„De Wekker" en „Bewaar het pand" – concurrenten?

Eerlijk gezegd heb ik geaarzeld om te voldoen aan het verzoek van de redactie van „De Wekker" om over bovenvermelde vraag een artikeltje te schrijven.
Niet omdat ik de vraag als zodanig zo moeilijk vind om te beantwoorden. Wanneer we „concurrenten" opvatten in de gebruikelijke zin van het woord als mededingers, die tegen elkaar opbieden, die elkaar de loef trachten af te steken, dan moet het antwoord op bovengenoemde vraag zonder meer ontkennend luiden.

„De Wekker" en „Bewaar het pand" zijn er b.v. niet op uit om elkaar abonnees af te snoepen of om elkaar op zij te dringen of te elimineren. Trouwens, ik denk dat er heel wat lezers van „Bewaar het pand" ook een abonnement hebben op „De Wekker" en omgekeerd.
Het doel van beide bladen is ook niet om met elkaar te polemiseren. Wel worden bepaalde zaken van verschillende zijden benaderd en ook verschillend getaxeerd en beoordeeld. En dat laatste is dan de reden waarom ik aanvankelijk heb geaarzeld om over dit onderwerp te schrijven. Dat naast „De Wekker" ook „Bewaar het pand" verschijnt heeft immers te maken met de verscheidenheid en helaas ook verdeeldheid binnen onze kerken.

We verheugen ons er van harte in en het past ons de Heere er ootmoedig voor te danken, dat „De Wekker" de honderdste jaargang mag volmaken. Dat is een blijk van Gods trouw en van Zijn wondere zorg over onze kerken, die we zo hartelijk liefhebben. En we kunnen onze kerken toch haast niet denken zonder „De Wekker", haar officieel orgaan, dat in de loop der jaren onder Gods zegen zoveel voor de kerken heeft betekend. Dat ook zo vele jaren een samenbindende functie heeft mogen vervullen. En vooral ook dat laatste was nodig en heilzaam. Er is immers binnen onze kerken altijd wel een zekere verscheidenheid geweest. Dat is op zichzelf ook niet erg en kan zelfs dienen om elkaar op een goede wijze aan te vullen en te corrigeren.
Bovendien brengt onze positie als christelijke gereformeerde kerken („tussen de vuren") die verscheidenheid ook wel met zich mee.
Helaas ging die verscheidenheid, met name na de oorlogsjaren, zich steeds meer toespitsen. Zelfs zozeer, dat er naar aanleiding van een synodaal besluit in 1965, waarbij het uitzenden van evangelisatie-diensten via de televisie werd toegestaan, een deel van onze kerken zich aan het kerkverband dreigde te onttrekken.

Welnu, toen heeft een aantal predikanten en andere ambtsdragers uit de, laat ik dan maar zeggen, meer behoudende „vleugel" van onze kerken gezegd: „wij wensen geen scheuring; wij moeten onze mensen vasthouden en bewaren voor onze kerken". Er werd een commissie benoemd en besloten werd tot uitgave van een blad dat om de veertien dagen zou verschijnen onder de naam „Bewaar het pand". Aldus geschiedde! En tot op heden verschijnt dit blad met een oplage van ruim drieduizend abonnees.

En nu terug naar de vraag: zijn „De Wekker" en „Bewaar het pand" concurrenten?
Ik zou het zeker niet zó willen zeggen! Dan zou ik „Bewaar het pand" liever willen zien als een aanvulling op „De Wekker". Een aanvulling in die zin, dat het meditatieve-stichtelijke-bevindelijke element, dat toch inhaerent is aan ons christelijk-gereformeerd-zijn, in „Bewaar het pand" meer tot uitdrukking komt dan in „De Wekker".
Er valt, denk ik, niet aan te ontkomen dat verschillende, overigens vaak waardevolle artikelen in „De Wekker" nogal eens (te) moeilijk zijn voor veel eenvoudige Wekkerlezers. Dat hangt samen met de opzet van het blad. dat ook informatie wil (en moet) geven, wat betreft verschillende zaken, die op het brede kerkelijk en theologisch terrein aan de orde zijn. En er dient begrip voor te zijn, dat het voor de redactie van „De Wekker" een welhaast onmogelijke opgave moet zijn om het blad elke week weer zo te vullen dat aan alle verlangens van het brede, gevarieerde kerkelijk publiek wordt tegemoetgekomen.
Maar wel dient „het eigen geluid" (dat mag ik zó toch nog wel zeggen?) helder door te klinken.

„Bewaar het pand" heeft als ondertitel: „Uitgave tot bevordering van de handhaving van de oude Gereformeerde beginselen". Een verheven doelstelling! Maar „De Wekker" wil toch eigenlijk ook geen ander doel nastreven?
Daarom dient er positieve, geestelijke leiding te worden gegeven, waarin Schrift en belijdenis voluit functioneren.
En dan past ons allen ootmoed! Wat moet ons allen veel worden vergeven vanwege zoveel schuldig tekort! En wat dienen we allen vurig en aanhoudend te bidden om een krachtige doorwerking van de Heilige Geest, die in alle waarheid leidt en die Christus verheerlijkt en gestalte doet krijgen in het persoonlijk en in het kerkelijk leven.
Dan zal „De Wekker" zuiver lopen en tijdig „wekken". En dan alleen wordt het Pand bewaard!

M. Vlietstra

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen