De stem des HEREN is over de wateren, de God der heerlijkheid doet de donder weerklinken

Wij hebben daar tegenwoordig wat moeite mee. Wij hebben moeite met de woorden van bovenstaande tekst. Wij hebben moeite met de hele psalm. Want de stem des Heren is niet alleen over de wateren. De stem des Heren is ook vol kracht. De stem des Heren is vol glorie. De stem des Heren breekt ceders. De stem des Heren klieft vuurvlammen. De stem des Heren doet de woestijn beven. De stem des Heren doet de hinden jongen werpen.
Wij houden er van om de natuur met natuurlijke ogen te bekijken. Daar moet geen theologie aan te pas komen. Je kunt toch niet bij water en onweer, bij de cederen van de Libanon en bij jonge hinden de Here God ook al ter sprake brengen. Dat dat zondags in de kerk moet, is voor deze en gene al meer dan genoeg. Om nu ook al over God te gaan spreken als het over de weersgesteldheid gaat, dat lijkt ons rijkelijk overdreven.
Het onweer en het geweldige water is dan ook voor de meeste mensen gewoon onweer en gewoon water geworden, en niet meer de stem des Heren. Zo spreken we met ps. 77 ook niet meer over de pijlen des Heren. Wij spreken liever gewoon van bliksem. En wie denkt er bij het zien van de regenboog nog aan Gods trouw, aan Gods verbond met Noach. Dan zal ik gedenken aan Mijn verbond. De wateren zullen niet meer wezen tot een vloed om alle vlees te verderven. Als het over het weer gaat, dan luisteren we eerder naar de berichten van het KNMI dan naar de psalmen. Er zit natuurlijk wel wat in om te spreken over onweer en bliksem. Onweer is wel degelijk ook gewoon onweer. Het natuurlijke ervan behoeven we niet te vergeten. Vergeestelijken en alleen maar stichtelijk spreken, daarvoor moet je ook oppassen.
Maar we moeten er wel oog voor hebben dat de bijbel over de stem des Heren spreekt. Psalm 29 draagt als opschrift: Gods majesteit in het onweer. Zo is er ook te spreken over Gods majesteit als het geweldig regent. Als het bijzonder droog is. We zouden meer aan Gods majesteit moeten denken.
De uitdrukkingen: hét regent, hét waait, hét onweert, hét vriest, hét hagelt en hét sneeuwt zijn in strijd met de psalmen. Hij doet het. Als we dat vergeten zijn we verkeerd bezig. De stem des Heren sluit niet uit, dat het onweer een natuurlijk gegeven is. Maar dit natuurlijke gegeven mag niet uitsluiten dat het toch wel degelijk om de stem des Heren gaat.
Ps. 29 belijdt de Here de God van Israël in het geweld van het water, in het klinken van de donder. In storm en regen en wind. In koude en hitte. Zo is deze psalm tegelijk een protest tegen de heidense dondergod Baäl-Hadad. Die vereerd werd door de volken die Israël omringden en de elementen vergoddelijkten.
De geweldige wateren, die door de stem van God in de donder overstemd worden en tot zwijgen worden gebracht, zijn een voorbeeld van de anti-goddelijke machten van chaos en wanorde, die door God aan het begin van de schepping zijn overwonnen.
We kunnen hier ook denken aan de Here Jezus Christus. Wie is toch Deze, dat ook de wind en de golven Hem gehoorzaam zijn. Hij spreekt en de golven zwijgen stil. De discipelen worden kleingelovigen genoemd omdat ze er niet aan denken dat je in de storm veilig bent als Jezus in de buurt is.
In het O.T. is het water het beeld van de dreiging van de kant van de volken die tegen God in opstand leven. Dat de Here tegen dit gewéld bestand is leert ons ps. 93. De rivieren verheffen haar bruisen. Doch de Here in de hoogte is geweldiger dan het bruisen van de grote wateren. Dan de geweldige baren der zee. Uw macht is groot. Uw trouw zal nooit vergaan. Al wat Gij ooit beloofd hebt zal bestaan.
De donder heeft van zichzelf geen stem. De Here verleent er stem aan door Zijn spreken. De donder heeft geen stem van zichzelf. De donder maakt wel een heleboel lawaai, zodat kinderen en soms ook grote mensen er bang voor zijn. Maar de donder zelf, op zich, zegt niets. De donder heeft wel veel over ons te zeggen gehád. Toen we nog heidenen waren. We hadden er toen zelfs een god, een afgod van gemaakt. Maar tegenwoordig zwijgt hij. Althans dat is te hopen en dat moet hij ook. Donar moet zwijgen in alle talen. In alle toonaarden. Alleen de God van Israël heeft nog het woord. En wij moeten ons afvragen of Hij in ons leven werkelijk aan het woord is. Of we Hem erkennen, voor Hem buigen, ons door Hem laten gezeggen. Hem gehoorzaam zijn. Of we werkelijk de woorden van de Here geloven en daarmee altijd in alles rekenen. Alleen de God van Israël is aan het Woord.
Dat betekent in het N.T. het woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond. In Jezus Christus zegt God hoe Hij over ons denkt. Hij heeft gedachten des vredes voor schuldige mensen. Zoals het laatste vers van ps. 29 het zegt, de Here zal Zijn volk sterkte verlenen, de Here zal Zijn volk zegenen met vrede.
De stem des Heren is over de wateren. De stem des Heren is vooral in de hele bijbel. De Here is niet altijd in het onweer, in de aardbeving, in de storm, maar ook, en misschien wel meestal, in het suizen van een zachte stilte. God spreekt niet alleen bestraffende woorden. Maar ook woorden van Zijn grootheid en trouw. Van Zijn liefde en genade. Van Zijn ontferming voor schuldige mensen. In Jezus Christus onze Here. Zo is God ook een Schild tegen alles wat ons bang maakt en schrik aanjaagt. Een Schild voor de zwakken. Een Toevlucht in tijden van nood. Een waarachtige Rots in leven en sterven. Maar ook en vooral dit: dat het bloed van Jezus Christus ons reinigt van alle zonden. Als we zo Gods stem niet horen! De stem des Heren vernieuwt harten en redt mensen en maakt doden levend. Dat een mens naar God gaat vragen en met de Here gaat leven in vertrouwelijke omgang.
Waar God aan het woord is verwacht Hij ook antwoord in geloof en bekering en zo niet dan mogen wij gewis voor Zijn straffen beven.
Luther heeft gezegd: er is niet alleen een stem des Heren over de wateren, maar er is ook een bediening van het evangelie. Dat is het meest schokkende dat de aarde ooit heeft gekend en meegemaakt. Het is geweldig nieuws dat doodschuldige mensen toch leven mogen. Het is een ontzaglijk feit, dat ongehoorzamen door de stem des Heren, door Gods adem worden weggeblazen. Heer, waar dan heen, tot U alleen. Gij zult ons niet verstoten. Uw eigen Zoon heeft tot de troon de weg ons weer ontsloten.
Ja amen ja. Op Golgotha stierf Hij voor onze zonden. En door Zijn bloed wordt ons gemoed gereinigd van de zonden.

Doetinchem, A. Bijkerk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen