Voortgaand werk van God in Frankrijk

Enkele ontwikkelingen
Ik hoop, dat het onze lezers niet te zeer verveel, dat ik nog weer een keer over de relatie met de Franse kerken schrijf. Het is mij niet verdrietig en het is u zeker, zeg ik Paulus na.
Hoewel er geen opzienbarende ontwikkelingen zijn, is het toch van belang, dat onze lezers op de hoogte zijn. Dat ligt ook voor de hand, omdat we als kerken een officiële relatie hebben. Het is nu bijna een jaar geleden, dat ik de synode in Anduze bijwoonde, waarna ik schreef over het teleurstellende feit, dat de synode een voorstel tot toelating van zusters tot het ambt van predikant goedkeurde, zonder dat aan dit besluit een afweging van bijbelse argumenten voorafgegaan was.
Het besluit was genomen op psychologische en sociologische en culturele gronden. Ik schreef daarna, dat er een grote groep van juist jongere predikanten was, die in de opleiding van Aix-en-Provence geleerd hebben om bijbels en confessioneel te denken, die tegen het besluit waren.
Daarna waren er hier wel lezers die mij vroegen, of ik suggereerde, dat de meerderheid van de Franse kerk niet schriftuurlijk wilde zijn. Dat heb ik er niet mee willen zeggen. Ik heb er alleen mee bedoeld, dat de jongere predikanten in Aix hebben geleerd om eerst te vragen: Wat zegt de Schrift? Daarna kunnen andere kanten van de zaak op tafel komen. Ik heb ook niet willen zeggen, dat het Schriftberoep zo gemakkelijk is, ook niet dat op 1 Cor. 14. Als redactie van „De Wekker" krijgen wij daar ook wel eens brieven over. Enerzijds denken we, dat we er hard aan toe zijn, dat deze zaak op kerkelijke wijze eens rustig en evenwichtig besproken zou kunnen worden. Anderzijds denken we, dat we er in onze kerken in de huidige situatie niet aan toe zijn om het aan te kunnen.
Nu is er in dezelfde Franse synode wel om een schriftuurlijk onderbouwing gevraagd en men mag hopen, dat echt bijbelse wegen gevonden mogen worden. Al eerder is er door een synode in Frankrijk uitgesproken, dat men een „Eglise Réformée Confessante" wil zijn, een belijdende gereformeerde kerk. Met die term wil men zich zowel ten opzichte van het modernisme als ten opzichte van de evangelische beweging een duidelijk belijdend karakter geven. Dezer dagen was er één van de jonge predikanten, ds. Samuel Foucachon, in ons land. Hij is predikant van een gemeente-in-wording, eigenlijk nog een evangelisatiepost, in Gardanne, in de buurt van Marseille. Hij vertelde in enige (vrijgemaakte) gemeenten over zijn werk. Er is een groep uit die kerken die hem financieel steunt.
Begrijpelijk, dat er uit die kerken ook vragen kwamen over het belijdende karakter van de EREI-kerken. Hij zei: We zijn op weg en het gaat de gereformeerde kant op. Dat zouden wij in Nederland maar vaag vinden. Ze zeggen het al zo lang. Maar wie wel eens met dit piepkleine kerkverband in aanraking is geweest heeft enig besef van hun zwakke positie, financieel, moreel, theologisch, geestelijk. Het is waar, wat Foucachon zei. De jonge predikanten werken er hard aan.

Ploegen op rotsen?
We weten, dat ds. D.A. Brienen de gemeente van Parijs dient. Met moed en trouw is hij er nu enkele jaren aan het werk. Er wordt hard gezwoegd aan het werk van gemeenteopbouw en evangelisatie. In Frankrijk zegt men: waar de mensen zijn, daar moet de kerk present zijn, dus in de grote steden. De EREI had standgehouden op het platteland, maar dat loopt leeg en de jonge mensen raken weg. Hoe win je mensen in de grote stad? Doen wij dat hier in Nederland? Met man en macht werken met het Evangelie in Amsterdam, in Den Haag, in Rotterdam? Ploegen op rotsen. De Fransman of Franse vrouw is zo mogelijk nog ontoegankelijker. Het protestantisme is een sekte en de Kerk is de katholieke, maar daarvan heeft de massa zich met afkeer losgemaakt. Het gezond verstand heeft allang uitgemaakt, dat godsdienst uit de tijd en waardeloos is. Het is heel erg zwaar werken.
Het was vorige week fijn, ds. Foucachon te horen zeggen, dat ds. Brienen „un tres bon ami" van hem is, een zeer goede vriend, en dat hij er goed werk doet. Alleen de afstand belemmert het contact: 800 km. Je moet je realiseren, dat ds. Brienen dichter bij Nederland, bij ons zit, dan bij verreweg de meeste van de gemeenten van zijn eigen kerkverband, want die zitten voor het merendeel in het zuiden, tussen Bordeaux en Marseille. Hij is sneller bij zijn broer in 's-Gravenmoer dan bij zijn broeders in de Cevennen.
Ik schrijf dit nog maar eens tot aanmoediging, voor hem en voor ons. Ik hoor van prof. Peels (voorzitter van de Stichting Roeping voor Frankrijk), dat er plannen bestaan dat ds. Brienen over enige tijd een toernee door ons land komt houden. Er zijn al wel enige gemeenten die een bepaalde vorm van relatie met hem onderhouden. Het zou goed zijn, dat er iets gebeurt in dit opzicht. Hij is wel niet in Parijs als zendeling van de Christelijke Gereformeerde Kerken, maar als predikant binnen het Franse kerkverband, maar de band is natuurlijk onvergetelijk, voor hem en voor ons.

Nog iets
Ik schreef al over de opleiding in Aix-en-Provence. Dat is de Vrije Faculteit voor Gereformeerde Theologie, die in 1974 opnieuw is begonnen. In omvang is ze te vergelijken met onze universiteit in Apeldoorn. Het grote verschil is, dat bij ons de universiteit uitgaat van onze kerken, terwijl de faculteit in Aix een zelfstandige vereniging is, die niet gebonden is aan de EREI-kerken. Ze is er wel mede ten dienste van die kerken.
Alle jonge predikanten uit deze kerken zijn van Aix afkomstig. In het veel grotere kerkverband van de Eglise Réformée de France worden de kandidaten nog steeds niet zonder meer toegelaten. Iemand die ter gelegenheid van de februaricollecte van Deputaten Hulpverlening de brochure secuur gelezen heeft, heeft gezien dat onze deputaten ƒ 15.000,- op de lijst hadden staan voor steun aan deze faculteit. Tot mijn grote blijdschap hebben zij daartoe kunnen besluiten, omdat de Franse faculteit, die geen enkele subsidie krijgt en totaal van giften leeft, voor versterking van haar werk een administrateur-secretaris heeft moeten aanstellen en dus in nog grotere financiële zorgen kwam dan ze al was. De aangestelde man is ds. A. Lewin, die al enige keren op onze synoden was als afgevaardigde van de EREI; de beste keuze die men maar heeft kunnen maken. De hoop bestaat, dat de financiële steun aan Aix niet tot één keer beperkt zal behoeven te blijven. Er zijn ook anderen in gereformeerd Nederland, die een vergelijkbaar steunbedrag schenken, b.v. in kringen van de Geref. Bond in de Ned. Herv. Kerk en van de Geref. Gemeenten. Dit bedrag komt dan boven op hetgeen er reeds in ons land wordt verzameld door het Comité „Vrienden van Aix", waarin onzerzijds o.a. ds. J. Westerink zitting heeft.
De steun aan het kerkverband van de EREI, zoals die sinds 1986 al bestaat via de Stichting die we in onze kerken samen met de Ned. Geref. kerken hebben, loopt gestaag door. Gelukkig is er geen stagnatie opgetreden in de hulpverlening, die elk jaar ongeveer ƒ 25.000,- beloopt. De kerkeraden ontvangen elk jaar bericht en we zijn als Stichting heel dankbaar voor de hulp, die we daardoor kunnen geven. Ook bleek het mogelijk, een bepaald bedrag apart te zetten en te geven voor bekostiging van stageplaatsen van EREI-studenten van de faculteit van Aix. Er wordt nog verder gewerkt aan versterking van de banden tussen „Aix" en Nederland.
Tenslotte nog dit: In de week na Pasen wordt weer de „Pastorale de Dijon" gehouden. Die wordt tegenwoordig elk jaar in ons blad en elders aangekondigd met de aanmoediging, dat er belangstellenden uit Nederland heengaan het zouden er meer kunnen zijn. Het is geen speciale predikantenconferentie, al is er toch een zekere overeenkomst met de Leicester-conferentie in Engeland. Er komen ook evangelisten en er komen belangstellenden en gezinnen mee. De conferentie wordt steevast gehouden in de prachtig gelegen Abbaye de La Bussière in het dorpje Bligny-sur-ouche, ongeveer 35 km ten zuidwesten van Dijon.
Men heeft de Dordtse Leerregels - zeg maar de leer der vrije genade - als grondslag. Er komen reformatorischen en evangelischen en baptisten. Vorig jaar had ik zelf de eer, aan de lezingen te mogen meedoen. Deze keer is er prof. drs. C. Kwakkel uit Kampen. Verder dr. Stuart Olyott uit Liverpool, Vincent Bru, student uit Aix, initiatiefnemer van contact met theologische studenten uit Nederland, en zendeling M. Troughton ut Lausanne. Aansluitend is er een ontmoeting van theologische studenten op de zaterdag, nadat de conferentie vrijdags is gesloten.
Deelname aan de conferentie kost ca. ƒ 300,-, waar natuurlijk de reiskosten nog bijkomen. Maar er wordt het liefst gezamenlijk vanuit Nederland gereisd en overleg is altijd mogelijk.
Het adres voor aanmelding is in Nederland: de heer A. van Velzen, Ratelaar 56, 2923 GG Krimpen aan den IJssel, tel. 01807-1 28 48 of 1 89 91; voor studenten speciaal de heer G.J. van den Top, Hogevalkseweg 69, 6741 GK Lunteren, tel. 08386-12 23. Maar men kan ook met mij contact opnemen. Zoals gezegd, er is ook overleg over de manier van reizen.
De Here zegene zijn werk in Frankrijk.

K. Boersma

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen