Hoogtijdagen in Apeldoorn

De eerste dagen van september waren voor de Universiteit te Apeldoorn van grote betekenis. In de regel is er omstreeks die tijd een curatorenvergadering. Daar worden de zaken van de School besproken. De agenda is in de regel belangrijk genoeg. Ook ditmaal examens, gesprekken en beslissingen die voor het kerkelijke leven van betekenis zijn. Het voorzitterschap wordt in deze cursus uitgeoefend door ds. J. Westerink. Hij leidt de vergaderingen en heeft menigmaal het woord te voeren. Een taak die hij met blijkbaar gemak op eigen wijze vervult.
Ditmaal viel onder die taak ook de officiële bevestiging van dr. T.M. Hofman. Deze had plaats op woensdagavond 3 september in het kerkgebouw aan de Canadalaan. De belangstelling was groot. Daaruit blijkt dat de kerken meeleven. Voor de School en allen die daaraan verbonden zijn, is dit een bemoedigend teken. De zaak leeft blijkbaar in de gemeenten.
De president-curator sprak naar aanleiding van de woorden uit Ef. 3, waarin Paulus bidt dat de gemeente vervuld zal mogen worden met de kennis van de liefde van God, welke de kennis te boven gaat. De afmetingen van deze goddelijke liefde in Christus werden aan de hand van de tekst breed „uitgemeten". De kennis is zo omvattend, dat zij slechts mét alle heiligen kan worden ervaren. De wens werd uitgesproken dat dr. Hofman in zijn werk als hoogleraar zich mocht wijden aan het spreken en doceren in de trant van dit apostolische gebed.
Bij de bevestiging hoort het ja-woord op de vragen, waarbij de hoogleraar zich verplicht, om in dienst van de kerk en in trouw aan haar leer zijn werk te verrichten. De handtekening onder het formulier dat daartoe strekt, werd in tegenwoordigheid van veel getuigen gezet. En zo was de hoogleraar bevestigd.
Een persoonlijk woord klonk vervolgens van de kant van ds. Westerink, een laatste psalm werd gezongen en de dienst was daarmee afgesloten.
Wat zou het onderwerp zijn waarmee de inauguratie zou plaats vinden? De volgende dag sprak prof. Hofman zijn rede uit onder de titel: Doorgeven of opgeven.
Het dilemma waarvoor hij zijn grote schare van belangstellenden plaatste, had betrekking op de kernvraag van het evangelie: kan men spreken van een historische Jezus? Of dienen we de historiciteit op te geven of op z'n minst in te ruilen voor een vage belijdenis omtrent een Christusidee, waarbij ieder het zijne kan denken? Prof. Hofman betoogde dat de historisch- kritische methode in feite het bijbelse wereldbeeld opgaf, de bijbelse Schriftvisie terzijde stelde, de rechtzinnige christologie liet varen en de opstanding van Christus verwierp. Dat was alles een kwestie van opgeven. De werkelijkheid van de openbaring in de Schriften is niet meer aanwezig. Zij is opgegeven.
Daartegenover plaatste dr. Hofman het getuigenis van 1 Cor. 15, waar Paulus spreekt over het doorgeven, de traditie van het evangelie van de opstanding. Zijn uiteenzettingen mondden uit in een aantal conclusies die een praktische toespitsing hadden. In de historisch- kritische methode heerst een onverbrekelijke causaliteit, wijsgerige vooronderstellingen bepalen in feite het resultaat van de exegese. Het begrip „moderne" mens werd afgewezen. Ook op de Areopagus sprak deze reeds, maar zijn spreken werd door Paulus beantwoord met de prediking van de opstanding.
Prof. Hofman wees er op dat de principiële beslissing valt rond het geloof in God als de levende God en de levenwekkende God van Abraham, Izak en Jacob. Van groot belang binnen het geheel is de kwestie van de datering van 1 Cor. 15. Hofman stelde deze rond 35-40 en zag daarin een waardevolle bestrijding van de hypothese inzake de legendevorming. Met een verwijzing naar een uitspraak van prof. J.P. Versteeg betoogde hij tot slot dat het woord van de opstanding correspondeert met het woord des kruises. De overwinning ligt onwrikbaar vast, want de Heere is waarlijk opgestaan.
Met het uitspreken van deze rede heeft prof. Hofman zijn taak aanvaard: exegese van het Nieuwe Testament, met alles wat daarbij te pas komt. Een woord van persoonlijke aard getuigde van zijn hartelijke begeerte om de kerken te dienen. We zijn daarvan ten volle overtuigd en allen die zijn installatie en inauguratie hebben meegemaakt zullen deze gedachte met zich dragen. Apeldoorn heeft belangstelling uit de kerken en zij heeft die ook nodig. Een warme aanbeveling in het gebed van de kerken voor onze School doen we bij dezen. Laten de kerken in trouw om haar inrichting blijven staan. Het gaat daarbij om haar eigen toekomst!

W. van 't S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen