Door zijn striemen

Christus' lijden is plaatsbekledend. Dit leert ons het overbekende hoofdstuk waaruit de tekst werd genomen die ons in de lijdenstijd nimmer mag ontgaan. De Schrift, geïnspireerd door de Geest van Christus, getuigt hier van het lijden dat over Christus komen zou. De Geest die de profeet leidt, is de Geest van Christus. Hij tekent ons de Knecht des Heren. En alsof dit niet genoeg was, Hij laat geen twijfel daaraan bestaan, dat het hier gaat over Jezus van Nazareth. „Van wie zegt de profeet dit, van Zichzelf of van een ander?" (Hand. 8:34). Uitgaande van deze tekst heeft Filippus aan de kamerling Jezus gepredikt.

De striemen zijn de striemen van Jezus. Hij werd gebonden en gegeseld. De striemen op zijn rug, door ruwe soldatenhand aangebracht, hebben Hem gepijnigd. Méér dan een mens kan aanvoelen. Ze hebben Hem de rug opengereten. Zó werd Hij veracht. Zo werd Hem ook alle gedaante en heerlijkheid ontnomen. Zo werd Hij de Man van smarten en verzocht in krankheden. En daarom verborg men voor Hem het gelaat. Ziekten van ons nam Hij op zich. Smarten van ons droeg Hij. Maar niemand verstond dit. Omdat wij dachten dat Hij door God geslagen werd en verdrukt.

Was het lijden van Christus dan niet een lijden onder de toorn van God, een verdrukking door God, een geslagen worden door de hand van de Allerhoogste? Zeker, dat was het. Maar dat was het ook alleen omdat God niet slechts de ziekten en smarten op Hem deed aanlopen. Het was vooral en allereerst, omdat God onze overtredingen op Hem heeft gelegd. Paulus zou het later nog indringender zeggen: God heeft Hem tot zonde gemaakt voor ons. Zijn striemen vormden de tekenen niet alleen, zij waren de smartelijke littekenen van de zonden waarmee Hij beladen werd. Zie, dat is de diepte van de plaatsbekleding.

Maar zo is er ook genezing. Door zijn striemen is ons genezing geworden. Dat spreekt van ziekte, van een ongeneeslijke ziekte. Is het melaatsheid? Zeker. Van de voetzool tot aan de hoofdschedel toe. Is het als die verschrikkelijke ziekte waarvan vandaag de naam op de lippen van zo velen is? Inderdaad. Ook die ziekte is hierin begrepen. Is het de dodelijke wond, waarvan geen heling meer mogelijk is? Ook die stervensnood is hier bedoeld. Maar de genezing, die Christus heeft verworven door zijn striemen is genezing van al die ziekten, kwalen en ellenden, waarvan de zonde het begin en het beginsel is. De genezing, die Christus tot stand brengt is een heling van deze ongeneselijke en voortvretende kwaal van de zonde. Door zijn striemen is daarvan genezing tot stand gekomen.

Is ons genezing geworden. Ons. Dat zijn allen die Hem tot Heelmeester hebben. Allen die tot Hem zich ter genezing wenden. Aan hen betoont Hij zijn welbehagen. Zij zijn het die naar Hem vragen en die zijn hulp verbeiden. De vraag is derhalve of wij ons reeds tot Hem hebben gewend, Hem gezocht hebben om geheeld te worden. Hij heelt al onze ziekten. Want door Hem is genezing geworden. Dat betekent dat de genezing er werkelijk is. De ziekten die Hij droeg en de zonden die Hij op zich nam, heeft Hij weggedragen en zo is Hij onze Heelmeester. Door Hem IS er genezing. Soms zien we dat Hij op ons gebed hier reeds wonderlijk geneest, zodat geen arts een verklaring kan bieden. Soms is die genezing van het lichaam er niet. Maar dan is zij er straks, in heerlijkheid. Want zijn striemen hebben DE genezing laten geworden. En zij komt, omdat Hij al de ziekten van de zonden heeft gedragen, de overtredingen, de ongerechtigheden, de dwalingen. Zij kwamen op Hem neer en zij hebben Hem verbrijzeld. Dat is het lijden van Christus. Het is Golgotha. Het is 't Kruis, dat ons gepredikt wordt, indringend in deze lijdensweken.

Maar dat alles zou er niet zijn, wanneer er van plaatsbekleding en van verzoening geen sprake was. Jezus, Uw verzoenend lijden blijft het rustpunt van ons hart. Nergens openbaart zich het verzet tegen het kruis van Christus feller, dan wanneer déze woorden als zaken en werkelijkheden worden beleden: plaatsbekleding en verzoening. De mens, die zondaar steigert het meest, waar het om dit lijden gaat. Daarom tracht men het te herinterpreteren, d.w.z. men wil er niet aan, en derhalve moet het kruis wijken voor onze verklaring. Ik weiger dan te buigen voor Hem, die IN MIJN PLAATS geleden heeft. En dan is er geen genezing, geen heil of heling, geen vergeving, geen gezondheid straks. Soms gebruikt de Here de striemen van beproeving en tegenslag, om ons tot deze Plaatsbekleder te leiden. Dan werkt de lichte verdrukking die haast voorbij gaat een zeer uitnemend gewicht van eeuwige heerlijkheid. En wie in Hem plaats vindt bij God, die mag geloven in eeuwige genezing, in eeuwig leven.
In het kruis zal 'k eeuwig roemen
en geen schuld zal mij verdoemen,
Christus droeg de straf voor mij!

W. van 't S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen