Sta eens even stil...

Een kinderliedje:
ho, stop, sta eens even stil,
waar wou je heengaan,
of maakt dat geen verschil.
Hier moest ik aan denken, toen iemand mij van de week vertelde, dat ze een weekend in retraite was geweest. Dat weekend begon met theedrinken en bijpraten, gebed en een viering en daarna 2 dagen stilte en luisteren naar de Bijbel. D.w.z. niet praten, met niemand; niet even wat vragen, niet even goedemorgen zeggen; niets - 2 dagen je mond houden om je helemaal op God te richten. Er zit iets heel moois in.
Misschien denk jij wel: hoe houd je dat vol, 2 dagen niet praten. Praten gaat vaak vanzelf. Praten is communiceren met je medemensen. Praten is meeleven. En dat is op zich ook heel belangrijk en nodig.
En soms ook heel nutteloos en zinloos. Want er wordt heel wat onzin uitgekraamd.
En nu, sta eens even stil. Gewoon stil zijn voor God en je richten op Hem. Je vragen, je blijdschap, je verdriet en je eenzaamheid bij Hem brengen en luisteren naar wat Hij te zeggen heeft. In psalm 62 staat dat zo: je stil keren tot God, om in die stilte te ontdekken, dat de Here je rots en je heil is. En dat kan heel zinvol zijn, want je kunt soms het gevoel hebben, dat je niet stevig op je benen staat.
Er komt zoveel op je af, op school, op je werk, op de universiteit, thuis misschien wel, of in je vriendenkring, dat er maar iets hoeft te gebeuren, of je benen houden het niet meer.
En dan stil worden voor God, om te ontdekken, dat je vaststaat op de rots, die Hij zelf is.
Of je moet een moeilijke beslissing nemen.
Ook dan is het goed om stil te worden voor God. Te luisteren naar Zijn Woord en in gebed te gaan.
Misschien heb jij wel een hekel aan de stilte. Zoek je juist drukte en herrie om je heen, om vooral niet geconfronteerd te worden met jezelf en met God.
En dan wordt er tegen je gezegd: ho, stop, sta eens even stil, waar wou je heengaan, of maakt dat geen verschil? Confrontatie met jezelf: wie ben ik, wat wil ik, waar ga ik naar toe. Zit ik op de goede weg of is mijn manier van leven een doodlopende weg.
Jezus zegt: Ik ben de Weg, niemand komt tot de Vader dan door Mij. Confrontatie met God: dat wil je misschien helemaal niet, want dat kan onrust brengen, dan wordt er een beslissing van je gevraagd. Je bent juist op de vlucht voor God. Om vervolgens te ontdekken, dat je Hem niet kunt ontvluchten. Lees psalm 139 maar eens.

Stilte: bedreiging of verademing.
Stilte kan je heel onrustig maken, omdat je jezelf tegenkomt èn God. En wil je dat wel?
Stilte kan ook rust geven: even afstand nemen van alle drukte. Even op adem komen. Geen mensen om je heen, geen geroezemoes om je heen, maar openstaan voor God en Zijn boodschap. Want Hij heeft boodschap aan jou en een boodschap voor jou. Hij heeft jou wat te zeggen. Sta eens even stil en zet je oren open.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen