De vreze des Heren

Angst? Vreze?
In Jeruzalem staat bij de plaats die men aanwijst als de hof van Getsemane de 'kerk van alle naties'. Een Latijns opschrift op de gevel van de kerk luidt 'pro sua reverentia...'. Het is de weergave van het slot van Hebr 5:7 waarmee de woorden van de tekst uitgelegd worden als: 'vanwege de vreze Gods is Jezus verhoord'. Deze vertaling legt dus niet de nadruk op de angst die Jezus in de hof ervaren heeft, maar op de 'vreze des Heren' waaruit Jezus geleefd heeft. De weergave van de tekst in de Statenvertaling gaat ook die richting uit. Jezus, de Jood, die volkomen wandelde in de vreze van de God van Israël.
Dat de uitleg van de tekst in deze richting gezocht moet worden, zonder overigens aan de angstaanjagende werkelijkheid van dat moment te kort te willen doen, blijkt uit het volgende vers. Daar lezen we dat Jezus 'hoewel Hij de Zoon was, de gehoorzaamheid geleerd heeft uit hetgeen Hij geleden heeft' (vs. 8). Onze Heiland heeft zoveel ontzag en eerbied voor Zijn Vader gehad, dat Hij in een wereld vol onrecht, zonde en schuld aan de wil van God volkomen heeft willen gehoorzamen. Het doen van de wil van de Vader is zijn dagelijkse spijze geweest. Het is de grondhouding die prachtig verwoord wordt in strofe één van gezang 173 uit het Liedboek:

'Alles wat over ons geschreven is
gaat Gij volbrengen deze laatste dagen,
alle geboden worden thans voldragen,
alle beproeving van de wildernis'.

Op het moment dat zijn discipelen, en in hen ook wij, het in de hof van Getsemane laten afweten, staat Hem maar één ding voor ogen, gehoorzamen aan de wil van Zijn Vader, leven in de vreze des Heren. Jezus doet dat plaatsvervangend, ten gunste van ons.

Verwondering
Deze reddende gehoorzaamheid aan de wil van Zijn Vader wil bij ons verwondering teweeg brengen. Hij wil 'vreze' bij ons losmaken. Met 'vreze' wordt heel iets anders bedoeld dan angst. Het is de huiver of verwondering die aangeduid kan worden met 'kinderlijke vreze'. Het is de verwondering over de liefdevolle komst van God in Jezus Christus tot ons.

Daar houden we de adem bij in. Het doet ons stamelen: 'Houdt God zoveel van ons, van mij?!' 'Mogen wij, mag ik, dagelijks onder zijn beschermende vleugels leven?!' Het is de kinderlijke vreze die wat wij aanduiden met 'angst' wegneemt. Wie de Here vreest mag en kan de angst voor de macht van het kwaad, voor mensen, voor de dood, overwinnen. Daartoe worden we door de Here Zelf aangespoord. Het valt bij het lezen van het Evangelie op dat telkens als de Here Zich temidden van ons mensen openbaart, en angst ons dan aangrijpt, het bemoedigende woord klinkt: 'Vrees niet!' (Luc. 1:30; 2:10). Zo wordt 'de vreze des Heren geboren'.

Ontzag
Vreze des Heren zal zich bij ons openbaren in een houding van ontzag of eerbied. We raken immers aan een geheimenis: God!
We delen dan in het wonder. Het wonder dat we er mogen zijn. Het wonder dat God naar ons omziet. Het wonder dat de Here ons verzoenend en verlossend nabij is. Het wonder dat Hij ons een plek geeft in Zijn Koninkrijk dat komende is. Levend uit deze houding van eerbied, vanuit dit inzicht of deze wijsheid, wordt een verlangen geboren. Het verlangen naar heiliging, dus naar een leven met de Here, een leven in gehoorzaamheid aan Zijn wil. De vreze des Heren doet ons de woorden verstaan: 'Heilig zult gij zijn, want Ik, de HERE, uw God, ben heilig' (Lev. 19:2). Het is immers de HERE! Wie zou voor die God niet 'vrezen', niet door dankbaar naar Zijn wil te wandelen 'de vreugde der wet' willen beleven. Hij is onze 'vreze' immers meer dan waard, want in de 'vreze des Heren' van Jezus ligt ons behoud!

Drs. C.J. van den Boogert, Maasdam

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen