Pinksteren en de Islam

De Islam is de godsdienst, die door ongeveer 300.000 gastarbeiders in ons land, vooral Turken en Marokkanen, wordt aangehangen. Totaal zijn er meer dan 600 miljoen moslims over de hele wereld. Hebben deze mensen ook Pinksterfeest gevierd? Dat deze mensen overtuigd zijn van hun religie is wel gebleken uit het feit dat ze vanaf de 7e eeuw in naam van Allah (de God) en hun profeet Mohammed een groot deel van de wereld hebben veroverd en de Islam is momenteel de snelst groeiende godsdienst in West-Europa. Maar kennen deze islamieten naast hun overtuiging ook zoiets als spiritualiteit, een persoonlijke gelovige omgang met God? Wordt in de Koran, het heilige boek van de Islam, ook gesproken over de Geest? Dit zijn een aantal vragen, die op kunnen komen juist als wij als Christelijke Kerk in deze wereld het Pinksterfeest vieren, de uitstorting van de Geest van God op de gemeente van onze HERE Jezus.
In de Koran wordt op verschillende plaatsen over de Rüh Allah (Geest van God) gesproken. Deze plaatsen staan onder andere in verband met de schepping van de mens. In Adam heeft Allah zijn Geest geblazen (Sura 15:29). Bij de ontvangenis van Jezus blies Allah zijn Geest in Mirjam, zoals dit boek de moeder van Jezus noemt (Sura 66:12).
Verder wordt er gesproken over de Geest van Allah in verband met profetie en de openbaring van de Koran aan Mohammed (Sura 26:193). In Sura 4:171 van de Koran staat zelfs dat Jezus de boodschapper van Allah, zijn Woord en een Geest van Allah is. Toch zeggen deze aanduidingen niet meer dan dat Jezus een dienaar van Allah was, die zijn boodschap overbracht. Jezus was niet God Zelf maar een schepsel, evenals de engelen, die in de Koran ook Geest worden genoemd. In de Koran vinden we weinig terug van het Christelijke Pinksterfeest, van een uitstorting en inwonen van de Geest van Jezus in de gemeente. De moslims kennen daarom ook niet zoiets dat vergelijkbaar is met het Pinksterfeest.
Maar hoe zit het nu met de spiritualiteit in de Islam, met hun persoonlijke religieuze beleving? In de eerste plaats is het niet mogelijk om één enkele wijze van religieus beleven als geldend voor ieder lid van de moslimgemeenschap te geven. Ieder heeft zijn of haar eigen persoonlijke beleving en ieder mens vult dat op een eigen manier in.
Opvallend is wel dat moslims niet of niet zo veel over hun geloofservaring vertellen. De moslim wil zich onderwerpen aan Allah, hem dienen, zijn geboden en voorschriften opvolgen. Het schijnt hierom te draaien in het leven van de meeste moslims. Er zijn echter ook een groot aantal Turken en Marokkanen in Nederland, die zich niet zo strikt houden aan de voorschriften, b.v. wel bier drinken, niet naar de moskee gaan op vrijdag, niet of weinig vasten. Aan de andere kant zijn het de laatste jaren de jongeren, die zich bewuster met de Islam willen bezighouden en zich organiseren in Islamitische Jongerenorganisaties. Je krijgt de indruk, dat hoewel men Allah ernstig wil dienen, hij toch ver weg is.
De moslims kennen ook geen geloofszekerheid. Op de vraag wat er na dit leven zal komen kunnen ze geen antwoord geven. Allah weet het. Ook al doe je nog zo je best en houd je je zo goed mogelijk aan de voorschriften, dan nog staat het niet vast of je naar de hemel gaat. Toch moet de moslim wel Allah's geboden goed in acht nemen, want anders loopt het in ieder geval verkeerd af. De orthodoxe moslim heeft niets anders te hopen dan op zijn eigen gehoorzaamheid en de barmhartigheid van Allah, die toch wel onzeker is. Ondere andere om deze onzekerheid te ontvluchten sluiten moslims in b.v. Turkije zich aan bij mystieke orden. Deze staan onder leiding van een sheikh, die een soort bemiddelende rol tussen Allah en de gelovigen vervult. De leden van deze orden hebben het idee dichter bij Allah te staan en een grotere zekerheid te hebben wat de eeuwigheid betreft.
Wij hebben wel het Pinksterfeest gevierd. Wij geloven dat de HERE Jezus in onze plaats aan het kruis heeft geleden en dat Zijn bloed ons reinigt van alle zonden. We mogen belijden dat Hij uit de dood is opgestaan, naar de hemel is opgevaren en dat Jezus Christus Zijn Geest in de gemeente heeft uitgestort. Wij mogen geloofszekerheid hebben door die Geest, die getuigt met onze geest dat wij kinderen Gods zijn (Rom. 8:16). Dan hebben wij door de Geest een persoonlijke omgang met de HERE, onze Redder. Het is de Geest van Christus die in ons werkt en ondanks onze zondige natuur ons tot gehoorzame kinderen Gods maakt, die Hem liefhebben boven alles. Dit is geen slaafse dienst om de hemel te verdienen, maar een bevrijd leven.
Dan is ook de vrucht van de Geest in ons leven te zien, ook door onze moslim buren: liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing (Gal. 5:22).
Pinksterfeest is tevens zendingsfeest. Op de Pinksterdag in Jeruzalem waren ook mensen uit Mesopotamië, Egypte, de streken van Libye en Arabieren aanwezig. En ieder van hen hoorde de apostelen in zijn of haar eigen taal spreken van de grote daden van God (Hand. 2). Wat heeft dit ons in onze situatie te zeggen? Zijn wij bereid om met de Turken en Marokkanen, die wij ontmoeten, van de grote daden van God te spreken? Er zijn allerlei praktische problemen zoals de taal, het verschil in cultuur enz. Toch is het ook onze taak als Kerk van Pinksteren de hier verblijvende moslims het Evangelie bekend te maken.
Als wij op onszelf zien, naar onze eigen krachten, dan zinkt ons de moed in de schoenen. Wanneer we ons door de Geest van Pinksteren zullen laten leiden, dan zullen wij Zijn getuige kunnen zijn. Zal het Pinksterfeest dan ook voor de moslims geen rijke betekenis kunnen krijgen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen