De tekenen der tijden (III)

Wanneer er gesproken wordt over de tekenen der tijden is er vooral veel belangstelling voor Jeruzalem en Israël, terwijl ook op de verkondiging van het evangelie over de hele wereld wordt gewezen.
Het is niet mijn bedoeling om uitvoerig te schrijven over Jeruzalem en Israël, over de visies op de heilige stad en het heilige volk. Het gaat mij er nu alleen om iets te zeggen over wat Marcus 13 en de parallelle gedeelten erover zeggen. Om iets te zeggen over de gelijkenis van de vijgeboom.

De verwoesting van Jeruzalem in de toekomstprediking van Jezus
Jezus' spreken over Jeruzalem en over de verwoesting van de stad en van de tempel wordt vaak opgevat als een spreken over de toekomst van Jeruzalem. Die tijd moet in die visie nog komen en is waarschijnlijk zeer nabij. De belangrijkste reden om het zo op te vatten is gelegen in het feit dat Jezus hierover spreekt in nauwe relatie met zijn wederkomst. In zijn toekomstprediking spreekt Hij erover alsof de verwoesting van Jeruzalem zo dicht bij de wederkomst plaatsvindt dat het als het ware één gebeurtenis is.
Uit het spreken van de Here is het duidelijk dat er een heel nauw verband is tussen de verwoesting van Jeruzalem en de wederkomst. Toch meen ik dat het hier niet gaat om een verwoesting van Jeruzalem vlak voor de wederkomst, maar om die in het jaar 70. De belangrijkste reden daarvoor ligt in het woord van Jezus zelf in Marcus 13:30 waar Hij zegt dat dit alles geschiedt voordat dit geslacht zal zijn voorbijgegaan.
De vraag rijst hoe de verwoesting van Jeruzalem in 70 dan in verband moet worden gebracht met Christus' wederkomst en waarom in de toekomstprediking van Jezus die twee in één adem worden genoemd. Het is nodig om voor ogen te houden dat de toekomstprediking van Jezus niet maar over de (verre) toekomst gaat; over zijn wederkomst die Hij heel spoedig verwachtte, terwijl wij nú zeker moeten rekenen met zijn spoedige komst.
Jezus predikt(e) zichzelf; dat in Hem het Koninkrijk van God is (nabij)gekomen. Daarom doet Hij een dringend appel op zijn discipelen om te waken en zich door niemand te laten verleiden. Op hun vraag wat er met de tempel zal gebeuren en wat het teken van zijn komst zal zijn, antwoordt Hij dat niemand dan de Vader de dag van zijn komst weet. Toch zijn er de tekenen van zijn komst. Zo heeft de verwoesting van de tempel en van Jeruzalem alles met zijn komst te maken. Het Koninkrijk is zo nabij dat deze dingen geschieden. In deze gebeurtenissen is het Koninkrijk aan het doorbreken. Het is het werk van de komende Koning. Hij onderstreept hiermee dat door zijn offer aan het kruis die tempeldienst overbodig is geworden.
Tevens is de verwoesting van de tempel en van Jeruzalem straf voor het ongehoorzame volk, een voorspel van het eindoordeel. Voor de duidelijkheid voeg ik eraan toe dat die straf er niet alleen voor Israël is. Ook een ongehoorzame kerk krijgt met straf en oordeel te maken.
Wel blijkt in dit gedeelte dat door de komst van Christus alles op scherp is komen te staan. Zijn verzoeningswerk aan het kruis is de beslissende stap in de komst van het Koninkrijk. Zijn opstanding is het begin van de nieuwe schepping. Wie in Hem gelooft is een nieuwe schepping. Die is wedergeboren. De Heilige Geest woont in allen die het nieuwe leven kennen. In zijn Geest is de Here met ons tot zijn komst. Dan komt Hij, opdat wij (volkomen en voor altijd) met Hem zullen zijn.
De komende Here Jezus komt dus niet alleen, maar is er ook al. In het verlossingswerk van de Heiland is de toekomst al begonnen. Wat in de opstanding en de Heilige Geest is begonnen, zal bij zijn komst in volle heerlijkheid komen.
Die twee kanten van zijn heilswerk, van het gekomen Koninkrijk en van het Koninkrijk dat spoedig komen zal, verduidelijkt Jezus in de gelijkenis van de vijgeboom (Marcus 13:28, 29). Niets in deze gelijkenis geeft aanleiding om te denken dat hier met de vijgeboom Israël wordt bedoeld. Zij die dat denken, doen dat omdat elders wel Israël met de vijgeboom wordt vergeleken. Hier gebruikt Jezus m.i. echter een beeld uit het dagelijkse leven om zijn prediking te illustreren.
Hij wijst op de uitspruitende bladeren van de vijgeboom. Wie dat ziet, weet dat dat het teken is van de zomer die nabij is. Zo moet ieder weten dat de dingen die Jezus in Marcus 13 noemt tekenen zijn van zijn komst. De voleinding is nabij, voor de deur. De uitspruitende bladeren zijn niet alleen het teken dat de zomer komt, maar ze behoren bij de zomer. Ze zijn er het begin van. Zo zijn ook de tekenen der tijden het begin van de komst van de Here. In die tekenen is de messiaanse tijd aangebroken.
Dat gold voor de tekenen die Jezus deed. Het gold ook voor de verwoesting van Jeruzalem. En het geldt voor de andere tekenen die de Here in Matth. 24 noemt en die Hij doet. Maar ze worden alleen als tekenen der tijden verstaan in het geloof.
Zonder geloof worden ze niet opgemerkt of ze worden gemakkelijk misverstaan. Men kan zelfs denken dat in die tekenen satan aan het werk is. Hij is trouwens ook aan het werk. Ook hij doet tekenen en wonderen. Hij doet dat o.a. door de wetteloze (2 Thess. 2). Maar ook het werk van satan en zijn trawanten is in de handen van de Here. Ook hun tekenen hangen samen met de komst van de Here. Het zijn ook tekenen der tijden. Hij weet dat hij weinig tijd meer heeft. Want de Here komt spoedig. Hij is nabij. Nog een korte tijd en Hij zal er zijn.

De prediking van het evangelie aan alle volkeren
Voor sommigen is het op grond van Marcus 13:10 duidelijk dat Jezus spoedig komt. Daar staat dat eerst aan alle volkeren het evangelie gepredikt moet worden. Inmiddels is het evangelie bijna wereldwijd verkondigd. Het is echter de vraag of deze tekst zo moet worden gelezen.
Wel is het duidelijk dat de evangelieprediking in de tijd tussen Pinksteren en de wederkomst van het grootste belang is. In het getuigenis van zijn discipelen in de kracht van de Heilige Geest zet de verhoogde Heiland zijn werk voort en Hij gebruikt het om zijn werk te voltooien. Daarom is het goed om in verband met het spreken over de tekenen der tijden aan Marcus 13:10 bijzondere aandacht te geven.
Er is een zendingstheologie die deze tekst zo opvat dat door wereldwijde zending de wederkomst bespoedigd zal worden.
Anderen die niet zover willen gaan, vatten wereldwijde zending op als een voorwaarde voor de wederkomst. Gezegd moet worden dat van zulk een visie geweldige stimulansen voor het zendingswerk zijn uitgegaan. Dat is zeer prijzenswaardig, maar betekent niet dat daarmee deze uitleg van de tekst juist is.
Vers 10 staat opvallend tussen vers 9 en vers 11 e.v. In de verzen 9 en 11-13 zegt Jezus dat de discipelen zullen worden overgeleverd en gehaat. Deze verzen sluiten zozeer op elkaar aan, dat als vers 10 ontbrak dat niet gemist zou worden. Dit vers lijkt zelfs eerder het betoog te onderbreken. Daarom beweren sommige uitleggers dat dit vers er later is tussengevoegd. Zo wordt dikwijls met lastige teksten omgegaan. Dat is echter niet terecht. Marcus 13:9-13 moet en kan gelezen worden als een eenheid. In deze verzen is de boodschap van Jezus aan zijn discipelen dat zij geroepen zijn om het evangelie te verkondigen. Evenals voor hun Meester behoort ook voor hen getuigenis en lijden onverbrekelijk bijeen. Jezus doet een dringend appel op hen om te volharden.
In dat verband spreekt Jezus over de prediking van het evangelie aan alle volkeren. Hij zegt dat het evangelie gepredikt moet worden. Zowel het „moeten" als de passieve vorm „worden gepredikt" wijzen erop dat het God zelf is die voor de prediking van het evangelie zorgt. Hij schakelt daarbij de discipelen wel in, naar uiteindelijk is het zijn werk. Dit werk heeft een bijzondere plaats in het werk Gods van de eindtijd.
De prediking van het evangelie roept vervolging op, maar zal naar het getuigenis van de Here alle volkeren bereiken. Zo is Marcus 13:10 bedoeld, niet als een termijnaanduiding om te kunnen bepalen wanneer de wederkomst plaatsvindt, maar als een horizon-verbredend woord (Van Bruggen).
Aan de stand van de zending kan niet worden afgelezen hoe nabij de wederkomst van Christus is. De Here is nabij en komt spoedig. Dat is de boodschap van het NT tot op de dag van vandaag. Daarom moet het evangelie aan alle volkeren gepredikt worden. Dat dat gebeurt, is hét teken der tijden dat de Here ons geeft. Hij laat het evangelie prediken tot geloof in de Christus.
De perikoop waarin Jezus over de prediking van het evangelie spreekt, begint met een appel op zijn discipelen om toe te zien op zichzelf en Jezus eindigt met de opwekking om te volharden tot het einde. Daarop ligt in deze perikoop en in heel Jezus' toekomstprediking alle nadruk. Dat is ook de bedoeling van de tekenen der tijden. Ze zijn niet bedoeld om aan het rekenen te slaan, maar om zijn spoedige komst te verwachten. Ze zijn bedoeld als een krachtige onderstreping van het woord dat Jezus volgens Marcus 13:37 tot allen spreekt: Waakt.
De tekenen der tijden zijn bedoeld om wie geloven wakker te houden; om ons te doen geloven dat het echt waar is dat de Here spoedig komt en dat Hij nabij is. Dat geloof is er alleen als we met Christus zijn opgestaan tot een nieuw leven. Dan is de Here zo nabij dat Hij met ons is. Daarvan ontvangen we telkens de tekenen. Zij spreken ervan dat zijn nabijheid spoedig volle werkelijkheid wordt.
Maranatha.

D. Visser

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen