De Vader heeft de Zoon opgewekt

Pasen is het feest van de opstanding van Christus. We gedenken en vieren het heilsfeit van de lichamelijke opstanding van Christus uit de doden. Jezus heeft de echte dood door de echte opstanding van zijn echte, dode lichaam overwonnen. Met Zijn lichaam stond Hij op aan de overkant van dood en graf. Hij verrees lichamelijk in het eeuwige leven. Hij heeft een verheerlijkt lichaam gekregen, dat voor eeuwig aan de dood ontkomen is.

Geen opstanding zonder opwekking
Christus is opgestaan uit de dood. Van deze zin is Christus het onderwerp. Maar hoe kon Christus opstaan? Kan een dode zich het leven geven? Kan een dode op een bepaald moment besluiten op te staan? We weten dat het niet mogelijk is. Kon de dode Christus op de vroege morgen van de derde dag, dat Hij in het graf lag, besluiten om lichamelijk te verrijzen uit het graf? We stellen ons deze vraag meestal zo niet.
Toch is deze vraag van belang voor het geloofsinzicht in de opstanding van Christus. Christus' opstanding uit de doden staat niet los van de daad van de Vader aan Zijn gestorven en in het graf gelegde lichaam. Zonder de opwekking door de Vader had Christus niet kunnen opstaan! Aan de opstanding van Christus gaat de opwekking door de Vader vooraf. Opwekking en opstanding zullen samengevallen zijn, het neemt niet weg dat de opwekking door de Vader noodzakelijk was voor de opstanding van de Zoon.

Schriftgegevens
De Schrift wijst ons op het grote belang van de opwekking van de Zoon door de Vader. De opwekking van Christus' lichaam uit de dood is een nieuwe daad van de Vader geweest. Daarin heeft God Zijn liefde aan ons geopenbaard. In Zijn onbegrijpelijke liefde voor ons zondaren heeft God Zijn Zoon gegeven. Christus kwam op aarde en nam het menselijke bestaan aan uit de maagd Maria. Dat was het begin van Zijn vernedering. Deze vernedering ging door tot in de dood van het kruis.
Achter de vernedering van de Zoon staat de zondaarsliefde van de Vader. Dat Christus Zich vrijwillig vernederde tot in de dood van het kruis, is openbaring van Zijn onmetelijke liefde voor zondige mensen als wij zijn. Waar bleef de liefde van de Vader toen de Middelaar gestorven was? De liefde van God openbaarde zich heerlijker en krachtiger dan ooit tevoren op de vroege Paasmorgen. De Vader wekt de Zoon op! Zijn vernederd en geteisterd lichaam mocht uit de dood verrijzen in het eeuwige leven. De opwekking van Christus is nieuwe openbaring van de liefde van de Vader.

Daarom spreekt de Schrift op vele plaatsen over de opwekking van Christus door de Vader. In Romeinen 6:4 schrijft Paulus, dat Christus door de majesteit van de Vader uit de doden is opgewekt. De kracht van God was aan het werk in de opstanding van Christus. De grote steen, die voor het graf van Jezus was gerold, werd door hemelse kracht verwijderd.

In Romeinen 8:11 keert dat thema terug. Christus Jezus is door God opgewekt. Als nu de Geest van God in ons woont, dan zal God ook onze sterfelijke lichamen levend maken door Zijn Geest, Die in ons woont.
Heel duidelijk is ook Galaten 1:1: God de Vader heeft Jezus Christus uit de doden opgewekt! Daarom komt de genade en vrede van God, onze Vader tot de gemeenten van Galatië en van de Heere Jezus Christus, Die Zichzelf gegeven heeft voor onze zonden.
Prachtig is 1 Petrus 1:21: God heeft Christus opgewekt uit de doden en Hem heerlijkheid gegeven, zodat ons geloof tevens hoop is op God.

Petrus verkondigt na Pinksteren de blijde boodschap van de daad van de Vader in de opwekking van de Zoon. Zo in Handelingen 2:24: God heeft Jezus, de Nazoreeër, opgewekt, want Hij verbrak de weeën van de dood. Het was niet mogelijk dat Christus door de dood werd vastgehouden.
De dood houdt ons in zijn gevangenis gevangen, maar de dood met zijn macht moest Christus laten gaan. De ontsnapping uit de macht van de dood kon door de dood niet worden verhinderd. God de Vader wekte de Zoon op! Dezelfde boodschap klinkt in Handelingen 5:30. Daar wordt God de God van onze vaderen genoemd.

Rechtvaardiging
Genoeg om uit de Schrift te laten zien hoe belangrijk de opwekking van de Zoon door de Vader is geweest. God heeft aan de Zoon recht verschaft. Om dat recht heeft Christus niet gebeden toen Hij aan het kruis werd genageld. Toen bad Hij niet: Vader, verschaf Mij recht tegenover Mijn tegenpartijders, maar toen bad Hij om vergeving voor Zijn vijanden. Het eerste woord dat de gekruisigde Christus heeft gesproken, is: „Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen", Lucas 23:34a.
Toen Christus aan het kruis sprak: „Het is volbracht" (Johannes 19:30), gaf Hij Zijn opdracht aan de Vader terug. Hij gaf het aan de Vader terug ten dienste van de mensen voor wie Hij Zijn werk heeft volbracht. Als de Vader op de derde dag de Zoon opwekt uit de doden, spreekt de Vader Zijn goedkeuring uit over het volbrachte werk van de Zoon. Het werk van de Middelaar is geldig voor zondaren! De Vader laat het volbrachte werk van de Zoon gelden voor iedere zondaar, die nu door Christus tot de Vader gaat.
In de opwekking van Christus uit de doden betuigt de Vader, dat Hij zondaren liefheeft. Zondaren zijn bij de Vader welkom. In de opwekking van Christus geeft de Vader liefdevolle toestemming om tot Hem te naderen. De Vader wil nu zondaren ontvangen. Ze mogen Hem aanroepen door Christus.
De troon van de Vader is de troon van de genade en de liefde en de hulp. God vergeeft nu de zonden op grond van het werk van Christus. De Vader laat in de opwekking van de Zoon weten dat Hij de zonden van Zijn kinderen gaarne vergeeft en hun leven nieuw maakt.
Er is een weg tot de Vader in Christus geopend voor welke zondaar ook. Als de Vader de Zoon niet had opgewekt, dan zouden we nog in onze zonden zijn. Christus is opgewekt om onze rechtvaardiging (Romeinen 4:25). In de opwekking van Christus is de rechtvaardiging van zondaren aan het licht gekomen. Daarom kan het Pinksteren worden. De Heilige Geest zal worden uitgestort. Het is de Geest van de Vader en de Zoon. Door de Geest wordt de liefde van de Vader in het hart uitgestort. Dat is een volheid van Vaderliefde, die in de harten van Gods kinderen komt wonen. De Geest doet roepen Abba, Vader. Door de Geest roepen de kinderen Gods Abba Vader. Hier is een prachtige harmonie tussen het roepen van de Geest in de harten van de kinderen Gods en het roepen van de kinderen zelf door de Geest.

Liefde en lofprijzing
We denken op Pasen ook aan de grote liefde van de Vader. Zonder Zijn daad van de opwekking van de Zoon had Christus niet kunnen opstaan en zouden wij geen Pasen kunnen vieren. Zoals de Vader het lijden en sterven van Christus heeft gewild, zo heeft de Vader evenzeer de opstanding van Christus uit de doden gewild. De raad van God tot onze verlossing gaat in deze weg in vervulling.
Door het grote heilsfeit van de opwekking en de opstanding mogen we weten wie de Heere ten opzichte van ons wil zijn. Er gaat een krachtige nodiging van dit Evangelie uit om nu tot God te naderen. Om in de weg van bekering en geloof het heil van God deelachtig te worden, omdat Hij het ons schenkt en het in ons bewerkt. Wie over de opwekking doordenkt, mag zien hoe heerlijk en groot de liefde van de Vader is. En in de prediking van het heilsfeit van de opwekking komt de liefde van God tot ons. God de Vader wordt geëerd en geprezen wanneer wij ons geloof bouwen op Jezus Christus, de Gekruisigde en de door de Vader Opgewekte. De Zaligmaker van zondaren.

Aan God de Vader in Zijn troon,
aan Christus, Zijn geliefde Zoon,
hallelujah, hallelujah,
en aan de Geest zij toegewijd
lof, dank en eer in eeuwigheid.
Hallelujah, hallelujah.

J. Jonkman

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen