Eén van tweeën

Heidense herrie
Er zijn in Nederland nauwelijks nog plaatsen waar het echt stil is. Waar je ook loopt, altijd hoor je in de verte wel verkeerslawaai van auto's of vliegtuigen. Lawaai uit koptelefoons naast, voor en achter je in de bus. Geschreeuw van sportvelden. Muziek in winkelstraten, supermarkten en sinds kort ook al bij de groenteboer. Op verjaardagen en recepties wordt hard en eindeloos gepraat. Rumoer ook in de kerk: vóór de dienst, „onder het zakje" en bij het uitgaan. De uitdrukking „je hoort de stilte" is uit de tijd.
Als kind was ik altijd diep onder de indruk van de vader van mijn vriendje: het onbetwiste hoofd van zijn gezin-met-acht-kinderen, enorm postuur, handen als kolenschoppen en een stem die, als het nodig was, tot in alle uithoeken van zijn huis doordrong. Vooral die stem herinner ik me nog goed. Als iedereen door elkaar praatte, een paar kinderen ruzie hadden en op hetzelfde moment de telefoon ging, dan klonk zijn stem boven alles uit: „Hou-op met die heidense herrie!" Wat herrie was, wist ik natuurlijk wel. Maar dat wij „heidense herrie" maakten, kon ik toen niet bevatten. De laatste tijd ben ik het echter steeds beter gaan begrijpen.

Heilige stilte
Wat een contrast met al het lawaai in ons overbevolkte land, als we in de Bijbel lezen over de ontmoeting van een mens met zijn Schepper. Wanneer de Heere zich aan Elia openbaart, komt Hij niet met overweldigende geluiden, maar in „het suizen van een zachte stilte". En andersom: wie tot God komt, past stilzwijgen: „Laat af (wees stil), en weet dat Ik God ben..." Door stil te zijn, erkent een mens de almacht van God. In stilte stelt David zijn vertrouwen op de Heere: „... mijn ziel (is) stil tot God; van Hem is mijn heil".
Als de Heere Jezus bad, zocht Hij eerst de stilte op. Dat heeft ons, denk ik, heel veel te zeggen. Immers, wat kunnen we aan het begin van ons gebed beter doen dan eerst stil zijn en ons hart verheffen tot God die in de hemel is? In de stilte belijdt een mens zijn afhankelijkheid: spreek Heere, want uw knecht hoort.
Stil-zijn past bij het wonder dat een mens in Christus tot God mag naderen. Lawaai vult de leegte in ons leven. In de stilte kan de Heere die leegte echt vullen. „Heere, vervul mijn hart met liefde voor U, voor mijn vrouw, man, kinderen, ouders, voor al die mensen om mij heen, aan wie ik in de drukte van alledag zo gemakkelijk voorbij leef. Heere, geef mij de nodige rust en open mijn ogen voor wie U bent".
Wij maken ons veel te druk. We kletsen teveel. We maken met z'n allen veel teveel lawaai: allemaal „heidense herrie". In onze binnenkamer openbaart God ons Jezus Christus, het geheim van Zijn liefde: in heilige stilte.

J.S.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen