Eén van tweeën

De kerk als patiënt
Meer dan vroeger wordt de kerk als patiënt gezien. Breed wordt haar ziekte uitgemeten. Teruggang in ledental, opheffing van gemeenten, loslaten van normen en gewoonten van vroeger 'toen het nog goed was' worden vermeld.
Artsen lopen groepsgewijs rondjes om de patiënt en zeggen beurtelings dat het er treurig bij staat. 'Tjonge, wat ben je ziek!' zeggen zij. 'De kleur die je vroeger had was veel beter. Je praatte vroeger zelfs beter. Je bent mager geworden, en je bewegingen zijn maar zwakjes. Als het zo doorgaat, ga je dood.' En hoofdschuddend herhalen ze dat het echt niet best is.
De patiënt gaat zich hopeloos voelen en steeds ellendiger. Zoveel dokters, en allemaal herhalen ze dat het een moeilijk geval is. Ze gebruiken moeilijke woorden; relativering, verpsychologisering, metaforen, en nog veel meer. En ze hebben het over de moderne mens, en over een kloof waar de boodschap niet overheen komt. En ze zeggen dat hij puriteinen moet slikken, maar van anderen moeten het weer reformatoren zijn. En ze gebruiken vaak het woord 'eigenlijk' en dat betekent dat de patiënt van al die dokters nog zieker wordt.

Wat is de medicijn?
Een patiënt heeft geen dokters nodig die blijven zeggen hoe ziek hij is, maar geneesmiddelen. Het moet ons verdriet doen dat de kerk in bijna heel Nederland ziek is. Ze vermagert niet voor niets. Maar wanneer we weet hebben van een goede therapie mag het praten over de diagnose wel een keer ophouden. We weten dat daar gezondheid is, waar de eenvoudige kracht van het evangelie wordt toegediend. Waar geen menselijke ijdelheid in de weg zit. Waar geen theologische kunstjes van vrijzinnige noch van bevindelijke aard worden uitgehaald om de Bijbel gesloten te houden, maar waar het Woord spreekt. Waar de Here Jezus als de verzoener van onze schuld wordt verkondigd. Waar blijdschap om die boodschap harten vervult. Waar voorgangers bewogen zijn met de zielen die aan hen zijn toevertrouwd, en bereid zijn zich af te matten ter wille van die enige Naam die gegeven is tot zaligheid. Waar kerkenraden een gebedsfront vormen rond hun predikant, en waar gemeenteleden die de Here liefhebben afzonderlijk en samen de zegeningen van Hem afsmeken, en voor Hem schuld belijden. Daar zal de Here gezondheid geven. Daar zal de zon van de genade de bleke wangen van de patiënt weer kleuren.
De medicijn is ons geschonken. De Heiland van het Woord geeft Zich nog altijd weg aan mensen die zonder Hem verloren zijn. God is groot. Laten Zijn knechten de sterren van de hemel preken. Wij mogen verwachting hebben van onze Koning in de hemel.
JWM

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen