gebeurtenissen van de ene in de andere dag gejaagd, geestelijk ontregeld raken. In de berm van onze samenleving komen steeds meer mensen te liggen die het allemaal niet meer kunnen bijbenen.
We zijn zo gebiologeerd door de mogelijkheden van en onze eisen om méér, anders, beter en groter, dat de geestelijke waarden van het leven er steeds meer door worden verdrongen. Wie zou in deze turbulente dagen niet snakken naar de rijkdom en het genot van een beetje meer stil en gerust leven, in alle godsvrucht en waardigheid?
Ons land krijgt een nieuwe regering, van de vorige of van een nieuwe signatuur.
Geve God onder ons volk een geest van bezinning, bezadigdheid, saamhorigheid, wellevendheid, getemperde veeleisendheid, gepaste onderdanigheid, vooral ook herleefde vroomheid en verhoring van de gebeden, voorbeden en dankzeggingen, die we als kerk van Christus voor overheden en onderdanen ook in de toekomst zullen doen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen