Terug naar de Hervormde Kerk?

Schrijver dezes is geen theoloog, geen kerkrechtsgeleerde, geen kerkhistoricus, maar hij bewoont gewoon de middenorthodoxe ruimten in het pand der Chr. Geref. Kerken. Hij heeft geen aversie jegens de Geref. Kerken, noch jegens de Geref. Gemeenten, wel bedenkingen. Hij betreurt slechts, dat op zondag velen elkanders kerkepad kruisen, ieder op weg naar een eigen kerk om er dezelfde God te eren, zij het op verschillende wijze.
In die kerkepadkruisingen schijnt nu verandering te komen. Slechts kennis nemende van de beide (helaas nog niet gefuseerde) christelijke dagbladen (R.D. en N.D.) en voorts van een aantal neutrale (vanaf Trouw tot N.R.C.) moet men constateren, dat twee grote Kerken (Ned. Herv. en Geref.) en een kleinere (Evangelisch-Lutherse) bezig zijn met een fusie, waarvan het resultaat een Verenigde Protestantse Kerk moet opleveren. In de Geref. Kerken hoort men soms nog enig gebrom, maar geen verzet; in de Ned. Herv. Kerk is er een vrij grote minderheid (Geref. Bond en rechts-confessionelen), die weinig tot niets voor zulk een samenvoeging voelt en gewoon Hervormd wil blijven. Zij willen de Herv. Kerk niet verlaten en zijn van mening, dat juist de Samen-op-Weggers de Herv. Kerk verlaten.
Gesteld dat het proces niettemin doorgaat - en daar ziet het wel naar uit -, zou het dan inderdaad kerkrechtelijk mogelijk zijn, dat de rechtervleugel de Ned. Herv. Kerk voortzet? Dat zal nog heel wat problemen opleveren, b.v. ten aanzien van de naamgeving, de eigendomsrechten, de rechtspositie der predikanten enz.
Maar gesteld dat het lukt de Ned. Herv. Kerk in verkleinde vorm voort te zetten, zodat zij alleen uit rechtzinnig denkenden bestaat, is er dan geen aanleiding voor onze Kerken (èn voor de vrijgemaakte Geref. Kerken èn voor de Ned. Geref. Kerken èn voor de Geref. Gemeenten) zich te buigen over het stuk dat onze geestelijke voorvader Hendrik de Cock op 13 oktober 1834 te Ulrum ondertekende en waarin hij na allerlei conflicten definitief afscheid nam van de Ned. Herv. Kerk en de Kerk stichtte, waarvan wij tot vandaag de dag nog lid zijn: de Chr. Geref. Kerk?
In die Acte wordt nl. verklaard „geen gemeenschap meer te willen hebben met de Nederlandsche Hervormde Kerk, tot dat deze terug keert tot de waarachtige dienst des Heeren". De Acte heet dan ook Acte van Afscheiding of Wederkeering.
Welnu, als een aantal gemeenten op confessionele gronden de Ned. Herv. Kerk wil handhaven en niet wil overgaan naar de Ver. Prot. Kerk, is er dan geen reden voor onze Kerken om weder te keren tot de Ned. Herv. Kerk? Zeker, ook binnen die herstelde Ned. Herv. Kerk zullen wel verschillende modaliteiten zijn, maar zou het kerkelijk leven in ons land niet veel overzichtelijker worden als er slechts twee Protestantse Kerken zouden zijn, t.w. de ruim denkende Ver. Prot. Kerk en de rechtzinnige Ned. Herv. Kerk?
Dat alles als leek overziende, rijst de vraag, of wij de totstandkoming van de Ver. Prot. Kerk niet moeten toejuichen, mits zulks leidt tot handhaving van (een deel van) de Ned. Herv. Kerk. Dan kunnen wij terug naar de Kerk waar wij tot 1834 toe behoorden en doen wij na 160 jaren afscheiding recht aan wat wij toen beloofden: de wederkeer. En het zou wellicht goed zijn, als de Hervormde predikanten en gemeenten die niets voelen voor een Ver. Prot. Kerk, zich eens realiseerden, dat hun handhaving van de Ned. Herv. Kerk zou kunnen leiden tot een toestroom van hen die zich destijds hebben afgescheiden. Maar helaas heb ik van die laatste wens nog weinig vernomen.

Verplanke

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen