Alle mensen in de hemel!?

„U lijkt alle mensen wel in de hemel te willen hebben" mopperde een broeder eens tegen me, toen ik in een zondagse eredienst het evangelie had gebracht.
Het was hem blijkbaar allemaal te royaal, te ruim. Eerlijk gezegd had ik als pas begonnen predikant zo gauw geen antwoord op dat verwijt. Een uitdrukking als „onderscheidenlijk preken" schoot me door het hoofd - en tegelijk probeerde ik haastig paraat te krijgen wat de Dordtsche Leerregels zeggen over verkiezing en verwerping. Bovendien moest ik een snel opkomende boosheid zien te onderdrukken. Tegen de tijd dat ik in staat was om die broeder van repliek te dienen was hij al verdwenen.
In gedachten heb ik die broeder met dat verwijt van toen sindsdien al wel honderd keer antwoord gegeven - steeds opnieuw geformuleerd. Want dat ene zinnetje heeft me nooit meer los gelaten. „U lijkt alle mensen wel in de hemel te willen hebben". De laatste tijd houd ik het op een heel eenvoudige reactie: „en wat denkt u dan dat de Here Jezus wil"?

Het zinnetje kwam weer bij me boven tijdens de tweedaagse Willow Creek Conferentie die op 26 en 27 februari in de Jaarbeurs te Utrecht werd gehouden. „Werk aan de Kerk" was het motto dat aan deze conferentie was meegegeven. En precies zoals twee jaar geleden was de hoofdspreker ds. Bill Hybels, predikant van de Willow Creek Community Church in South-Barrington, niet ver van Chicago, USA. Voor wie het enorme complex van deze kerk in Amerika al eens bezocht om daar een conferentie bij te wonen, bevatte de boodschap van Hybels niet veel nieuws. Toch blijft de formule van deze kerk verbazingwekkend - en vooral het resultaat daarvan: op één dienst (drie keer herhaald) komen in totaal zo'n 15.000 mensen af: kerkmensen en niet-kerkmensen.

Doelstelling. Beleid!
Over de boodschap van Hybels gesproken: die komt in feite neer op de vraag welke doelstelling een plaatselijke kerk heeft - en op wie die doelstelling gericht is. Ieder zichzelf respecterend bedrijf gaat bij zijn actviteiten uit van een beleidsplan voor een aantal jaren. Wat willen we bereiken? Wie en wat hebben we daarvoor nodig? Waar zijn we sterk en waar zijn we zwak?
Ook een kerk behoort een doelstelling en een beleidsplan te hebben. Daarover hoeft niet lang vergaderd te worden, want al het daarvoor nodige is te vinden in het zendingsbevel van de Here Jezus (Mattheüs 28, 19 en 20) én in de beschrijving van het leven van de eerste gemeente in Handelingen 2. In dat laatste hoofdstuk zijn vooral de verzen 46 en 47 van grote betekenis: het loven van God en in de gunst staan bij het hele volk, wat er wel op móet uitlopen dat de Here dagelijks toevoegt aan de kring, die behouden werden.
Als de doelstelling van een kerk is: de eer van God, dan kan het beleid van die kerk volgens Hybels maar op één ding gericht zijn: de verkondiging van het evangelie van Jezus Christus in woorden en daden aan mensen die buiten de kerk staan. Aan verloren mensen. De eer van God brengt de verloren naaste in het vizier.
Evangelisatie wordt zo prioriteit nummer één van de kerk. Alleen: op welke manier?

Zeven-Stappen-Plan
Voor het maken van beleid moet onderzoek gedaan worden. En als evangelisatie speerpunt van beleid is, dan moet onderzocht worden welke methode het meest effectief is. In Willow Creek heeft men vastgesteld dat veruit de beste manier om te evangeliseren het persoonlijke contact met buitenkerkelijken is. Vandaar dat ieder gemeentelid wordt opgeroepen relaties aan te gaan met ongelovigen om in die relaties uit te zien naar een geschikt moment om over het geloof te beginnen. Die persoonlijke verbondenheid biedt vroeg of laat de gelegenheid om iemand uit te nodigen voor een speciale dienst voor belangstellenden.
In die dienst wordt het evangelie op zo'n manier gebracht, dat de buitenstaander zich echt aangesproken weet. Het gaat over dingen waarmee hij of zij dagelijks te maken heeft. Die dingen kunnen zichtbaar gemaakt worden in een kort stukje drama of hoorbaar in een lied. In de verkondiging wordt het heil van God royaal aangeboden. Alles wat de ongelovige zou kunnen afstoten wordt geweerd. Hij hoeft niet op de meest onverwachte momenten in de benen en wordt niet uitgenodigd liederen te zingen waarvan hij de melodie niet kent en de woorden niet begrijpt. De muziek komt niet van een typisch bij een kerk horend orgel maar van een band of orkest.
Ieder lid van de gemeente van Willow Creek kent de zeven stappen waarmee Gods opdracht ongelovige mensen te maken tot toegewijde volgelingen van de Here Jezus wordt uitgevoerd. En bijna ieder lid van de gemeente weet uit eigen ervaring hoe effectief die zeven stappen zijn: 80% van de gemeente is van oorsprong buitenkerkelijk!

Houdt kritisch van uw kerk!
Op geen enkele manier dringt Hybels de strategie van Willow Creek aan andere kerken op. Hij heeft oog voor de eigen traditie van kerken en benadrukt de waardering die die traditie verdient. „Houdt van uw kerk"! is zijn boodschap.
Maar: vraag u dan ook kritisch af, wat u met uw kerkzijn beoogt! En vraag u af of het bijbels is, dat mensen tientallen jaren kennelijk alleen voor hun eigen zieleheil in dezelfde kerkbank doorbrengen, al dan niet worstelend met de vraag of zij zélf wel behouden zijn. Komen er in de Heilige Schrift gelovigen voor die zich die luxe permitteren, zonder te groeien in het geloof?
Mág de twijfel gecultiveerd worden als teken van waar geloof - en op grond van welk schriftwoord dan wel?
Een andere vraag is veel wezenlijker: is aan u zelf en is aan uw kerk te merken dat u worstelt met de verlorenheid van deze wereld? Van uw buurman, buurvrouw, collega, familielid? En wat doet u met Gods opdracht hem of haar tot Christus te brengen?

Alle mensen in de hemel?
De tweedaagse conferentie in Utrecht heeft me op nóg een antwoord gebracht aan die broeder uit het begin van dit artikel. Jazeker: zo lang wij niet uit het oog verliezen dat het God zelf is die door de kracht van het evangelie van de Here en door de kracht van zijn Geest mensen op de knieën brengt, hebben wij ons te gedragen als gelovigen die alle mensen in de hemel willen hebben. Wie door het geloof weet het eigendom van Jezus Christus te zijn kan het niet hebben dat die ander nog het eigendom is van de vorst der duisternis.
Er wordt wel eens gezegd: „evangelisatie? Met allerlei vreemde methoden? De deuren van de kerk staan altijd open voor buitenstaanders". Maar dat is de kwestie niet. Het gaat erom of de deuren van ons hart open staan voor buitenstaanders.
Na deze Willow Creek Conferentie moet ik ook mijzelf op dat punt weer eens een paar pittige vragen stellen.

Zwolle, A. Hilbers

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen