Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Van Gaal-gevoel

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Van Gaal-gevoel

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De jeugdwerkerleiders vormen het cement van het jeugdwerk in de gemeente. Als ouderling voel ik me net een Louis van Gaal die als coach aan het jeugdwerkelftal is verbonden.

Het zijn eigenlijk twee elftallen, want als ik het optel kom ik op 24 jeugdwerkers. Stuk voor stuk gedreven gemeenteleden die hart hebben voor kinderen en jongeren. Als jeugdouderling probeer ik de clubs en verenigingen (9 in totaal) regelmatig te bezoeken. Niet als een soort inspecteur, maar als iemand die naast de jeugdwerkers wil staan. Als het een beetje lukt, bespreken we na afloop samen de clubavond. Wat ging er goed, wat liep minder en wat is voor verbetering vatbaar. En telkens ontmoet ik ouderen en jongeren die met gedrevenheid iets van het geloof proberen over te dragen aan de opgroeiende generatie.

Worsteling
Dat overdragen is voor sommigen een hele worsteling. Hoe kun je de bijbelse boodschap, het geheim van het Christen-leven laten landen in levens van jongeren in deze tijd? Moet je je als jeugdwerker dan gedragen als een juf of meester die lesgeeft aan een klas. Of ga je meer voor het opbouwen van een vriendschapsrelatie met de kinderen of jongeren die aan je zijn toevertrouwd ? Dat laatste heeft iets moois en tegelijk iets riskants. Want wat is er mooier dan een band op te bouwen met een jongere die op zoek is naar antwoorden op levensvragen. Het gevaar is dat je jezelf populair gaat maken door bijvoorbeeld in jongerentaal te gaan spreken, in de hoop dat je aansluiting vindt. Jongeren prikken daar doorheen. Jongeren hebben een feilloos gevoel voor wat echt en gemeend is en wat niet. Daarom is mijn advies aan jeugdwerkers: blijf jezelf en wring je niet in allerlei rare bochten om leuk gevonden te worden.
Als ouderling zie ik het als mijn taak om jeugdwerkers te coachen. Dat kan heel praktisch. Zoals laatst toen een clubleidster me advies vroeg hoe zij moest omgaan met een kind van gescheiden ouders.
Maar de coaching heeft ook iets bezinnends, in de zin van: Durf als jeugdleider in de spiegel te kijken en je af te vragen hoe je het doet. Wat is je visie op de groep waarmee je werkt? Dat laatste krijgt bij ons in de gemeente steeds meer handen en voeten sinds we werken met een concreet jeugdbeleidsplan. In dat plan staan uitgangspunten en doelen voor ons jeugdwerk. Elk leidinggevend team heeft de opdracht gekregen om twee of drie doelen te stellen voor het verenigingsseizoen. Dat kan bijvoorbeeld zijn: Nadruk leggen op bijbelkennis. Of: Voorkomen dat kinderen in een groep buiten de boot vallen.
Daarover praten we samen in het Jeugdoverleg. Een aantal keren per jaar komen we als jeugdwerkers met elkaar samen om praktische zaken te bespreken (aanschaf knutselmaterialen voor kinderclubs etc), maar ook om samen na te denken over onze rol als jeugdwerkers.
Onlangs kwam een werkboek uit met de titel 'Geloofsopvoeding voor jeugdwerkers'. Dat boek heb ik aangeschaft en het biedt genoeg bespreekstof voor de komende bijeenkomsten van het Jeugdoverleg. Wat zijn de geestelijke en praktische gaven die je nodig hebt om leiding te geven aan kinderen en jongeren ? Dat soort vragen.
Het leidinggevende team van de zondagsschool bezocht onlangs een studiedag van Timotheus en kwam helemaal enthousiast terug. Op die dag hadden ze samen nagedacht over het vertellen van aan bijbelverhaal aan kinderen. Het team had een nieuwe impuls gekregen om daar weer bewust mee bezig te zijn. Dat is ook de opzet van het Jeugdoverleg: elkaar impulsen geven en elkaar inspireren en aanmoedigen om het vuur niet te laten uitdoven.

Lastige klus
Het zoeken van geschikte jeugdwerkers behoort tot een van de taken van de jeugdouderling (in overleg met de predikanten). Zelfs in een grote gemeente als de onze met 1600 leden is dat een lastige klus. Iedereen is druk-druk- druk of heeft al x-taken binnen de kerk. Bovendien: Kinderwerk en jongerenwerk is niet op ieders lijf geschreven. Aan een kinderclub-leider stel je weer andere eisen, dan aan iemand die een tienerclub leidt. Een levend geloof, bereidheid om zich voor een langere periode in te zetten en enthousiasme voor jongeren. Dat zijn voor mij uitgangspunten bij het zoeken van nieuwe jeugdwerkers.
Laatst ontmoette ik een gemeentelid die vond dat de lat wel erg hoog lag. Kun je van iemand die jeugdwerk doet sowieso verlangen dat hij of zij avondmaalsganger is?
Afgelopen week lazen we aan tafel over Mozes die op aanraden van zijn schoonvader Jetro leiders ging aanstellen over het volk. Hij stelde leiders aan over grote groepen, maar ook over kleine groepen van tien mensen. Maar alle leiders - of ze nu aan een grote of kleine groep leiding gaven - moesten aan dezelfde voorwaarden voldoen: godvrezend, betrouwbaar en onomkoopbaar.
De klassieke gereformeerde opvatting is dat een jeugdwerker iemand is die geestelijk leiding geeft en duidelijk maakt hoe het moet en hoe het hoort. Vandaag de dag is jongerenwerk veel meer het in de huid kruipen van een jongere en het op weg gaan met een jongere in zijn of haar zoektocht naar de Bron van het Leven: Jezus Christus. Je bent niet alleen wegwijzer, maar ook gids, zei LCJ-jongerenwerker wijlen Piet Versluis ooit. Dat geldt voor de jeugdouderling, maar evenzeer voor de jeugdwerkers in het algemeen en in het bijzonder voor tienerwerkers.

Charisma
Daarom vind ik het belangrijk als tienergroepen worden geleid door broeders en met een brok levenservaring en standvastig geloof. Als team kun je elkaar daarin aanvullen. Jongeren zijn daar gevoelig voor. Een persoonlijk getuigenis van een jeugdleider over zijn omgang met God, doet meer dan een diepgravende inleiding over de offerrituelen in het Oude Testament. Waarmee ik niet wil zeggen dat ervaringsoverdracht van geloof voorrang heeft boven kennisoverdacht. Maar het is de kunst voor jeugdleiders om te zoeken naar een gezonde mix tussen die twee.
En dat noem ik dan maar het Van Gaal-gevoel, waarbij een dosis charisma wordt gekoppeld aan kennis en vaardigheden. Prachtig, als een jeugdwerker daar iets van heeft in dienst van Gods Koninkrijk.

Wim Eikelboom,
jeugdouderling Pnielkerk Veenendaal

Dit artikel werd u aangeboden door: De Wekker

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 9 maart 2001

De Wekker | 16 Pagina's

Van Gaal-gevoel

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 9 maart 2001

De Wekker | 16 Pagina's