Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

„Het doel van de vrouwenbond is nooit gewijzigd'

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

„Het doel van de vrouwenbond is nooit gewijzigd'

Presidente mevrouw W.G. Hofman-Baars:

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Bijna een jaar is ze nu in functie. Presidente van een vrouwenorganisatie die na ruim vijftig jaar nog steeds floreert. Zelfs zonder emancipatiestreven hoog in het vaandel. Bijzonder anno 2000? Mevrouw W.G. Hofman-Baars ontkent: „Het doel van onze vrouwenbond - toerusting geven aan vrouwen vanuit de Bijbel - is nooit gewijzigd, ook al is er voor vrouwen ondertussen maatschappelijk veel veranderd. God is immers ook Dezelfde gebleven."

Natuurlijk, de discussie over de plaats van de vrouw in kerk en maatschappij gaat ook de Bond van Christelijke Gereformeerde Vrouwenverenigingen niet voorbij. De bezinning erover is zelfs nog vers. „Dit jaar heeft de vrouwenbond bijeenkomsten georganiseerd waarin vrouwen met elkaar nadachten over de vraag wat God van ons verwacht op de plaats waar Hij ons gesteld heeft. Wat vraagt God in Zijn Woord van mij in mijn eigen situatie, binnen mijn gezin, op mijn plaats in de maatschappij en in de kerk? Wat hoor en zie ik om mij heen? Is dat naar de Schrift of gaat het om heel andere zaken? We denken dus wel degelijk over deze zaken na."

Tijdgeest
Voor overduidelijke stellingname is de vrouwenbond echter niet de aangewezen plek, vindt mevrouw Hofman. Steeds weer klinkt in haar woorden een andere insteek door: „God wil het heilzaam voor het zeggen hebben in alle maatschappelijke verhoudingen, visies en veranderingen. Het is nodig door de werking van Gods Geest de tijdgeest te leren onderscheiden en met Gods hulp in deze tijd te staan."

Toch even een concreet voorbeeld: we leven meer en meer in een tweeverdienermaatschappij'. Mogen christelijke vrouwen daarin meegaan, vindt u?
„Ik vind het niet zo eenvoudig om daarvoor normen aan te geven, zo van: dat mag of tot zover mag het. Een algemene grens is niet te geven wat die tweeverdieners betreft, denk ik. Het tweeverdienerschap komt ook onder onze eigen vrouwen voor. In onze tijd van individualisme mag tweeverdienerschap niet ten koste gaan van het gezin. Ik kan niet anders zeggen dan dat ook hiervoor geldt: laten we elkaar oproepen om ook hierin persoonlijk God te zoeken, om eerlijk te zijn en met wijsheid in eigen situatie te handelen, vragend naar Zijn wil."
Zelf is mevrouw Hofman 49. Net tegen de gemiddelde leeftijd van haar vrouwenbondleden aan. Die ligt zo rond de vijftig, schat ze. De vrouwenbond vergrijst? „We hebben in totaal 3500 leden, daar zit een scala aan leeftijden tussen. Er zijn leden van zeventig jaar en ouder, maar ook van dertig jaar en jonger. Met een gemiddelde leeftijd van vijftig stellen dat de vrouwenbond vergrijst, vind ik wel wat te ver gaan."

Klopt het wel dat jongere vrouwelijke kerkleden niet meer zo makkelijk te porren zijn voor het lidmaatschap van een vrouwenvereniging?
„Dat vind ik moeilijk te zeggen. Kortgeleden sloot een jonge vrouwenvereniging zich aan bij de vereniging van oudere vrouwen in diezelfde gemeente, en werd zo lid van de bond. Dat is mooi. Maar onlangs werd ook een vrouwenvereniging opgeheven door vergrijzing en verhuizing waardoor een actieve vrouwenvereniging niet meer gevormd kon worden."
„Ik zeg eerlijk dat we als bondsbestuur graag meer jongere vrouwen op de vrouwenverenigingen zouden willen zien. De Bijbel spreekt niet voor niets over 'zusters en moeders', van elkaar kunnen de vrouwen leren. We zouden ook graag willen horen waarom jonge vrouwen niet naar de vrouwenvereniging in hun gemeente gaan."
Even later: „Jonge vrouwen in iedere gemeente zouden zich kunnen afvragen wat hun verantwoordelijkheid is in de eigen gemeente, in eigen kerkverband. Waar sta je voor als jonge vrouw in de kerk?"

Vooral onder jongere christelijke wouwen zijn de vrouwenochtenden die tegenwoordig georganiseerd worden nogal populair. Zijn deze ochtenden misschien een concurrent van de traditionele vrouwenverenigingen?
„De vrouwenochtenden trekken inderdaad de jongere generatie vrouwen aan, dat zien wij ook. Zo'n vrouwenochtend is vrijblijvender, meer consumptief dan de geregelde verenigingsavonden. Ik durf niet te stellen dat ze concurrentie vormen voor de vrouwenvereniging. Dit willen we graag benadrukken: God heeft ons in de kerk geplaatst. Daar ligt onze eerste verantwoordelijkheid. Daar wil Hij geestelijk leven werken en laten groeien door Woord en Geest. Dan hoeft het lidmaatschap van een vrouwenvereniging het bezoeken van de vrouwenochtenden niet uit te sluiten. Ik zie de vrouwenochtenden meer als aanvulling op het verenigingsleven, specifiek gericht op buiten- en randkerkelijken om hen ook daar te ontmoeten. 't Is dan zo: het ene doen, en het andere niet nalaten."

Typering
Jong en oud, getrouwd of niet: bij de vrouwenbond is iedereen welkom, zegt de presidente. „U vraagt een typering te geven van een bondslid. Nou, die is breed. Onze bondszusters zijn alleenstaande vrouwen, gehuwde vrouwen en weduwen. Ze werken thuis of buitenshuis en komen uit alle hoeken van de Christelijke Gereformeerde Kerk. De vorige presidente mevrouw Maris, zei eens tegen me: „A tot en met Z is aangesloten: van Amsterdam-Nieuw West tot en met Zaamslag." Iedereen is ook hartelijk welkom, vanwege de Boodschap die mag worden gehoord en doorgegeven."

Wat is het doel, de missie van de vrouwenbond?
„De bond wil vrouwen vanuit de Bijbel toerusting geven voor het persoonlijke leven, het leven van alledag op de plaats die ze van God gekregen hebben. Die toerusting vindt plaats tijdens de verenigingsactiviteiten, en een belangrijke leidraad daarvoor is ons bondsblad Contact. In Contact schrijven bondsbestuursleden meditaties en predikanten uit de kerken verzorgen de bijbelstudies die op de verenigingsavonden gevolgd kunnen worden. Andere schrijvers zorgen voor informatie en toerusting op bijvoorbeeld maatschappelijk gebied.
Veel gebed is nodig of de Heilige Geest deze handreikingen zegent en de Boodschap effectief maakt. Dat is van levensbelang."
Zusters binnen de eigen kerkmuren hebben prioriteit voor de Bond van Christelijke Gereformeerde vrouwenverenigingen Op één staat het werk onder eigen kerkvolk, hulpverlenings- en zendingsgebieden. „De bondszusters hebben een plaats gekregen in één van de Christelijke Gereformeerde Kerken. Deze kerk is hun geboortegrond, hun voedingsbodem, maar ook hun eerste verantwoordelijkheid. Van daaruit worden vrouwen uitgezonden om taken te doen in gezin, maatschappij en kerk. De bond wil hen daarbij vanuit het eigen kerkverband toerusten.`
Toch is er ook de blik naar buiten, in diverse richtingen. Er zijn interkerkelijke contacten met de Vrouwenbond van de Gereformeerde Gemeenten en de Bond van Nederlands Hervormde vrouwenverenigingen op Gereformeerde Grondslag. Verenigd in het Comité Vrouwenbonden reageren de drie kerkelijke vrouwenorganisaties op politieke signalen, wetvoorstellen bijvoorbeeld, die „tegen Gods Woord ingaan", vertelt mevrouw Hofman. Er is ook contact met dames van de Hervormde Vrouwen Groep, de Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt en, buiten de grenzen, met vrouwen op de voormalige zendingsgebieden in Indonesië en Venda.

En buiten de kerken? Onderhoudt de vrouwenbond contacten met niet-christelijke, niet-kerkelijke vrouwenorganisaties?
„Nee, niet in die zin dat er nauwe contacten zijn met dergelijke organisaties. Dat is ook niet onze missie. Onze leden zitten overal, ook buiten de kerk hebben ze hun contacten. De vrouwenbond is er om hen toe te rusten op die plekken hun taak te vervullen, een ambassadeur te zijn van God en Zijn kerk."

Vrouw-van
De kerk speelt een centrale rol in het leven van mevrouw Hofman. Hoe kan het anders, als vrouw van een christelijke gereformeerde hoogleraar. Ze heeft zo haar opinies over het leven als 'vrouw-van'. „Leven als vrouw van een predikant, of kerkelijk hoogleraar betekent niet dat dit altijd nadrukkelijk naar voren hoeft te komen. Het is geen meerdere plaats. Als pastoriebewoners heb je een eigen, dienende plaats en taak van God gekregen. Leven in een glazen huis? Dat idee heb ik nooit gehad. De drempel van de pastorie moet laag zijn, vind ik. Openheid, gastvrijheid, dat is belangrijk."
„Je staat als vrouw, ook als predikantsvrouw, niet los van het werk van je man. Maar je bent niet iemand om zijn werk. Je bent iemand omdat God je het leven gegeven heeft. Eigenheid behouden, iemand de eigen plaats geven is een voortdurende opgave, ook voor een predikantsvrouw. Ons zondige hart, de gebrokenheid van dit aardse bestaan, het weerbarstige leven van elke dag, maakt dat we vanuit de Bijbel ons steeds weer op onze eigen houding moeten bezinnen."

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 mei 2000

De Wekker | 16 Pagina's

„Het doel van de vrouwenbond is nooit gewijzigd'

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 mei 2000

De Wekker | 16 Pagina's