Wie op de hoge God vertrouwt, heeft zeker op geen zand gebouwd

De berijming van Psalm 146 heeft een feestelijk karakter. Dat geldt voor de tekst, maar zeker ook voor de melodie. Die feestelijke toon vinden we ook bij andere liederen die in verband worden gebracht met Psalm 146, zoals bijv. Gezang 20 en 21 uit het Liedboek voor de kerken. Dat is ook niet zo verwonderlijk. De bijbeltekst zet in met wat wezenlijk is voor mensen, nml. dat ze de HERE, de God van Israël, loven. „Ik zal de HERE loven, mijn leven lang". Waarom? Omdat Hij te vertrouwen is. Wie op een mens vertrouwt, bouwt op zand, zelfs als het iemand van adel zou zijn. Een mens is maar een mens. Hij kan veel betekenen. Maar uiteindelijk zal hij ook een keer de laatste adem uitblazen. Voor echt heil, echte verlossing, van de hoogste kwaliteit en duurzaam, moet je niet bij een mens zijn. Maar wie de God van Jakob tot zijn hulp heeft, die is gelukkig te prijzen.

Dat hier de HERE „God van Jakob" wordt genoemd, is uiterst troostvol. Jakob staat niet bepaald als een sympathiek figuur bekend in de Bijbel. Soms moet je zelfs spreken van een zekere tragiek in zijn leven. Wie de verwekkingen van zijn kinderen nagaat en de verwikkelingen in hun verdere leven beziet, kan zich niet aan de indruk onttrekken dat dit gezin zeer problematisch was. Uit die woorden „God van Jakob" blijkt in ieder geval, dat God zijn handen niet heeft teruggetrokken van dit in mensenogen hopeloze geval. Dat biedt perspectief voor ieder die het van deze God verwacht. Hoe je leven ook is, hoe vol problemen en misschien wel helemaal vastgelopen; hoe daarbij ook eigen schuld vaak aan je kan knagen: voor de Here God bestaan er geen hopeloze gevallen. Daarom: „Welzalig hij, die de God van Jakob tot zijn hulp heeft".

Wat er verder in deze Psalm wordt gezegd zou wel eens een blauwdruk mogen zijn voor christen-politici in Europa, of waar ook maar. God, die Koning is voor eeuwig, is een God, die de verdrukten recht verschaft; de hongerigen brood geeft; de gevangenen losmaakt; de blinden ziende maakt; de gebogenen opricht; vreemdelingen behoedt en wees en weduwe staande houdt. Over kenmerken van een christelijke natie gesproken! De goddelozen - dat zijn dus zij die zich van deze God en dus ook van de kenmerken van zijn regering niets aantrekken - hun wegen worden krom gemaakt. Dat wil zeggen: hun wegen lopen dood, letterlijk. Dat gaat eraan.

Zo is Psalm 146 troost voor de enkeling: gelukkig ieder, die deze God tot zijn helper heeft. Het is tegelijk ook richtingaanwijzer voor de samenleving: gelukkig die samenleving, waarin de kenmerken te ontdekken zijn van de regering van deze God.

Dat wij deze Psalm met Israël mee mogen zingen, spreekt niet vanzelf. Dat kan alleen maar omdat de God van Israël zich ontfermt over de wereld. Onze wereld, die de sfeer ademt van onze zonden. De God van Israël heeft die wereld lief. Een liefde, die we pas weer mochten vieren: de geboorte van een kind in Bethlehem; Jezus Christus, Gods Zoon, als mens onder de mensen. In Hem heeft God laten zien hoe Hij Koning is. En het is alsof Psalm 146 voor Hem geschreven was. Zo wordt in Gezang 21 dan ook Christus terecht in één adem genoemd met de God Jakobs. Met die bemoedigende woorden wil ik deze opmerkingen besluiten en u een gezegend nieuwjaar toewensen:

„Welgelukzalig is ieder te noemen,
die Jakobs God als helper heeft!
Wat zou hem schaden, wie zou hem verdoemen,
die dag aan dag met Christus leeft?"

Amsterdam, J. Groenleer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen