„Heel belangrijk is de zuivere Schriftbeschouwing"

Dat zegt ds. P. Lubbinge, die onlangs de overstap maakte van de Gereformeerde Kerk van Zuid-Afrika (GKSA) van Meyerspark naar de Christelijke Gereformeerde Kerk van Delfzijl. Een paar weken geleden werd hij in die kerk tot predikant bevestigd. Hoog tijd dus om deze nieuweling onder de Chr. Ger. predikanten aan de lezers van De Wekker voor te stellen.

Afkomst en levensloop
Wie is ds. P. Lubbinge? Paul Lubbinge werd in 1964 in Zuid-Afrika geboren als kind van een Nederlandse vader en een Schots/Franse moeder. Het gezin bestond in totaal uit vijf kinderen en behoorde tot een zusterkerk van de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt). Daar werd al het fundament gelegd voor de theologische vorming van de jonge Paul, met name door één van zijn opa's die veel werken van Nederlandse theologen als Schilder en Greijdanus las. Later ging het gezin over naar de Gereformeerde Kerk van Zuid-Afrika, de zogenaamde „Dopperkerk".
Na zijn schoolopleiding bezocht Paul Lubbinge de Universiteit in Potchefstroom, waar hij onder andere prof. dr. L. Floor leerde kende. Na de afronding van zijn studie heeft hij een jaar een zendingsopdracht vervuld in een kleurlingengemeente ten noorden van Soweto. In 1991 vertrok hij naar Pretoria om daar gemeentepredikant van de Meyersparkgemeente te worden. Na bijna acht jaar kwam er een beroep uit Nederland. De Christelijke Gereformeerde Kerk van Delfzijl begeerde hem als nieuwe dienaar van het Woord. De beslissing was moeilijk. Maar in de overtuiging dat de Here hem tot deze nieuwe taak riep besloot hij toch om samen met zijn vrouw en hun drie kinderen (van elf, acht en vijf jaar) de overstap te maken naar Nederland. Inmiddels woont het gezin al weer een aantal maanden in Losdorp, een kilometer of zeven ten noorden van Delfzijl. De eerste ervaringen zijn positief. „We zijn goed opgevangen door de gemeente." Dat ervaart hij als een bevestiging van de contacten die er met deze gemeente waren: „In 1998 kwam ik op bezoek in Nederland en preekte in die tijd in verschillende gemeenten. Eén van die preekbeurten was in Delfzijl. Dadelijk vond ik aansluiting met de gemeente en met verschillende gelovigen is er een band gekomen. In januari kwam het beroep en nu - een flinke tijd na de eerste kennismaking - ben ik hier".

Lange procedure
Overigens heeft zo'n overgang heel wat voeten in de aarde. U kunt de regels daarvoor nalezen in de kerkorde (art. 4, lid 4.b). In grote lijnen komt het hierop neer dat een kerkenraad, die een predikant uit een kerkgemeenschap in het buitenland wil beroepen, eerst voorlopige inlichtingen dient in te winnen bij de deputaten voor correspondentie met de buitenlandse kerken. Daarna hoort de kerkenraad de gemeente, waarbij dit „horen" nog altijd een voorlopig karakter draagt. Als de gemeente instemt met het voornemen van de kerkenraad om deze predikant te beroepen is de kerkenraad gehouden advies te vragen aan de classis. De classis op haar beurt laat zich daarbij weer adviseren door de eerder genoemde deputaten.
Pas wanneer de classis goedkeuring heeft gegeven kan het beroep worden uitgebracht en (eventueel) worden aangenomen. Maar ook dan is de procedure nog niet ten einde. Want voordat de betrokken predikant tot dienaar van Woord en sacramenten in de Chr. Ger. Kerken kan worden toegelaten moet hij eerst het zogenaamde „colloquium doctum" voor de classis afleggen. Dat is - kort gezegd - een onderzoek naar leer en belijdenis van de betrokken predikant. Wanneer dit onderzoek met goed gevolg is afgesloten is de weg vrij voor de bevestiging in de gemeente.

Roeping en belijdenis
Voor ds. Lubbinge is de overgang naar de kerk van Delfzijl wel een grote verandering, maar geen breuk met het verleden.
Om te beginnen heeft hij het predikantschap al vanaf de kinderjaren als zijn levenstaak gezien. „Ik groeide op in een gelovig gezin en al op de basisschool wilde ik predikant worden. In de middelbareschool-tijd is die roeping gebleven en steeds sterker geworden." Ook de komst naar Nederland heeft hij als roeping ervaren: „we geloofden dat God ons naar Nederland riep. En ook dat Hij hier Zijn zegen zou geven." Verder heeft hij in Nederland ook een goede aansluiting ervaren als het gaat om de leer en de belijdenis. „In leer, belijdenis en liturgie lijken de Christelijke Gereformeerde Kerken veel op de zusterkerk in Zuid-Afrika. Ik zie deze kerken als een kerkverband dat zich wil houden aan de confessie en de kerkorde van Dordrecht. Heel belangrijk daarbij is ook de trouw aan Gods Woord." De onfeilbaarheid van de Schrift ligt hem na aan het hart en het benadrukken daarvan ziet ds. Lubbinge dan ook als een belangrijke taak voor de gereformeerde theologie, zowel in Zuid-Afrika als in Nederland.

Zuid-Afrika
Over de kerk in Zuid-Afrika is ds. Lubbinge gematigd positief. „De theologie in Zuid-Afrika varieert van heel vrijdenkende tot Schriftgebonden uitgangspunten. Temidden van die verscheidenheid probeert de Gereformeerde Kerk van Zuid-Afrika, op zich een kleine kerkgemeenschap, toch een gereformeerd geluid te laten horen." „In de samenleving van Zuid-Afrika is de laatste jaren veel veranderd. De apartheid speelt nog wel een rol, maar lang niet meer zo sterk als vroeger. De veranderingen duren langer dan dat ik zou willen. Daarom is er veel gebed nodig voor de gelovigen in Zuid-Afrika."

De kerk is eigendom van God
Inmiddels heeft ds. Lubbinge zich een aardig beeld kunnen vormen van het kerkelijke leven in Nederland. Twee dingen vielen hem op: „de mensen in de gemeenten zijn hier heel actief. Maar aan de andere kant zijn er veel mensen rand- of onkerkelijk". Verder is het kerkelijke leven niet zoveel anders dan in Zuid-Afrika, behalve dan op het punt van de catechese aan de jeugd van de gemeente. Die begint in Zuid-Afrika al als de kinderen vijf jaar zijn.
In de intrededienst preekte ds. Lubbinge over 2 Sam. 24, de volkstelling van David. „Misschien een niet zo voor de hand liggend hoofdstuk. Maar centraal staat daarin de gedachte dat Israël het eigendom van God was. Zo zie ik de gemeente ook. De kerk is eigendom van God en moet alleen leven tot Zijn eer. Zó hoop ik als herder de kudde te weiden. En dat net zo lang als de Here me hier wil gebruiken."

G. van Roekel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen