Geen vuurtje aanblazen

In „Trouw" van 21 augustus komt een interview voor met ds. J.H. Velema, waar boven staat: „Ds. Velema blij met betere sfeer in zijn kerk". In dat interview gaat ds. Velema in op vragen over de situatie in de classis Amersfoort, op de plaats van de zgn. Amersfoortse studiekring, op de in het voorjaar gehouden ambtsdragersconferentie en de besloten predikantenconferentie, op het vertrek van vijf predikanten, oecumenische vragen en de kwestie van de vrouwelijke scriba.
In het volgende nummer van die krant, 22 augustus, komt een reactie voor van vijf predikanten (G.L. Born, G.C. den Hertog, G.C. van der Klis, J. Manni en W. Steenbergen) op dit interview. Zij keuren het af, dat Velema uitspraken doet over zaken, die bij de synode in behandeling komen. Zij vinden het duidelijk onjuist, de situatie in de classis Amersfoort als volgt te omschrijven: „Wij zijn in onze kerken gewoon, uit te gaan van Gods gebod en komen dan bij de concrete situatie. Zij gaan uit van de concrete situatie en komen dan bij Gods gebod. Dat is een beetje generaliserend gezegd maar daar komt het wel op neer."
Over de Amersfoortse studiekring had Velema gezegd: „Duidelijk is geworden dat het standpunt dat in 'Verder in vertrouwen' ten aanzien van de belijdenis wordt verdedigd, volgens de meeste aanwezigen (nl. op de predikantenconferentie, K.B.) geen goede grond heeft." „Men zag in dat men toch wel wat te ver is gegaan." De reagerende broeders schrijven, dat deze voorstelling „een vertekening van de werkelijkheid" is. Afgevaardigden naar een synode, zo schrijven zij, hoezeer daar ook komend met een bepaalde overtuiging, moeten bereid zijn om „samen te zoeken naar de beste weg voor de kerk van de Here", zoals prof. Van ' t Spijker schreef in het nummer van ons blad van 15 augustus. Maar na de uitspraken van ds. Velema is zoeken niet meer nodig.
Hoewel ik mij afvraag, of hierover zwijgen in ons blad niet beter is dan erover te schrijven, lijkt het mij, nu de synode zojuist begonnen is, niet te vermijden. Ik doe dat, niet om een derde mening te geven, maar om nog eens tot matiging en rustige taxatie op te roepen.
Ik behoef het interview niet te bewonderen en het wordt mij niet gevraagd om een mening te geven over een aantal uitspraken die daarin voorkomen. Het is ook Velema ten voeten uit. Maar ik moet ook eerlijk zeggen, dat het interview verzoenend van toon is en, voorzover ik dat kan beoordelen, niet bedoelde van te voren synodale standpunten vast te leggen, maar een persoonlijke kijk te geven op enkele vraagstukken, al kan men daar vraagtekens bij zetten.
Ik behoef als redacteur (prof. Van 't Spijker zit op het ogenblik in Hongarije) geen kerkelijke spreekbuis te zijn, om er toch wel de aandacht op te vestigen, dat Velema van de Amersfoortse studiekring óók zegt: „Bij die groep heerst niet die geweldige doorbraakgedachte van: nu zullen wij het wel even maken. Deze groep heeft zich heel vreedzaam opgesteld." Ik heb het interview opgevat als een uitgestoken hand, weliswaar met een eigen standpuntbepaling, maar ook met een vrij ontspannen taxatie van de stemming op het ogenblik. Men kan wel zeggen: hij zet van te voren de koers reeds uit, maar óók wordt in het gesprek gezegd: „Ik kan er moeilijk wat van zeggen hoe de synode (in de kwestie Amersfoort, K.B.) moet handelen. Ik hoop dat ze duidelijk en samenbindend zal zijn."
Daarom had ik de reactie van de vijf broeders ook liever zo niet gehad. Men kan vragen over een interview hebben. Ik heb dat zelf ook wel eens moeten ervaren. Desgevraagd zou ik ze ook wel hebben.
Maar déze reactie vond ik weer te gespannen en wat overgevoelig, misschien ook omdat ze zo snel gegeven is.
Wat de inhoud van de brochure „Verder in vertrouwen" betreft, is het goed om uit de ambtsdragersconferentie van 26 april j.l. nog eens naar voren te halen, dat daar duidelijk bij monde van ds. G.L. Born is uitgesproken, dat in deze brochure op geen enkele wijze is bedoeld, ook maar enige reductie in het gezag van de belijdenis aan te brengen, ook al konden anderen duidelijk maken, dat men sommige formuleringen wel zo zou kunnen uitleggen, omdat dat elders, in Barthiaanse kringen, wèl gebeurt. Neen, de bedoeling is slechts geweest, dat de belijdenis heenwijzend is naar het Woord zelf, om in alles naar Gods Woord te luisteren.
Lastig trouwens, dat zo gauw de begrippen „kerkeraad van Amersfoort" en de „studiekring van Chr. Geref. theologen, die in Amersfoort bij elkaar komt" met elkaar in verband gebracht worden. Dat verband is er immers niet.
Het woord is aan de synode. Die zij veel wijsheid toegebeden. En de Here neige onze harten tot de liefde Gods en tot de volharding van Christus.

K. Boersma

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen