„Maar ook al zouden wij, of een engel uit de hemel, u een evangelie verkondigen, afwijkend van hetgeen wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt."

Paulus is verbaasd. Hij kan er niet bij, dat de Galaten, aan wie hij zelf als eerste het Evangelie mocht brengen, zich zomaar van het Evangelie laten afbrengen. En aan een andersoortig Evangelie gehoor willen gaan geven. Een ander Evangelie. Een Evangelie dat dus niet Jezus Christus en Die gekruisigd tot inhoud heeft.
Ja, hoe kan het, dat mensen, die het Evangelie met blijdschap hebben aangenomen, wier leven door dat Evangelie diepgaand is beïnvloed, toch soms plotseling een zwaai maken naar een andersoortige boodschap, die notabene haaks staat op het Evangelie van Jezus Christus?
Paulus vraagt dan ook aan de Galaten: Hoe komen jullie daartoe? Hebben jullie dan niet in de gaten, hoe ingrijpend dat is? Dat je dan alles kwijt raakt? Wie het Evangelie loslaat, raakt zijn God, zijn Heiland kwijt. Verliest Gods genade en verliest de echte blijdschap over die genade.
Wanneer is er nu sprake van een ander Evangelie?
Wel, als er gepredikt wordt dat het geloof in de Here Jezus niet voldoende is om zalig te worden. Dat een mens ook zelf nog wat moet doen om het heil van God te kunnen verkrijgen. Zoals de dwaalleraars het de Galaten probeerden wijs te maken: het is nodig je te laten besnijden, de Wet van God te vervullen. Dan wordt het hart uit het Evangelie weggesneden. Als de verlossing van God mede komt te rusten op onze onderhouding van de Wet, dan is het Evangelie geen Evangelie meer.
En wie zo'n Evangelie brengt, die is vervloekt.
Die is vervloekt. Dat wil zeggen: Die ligt onder het vernietigend oordeel van God zelf. Vervloekt. Dat is krasse taal. Daar móet je in onze tijd en in onze situatie niet mee aankomen, zeggen velen vandaag. Want dat klinkt vreselijk hoogmoedig uit de mond van een mens. Hoe durft iemand zo zelfverzekerd te beweren, dat hij alleen het bij het rechte eind heeft en dat allen, die een andere mening toegedaan zijn, dwalend, ja, vervloekt zijn?
Nu zegt Paulus niet, dat hij zelf onfeilbaar is; hij stelt zelfs de mogelijkheid, dat hij zelf (of een engel uit de hemel) een ander Evangelie zou komen brengen. Dan valt ook hij zonder meer onder dezelfde vervloeking! Paulus is wat dit betreft beslist niet van hoogmoed te betichten.
En toch is er geen enkele onzekerheid te bespeuren in zijn spreken. Want hij is volstrekt zeker van de betrouwbaarheid van het Evangelie van Jezus Christus, dat hem opgedragen is te prediken met woord en geschrift.
Maar hoe kun je nu weten en er zo zeker van zijn, dat dat Evangelie zo betrouwbaar is? En dat wat anderen te vertellen hebben niet ons vertrouwen waard is? Dat is een vraag, die bij velen leeft, niet in 't minst bij de jeugd op de Middelbare School. Dan wordt gevraagd: „Maar hoe kun je nu weten dat het Evangelie betrouwbaar is en de Koran niet?"
Die vraag zou voor Paulus geen vraag geweest zijn. Het Evangelie is betrouwbaar omdat Christus de Betrouwbare is. Het is het Woord van Christus, de Levende. Met Hem staat Paulus in een levende relatie. Hij hoort en vertolkt daarin de stem van Hem, die hem zo uitnemend heeft lief gehad, dat Hij zijn leven voor hem heeft gegeven. Het Evangelie: het is de stem van de levende Christus, die tot ons spreekt, hier en nu.
Als het Evangelie een soort filosofie was, als het alleen maar opvattingen van mensen over de Here God en zijn heil bevatte, ja, dan is er geen enkele reden om uit te spreken dat wie een ander Evangelie brengt vervloekt is. Maar het Evangelie bevat geen menselijke meningen over God en zijn Christus. We horen daarin niet de opvattingen van Paulus of van Mattheüs, Marcus, Lucas of Johannes, maar we horen daarin de eigen stem van God, onze Verlosser. Hij spreekt zijn gezaghebbende Woord!
Zie, dat maakt alles anders. Paulus is niet de volgeling van deze of gene wijsgeer of godsdienststichter. Hij is Apostel van Jezus Christus. Hij spreekt en schrijft op gezag van Christus, die Zelf in eigen persoon de Waarheid is. En daarom: wie een ander Evangelie brengt, die zij vervloekt. Dat zegt Paulus maar niet in een opwelling. Hij zegt daar ook niet meer mee, dan hij kan verantwoorden. Maar hij zegt het in de diepste ernst. Ons eeuwig wel of wee is er mee gemoeid. Dat geldt ook voor ons, ook vandaag. Hier staat of valt onze zaligheid mee.
Zalig dan wie dat Evangelie hoort en gehoorzaamt. Die zijn vertrouwen op niets en niemand anders stelt dan op de Here Jezus en zijn volbrachte werk alleen. En die zich laat gevangen nemen door het spreken van Hem, die het Woord is. In Wie de Here God ons zijn liefde heeft verklaard.
Maar rampzalig, wie het Evangelie verwerpt. Een ander Evangelie aanvaardt. De stem van een ander gehoor geeft. Die komt bedrogen uit. Daarom:
Zo gij zijn stem dan heden hoort
gelooft zijn heil- en troostrijk woord,
verhardt u niet, maar laat u leiden.

Schalkhaar, W. van Heest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen