De kracht van zijn opstanding

Het evangelie naar Johannes staat in het teken van de verborgen heerlijkheid van Christus. Wie door het vlees van Christus heen die heerlijkheid wil aanschouwen moet behoren tot de discipelen, tot degenen die met Johannes kunnen zeggen: Wij hebben zijn heerlijkheid gezien, een heerlijkheid als van de Eniggeborene des Vaders, vol van genade en waarheid (Joh. 1:14). Ook na Pasen is die heerlijkheid verborgen gebleven voor degenen, die Hem niet kennen. Slechts de Zijnen delen er in. Maar dan is de kracht ervan ook onbeschrijfelijk groot.
De kracht van de opstanding is de kracht van de Opgestane. Er is geen kracht der opstanding te ontvangen buiten en zonder de gemeenschap met Christus zelf. Pasen is de doorbraak van het verheerlijkte leven midden in onze werkelijkheid. Negen hoofdstukken eerder heeft Johannes de vóórtekenen van Christus' opstandingskracht beschreven. In Joh. 11 staat Christus bij het graf van Lazarus. Vier dagen reeds is het de gevangenis van een te vroeg gestorven leven. Maar het is onherroepelijk, totdat Christus met grote stem roept: Lazarus kom uit! En Lazarus kwam uit, weliswaar gebonden met de doeken. Aan handen en voeten. Volstrekt onbekwaam om als opgewekte te functioneren in dit leven, aan deze kant van het graf. Christus heeft een apart bevel moeten geven, om voor déze Lazarus de mogelijkheid te openen om weer te functioneren in dit leven: Maakt hem los! D.w.z. schep hem de mogelijkheid om als opgewekt Christen in deze wereld te staan, onbelemmerd door het kleed van de dood.
Inderdaad, dat is Pasen voor óns. Wie is opgewekt tot een nieuw leven heeft altijd een bijzondere kracht nodig om in dit leven, dat niet anders is dan een gestadige dood, te leven en te functioneren. Christus moet daartoe een afzonderlijk bevel geven: maakt hem los. Ontsla hem van de banden van de dood, opdat de opstandingskracht in dit leven mag blijken. Zó is de opstanding van Lazarus een vóórteken, een preludium op de opstanding van Christus zelf.
Maar wanneer Hij, die de Opstanding is, zelf uit het graf te voorschijn komt, heeft Hij geen afzonderlijk bevel nodig: Maakt Hem los. De doeken, de linnen windsels liggen opgerold. Zij hadden het lichaam omvangen en gediend tot een bedekking van het dode aangezicht. Christus heeft niet nodig gehad dat Hem de mogelijkheid werd geschonken om weer te functioneren. Daarom liggen die doeken er als teken van zijn heerlijkheid. Immers Hij staat op in heerlijkheid. Lazarus keert terug uit de dood in dit leven. Christus keert niet terug. Hij is door de dood héén gegaan. En aan de goede kant is Hij opgestaan in heerlijkheid. Die heerlijkheid hebben de zijnen aanschouwd, vol van genade en waarheid. Door gesloten deuren kan Hij nu binnen treden. Hij kan ons bereiken in de kracht van zijn opstanding.
Dit is de manier waarop Johannes de kracht predikt van Hem, die de Opstanding en het Leven is. Hij heeft zijn heerlijkheid geopenbaard, de heerlijkheid van de genade en van de waarheid. Genade is er in de Christus die de dood overwon. Voor schuldigen en verlorenen. En waarheid is er in Hem. Wie de kracht van zijn opstanding leert kennen, leert ook genade en waarheid kennen.

Opstanding als beginnende hemelvaart
De kracht van de opstanding van Christus openbaart zich in een niet te stuiten beweging: Ik vaar op. Letterlijk: Ik ben bezig op te varen. Opstanding is de beginfase van de hemelvaart van Christus. Nu het graf openging naar de goede kant, nu kan de hemel niet meer onbereikbaar zijn voor Christus en in Hem voor al de zijnen. Ik vaar op: dat is de uitleg van de opstanding. Zo heeft Christus het aan zijn discipelen geleerd: uw hart worde niet ontroerd. Ik ga heen om u plaats te bereiden. De andere evangelisten leggen de heilsfeiten uiteen. Johannes ziet ze als het ware in één perspectief, in één doorgaande beweging. Een van de eerste woorden die Christus spreekt na zijn overwinning van de dood is de aankondiging van zijn hemelvaart, die reeds bezig is zich te voltrekken. Ik vaar op.
Tot nu toe is het een nederwaartse beweging geweest: uit de hemel naar de aarde. Van de aarde naar het rijk van de dood. Nog dieper, van het rijk van de dood naar het rijk van de buitenste duisternis. Een hellevaart heeft Christus doorgemaakt. Aan het kruis. Voor de zijnen. Maar nu Hij zich vernederd heeft tot déze dood, nu heeft God Hem ook uitermate verhoogd. Nu is er, na de neergang, de opgang naar de hoogte. Dé zon des heils zal aan de kimme staan.
Laten ook wij de heilsfeiten niet al te zeer uiteenrukken. De kerkelijke kalender heeft nu eenmaal ordening nodig. En wij kunnen ook niet op eenmaal alles bevatten. Daarom is het goed om eerst Pasen te vieren en eerst na veertig dagen hemelvaart. Die veertig dagen waren nodig voor ons. Niet voor Hem. Hij heeft, o God van u begeerd, het onvergank'lijk leven. Gij hebt het Hem gegeven. Daarom zullen we op het hemelvaartsfeest het Paasfeest niet vergeten. We zouden er anders ook mee in verlegenheid raken. We zullen het Luther niet toegeven, dat de hemelvaart slechts een verandering van eigenschappen was, eerst alles tijdelijk, en nu alles eeuwig. Maar anderzijds zullen we ook niet aan de uiterlijke tekenen blijven hangen. We zullen zeggen, dat het 't Opstandingsleven is, dat ten hemel voer. En we zullen de kracht daarvan ervaren in de belofte, die spreekt van zijn God en onze God, van zijn Vader en onze Vader. Onder een wolkeloze, open hemel, die geopend is door de kracht van de opstanding. En wanneer de hemel als van koper lijkt; wanneer onze gebeden lijken af te stuiten op de wolken van ongeloof of schuld, dan zullen we ons begeven naar de hof van Jozef en zeggen: Hij is opgestaan. Hij heeft het verheerlijkte leven ontvangen. En in gemeenschap met Hem zullen ook wij er in delen. Hemelvaart: door de kracht van de opstanding!

Pasen en Pinksteren op één dag
Nog rijker is het, wanneer we er op letten, dat Christus nog op de eerste Paasdag voor zijn kerk Klein-Pinksteren heeft bereid. Immers, Hij heeft niet alleen zijn hemelvaart aangekondigd aan Maria, uit wie Hij zeven duivelen had uitgeworpen. Hij heeft, door de gesloten deuren heenbrekend, aan zijn discipelen de Geest verleend. We beschouwen deze ontmoeting als een vóórteken van de belofte, die op de vijftigste dag vervuld zou worden. Pinksteren: de rijke volheid van de Geest komt als een milde regen over de gemeente. Pinksteren: het ontvangen van het tegenpand, waaruit blijkt, dat Christus is verhoogd. Maar die verhoging is de gevolgtrekking van het Paasfeest. En daarom heeft Christus op de avond van de eerste Paasdag in de kleine kring van zijn discipelen uiteengezet, wat Pasen is en wat Pinksteren is en hoe die twee op één dag vallen. Pasen is de betoning van de heerlijkheid van Christus. Hij heeft de levendmakende Geest verworven, die in Christus als in het Hoofd en in ons als in zijn lidmaten zal wonen. Hij is opgestaan, opgewekt, door dezelfde Geest, die ook in de zijnen komt te wonen. De heerlijkheid van de opstanding bestaat in de volheid van de levende Geest. De Here nu is de Geest! Dat is Pasen. Daarom werd de steen afgewenteld. Niet voor Hem. Maar voor ons. De eerste Adam werd tot levende ziel, door God hem ingeblazen. De tweede Adam werd een levendmakende Geest, door Wie God de Geest verleent aan mensen, die stoffelijk zijn, opdat zij het beeld van de hemelse zouden dragen. Pasen: voorspel voor Pinksteren, preludium van het God alles en in allen.
Pinksteren haalt dan de volle vrucht binnen van de opstanding van Christus. Alles is Hem onderworpen. Ook de Geest gehoorzaamt Hem. Eerst op Pinksteren kan Petrus voluit over Pasen spreken. Pinksteren is de hemelse exegese van het Paasfeest. Nu kan ronduit gezegd worden, dat het geen dronkenschap is, die de discipelen heeft aangegrepen op het vroege uur, maar dat het de kracht is van de Opgestane Heiland. Dit is het, wat gij ziet en hoort. En zo is het nog. Wij hebben de Geest nodig om de rijkdom te leren verstaan en te beleven van het leven der opstanding met Christus. Heerlijkheid van Hem is het, die ons geopenbaard wordt door de Geest. Hij heeft dit uitgestort.
Maar dan mogen wij Pasen en Pinksteren ook welbeschouwd niet op twee dagen vieren. Terwille van de ordelijkheid der kerkelijke kalender doen we het. We kunnen ook al de goddelijke rijkdommen niet op eenmaal bevatten. Daarom vallen er vijftig dagen tussen Pasen en Pinksteren. Maar in Gods raad, in de rijkdom van het volbrachte werk, in de glans van de opstanding zegt Christus op Pasen reeds: Ik geef u mijn vrede. En op Pasen reeds zegt Hij: ontvang de Heilige Geest. Op Pasen kan het Pinksteren worden in alle volheid Gods. En op Pinksteren kan het Pasen worden, zodat we zeggen: dat ik Hem kenne, in de kracht van zijn opstanding.
En wanneer vallen Pasen en Pinksteren samen? Wanneer wordt de wolk weggenomen, die Hem voor onze ogen bedekt? Wanneer oogsten wij de rijkdom der vierdagen? Wanneer daalt de vrede van de Geest, de rust van de opstandingszondag in het hart? Dan, wanneer de vergeving der zonden ons wordt toegesproken. Ontvang de Geest! Wien gij de zonden kwijtscheldt, dien zijn ze kwijtgescholden.
Wanneer wordt het Pasen, en hemelvaart en Pinksteren voor ons? Wanneer de kracht der opstanding voor ons de hemel opent, en Gods belofte van de vergeving der zonden onze ziel troost. Mijn zoon, mijn dochter, uw zonden zijn u vergeven! Dat is de bekroning van alle heilsfeiten in de vreugde die ons doet opstaan tot een nieuw leven, opstaan onder een open hemel, opstaan in de kracht van de Geest. Dan vallen alle heilsfeiten samen. Zijn vernedering wordt onze verhoging. En zijn hemelvaart voor ons een teken en zegel, dat Hij alle ding regeert. Ook ons kleine leven tot de grote dag van de volheid, wanneer alle kerkelijke feesten voorgoed voorbij zijn en het werkelijke feest begint om nimmer te eindigen.

W. van 't S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen