Rondom de doop

Wanneer een volwassene in de samenkomst van de gemeente gedoopt wordt, is dit een opvallend gebeuren en beleven we een blijde dienst, vol van verwondering over wat de HEERE doet in het leven van iemand.
We verstaan dan het woord van de Schrift: wie geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig worden. Doop en geloof hangen ten nauwste samen, zien we dan.

Kinderdoop
Wat zien we van gelovig leven bij de doop van kinderen van de gemeente? Het verwijt van sommigen is dat het slechts een dode traditie is die niets met geloof heeft uit te staan. Er kan dan al te vlot geoordeeld worden over hen die de doop voor hun kinderen begeren. Al moet er meteen bij worden gezegd dat soms sterk de indruk kan ontstaan dat er meer een traditie wordt volgehouden dan dat er zoveel geloof openbaar komt in het leven van ouders, die hun kind(eren) laten dopen.
Het dopen van de kleine kinderen in de gemeente is een goede gewoonte! Daar behoeven we geen woord van af te doen.
Trouwens, wanneer ouders bij de doopvont staan, belijden zij voor God en Zijn gemeente dat zij deze doop niet aangevraagd hebben uit gewoonte of bijgelovigheid. Al schijnt de doop van kinderen heel 'gewoon' te zijn en is het zelfs een vaste gewoonte dat elk kind van de gemeente deze doop ontvangt, ouders spreken uit dat zij niet uit gewoonte tot de doopvont naderen.
Bijgelovigheid hoort er ook niet bij, naar het getuigenis van die ouders die kort daarop met hun kind(eren) komen om hen te laten dopen in de Naam van de drie-enige God.
Bijgelovigheid kom je wel tegen. Wanneer mensen denken dat wanneer hun kind niet gedoopt is, het daarom verloren zou gaan, is dit niet een bijbelse gedachte. Het kan voorkomen dat ouders een aantal weken voor de doop van hun kindje wel in de kerkdiensten komen, maar vrij vlot na de bediening van de heilige doop een ander omgaan met de erediensten laten zien.
Dan heeft het er de schijn van dat ze 'even' naar de kerk gingen om toch hun kind gedoopt te zien. Maar welke bijgelovige gedachtegang is er dan bij hen? Ons kind is tenminste gedoopt, denkt men. Je weet het maar nooit! Naar buiten wekt men niet de indruk dat wat vóór de doop werd toegestemd ook zoveel waarde voor hen blijkt te hebben.
Als anderen, die de kinderdoop verwerpen, dit zien, is dat koren op hun molen. Zie je wel...

Reactie
Vanuit reactie tegen wat men aanmerkt als een niet gelovig gebruik van de doop, keren mensen zich af van de kinderdoop en voeren zij een pleidooi om de doop gelovig te beleven. Dat kan alleen maar, zegt men, als je een volwassene bent en weet wat je doet.
Trouwens, wanneer je jezelf laat dopen, beleef je nog eens wat. Een kind heeft daar geen enkel besef van en wil je een kind echt iets doen ervaren, dan moet je met de doop wachten totdat dit kind zelf de doop begeert. Je kunt alleen maar gedoopt worden wanneer je gelooft, wanneer je gelovig leeft. Want dan is de doop een uiting van je geloof, zelfs een bewijs van je geloof.
De doop is, zoals men dit dan ziet, een teken en zegel van je geloof van je bekering, zelfs een teken van je wedergeboorte. Je laat aan de buitenkant zien wat er aan de binnenkant is gebeurd. Je moet dan wel goed weten wat je doet en er grondig over nadenken of het wel echt is. Maar dan, als je tot de overtuiging bent gekomen dat je echt gelooft, moet je je laten dopen. Maar, zo vraag je dan, als je gevoel je nu bedriegt? Als je het ene moment wel 'voelt' dat je gelooft, maar het andere ogenblik er aan twijfelt, mag je je dan laten dopen? Stel je voor dat je toch niet wedergeboren bent, wat dan?
Er zou nog een vraag bij kunnen komen. Je hebt je laten dopen en op dat moment heb je een heerlijk gevoel gehad, maar daarna ebt alles weg. Je gaat minder naar de samenkomsten van de gemeente, je bijbel blijft hoe langer hoe meer dicht en ten slotte houd je er mee op. Je trekt je terug uit de gemeente en keert je naar de wereld.
Hoe zit het dan met je doop? Is deze dan nog geldig of moet je erkennen dat je je vergist hebt en moet je zeggen dat jouw doop géén teken en zegel van jouw bekering en jouw geloof is?
Als je nu niets meer voelt, is dan je doop niet meer geldig?
Kun je je doop wel ongedaan maken? En stel je voor dat je daarna meent dat je nu echt bekeerd bent, moet je dan opnieuw gedoopt worden, omdat het nu wél een teken en zegel van je geloof is? Zo zijn er nog wel meer vragen te stellen.

De waarde van de doop
Wie gedoopt is, behoeft maar één keer gedoopt te worden. Zo belijden we dit. Zo is het ook.
Waarom?
Dat hangt af van de waarde, van de betekenis van de doop.
Eerlijk is eerlijk, de doop zegt niet in de eerste plaats iets van óns! De HEERE is aan het woord. Hij heeft iets te zeggen bij de doop. Iets? Heel veel, alles!
We worden gedoopt in opdracht van de Heere Jezus. Vóór Hij naar de hemel ging heeft Hij Zijn discipelen opgedragen de wereld in te gaan en alle mensen tot Hem te leiden. Deze gelovigen moesten worden gedoopt. Dat deze doop ook moest bediend worden aan hun kinderen, aan hun hele gezin, vraagt een nadere uitleg.
Voor dit moment is het van belang dat we zien dat we gedoopt worden in de Naam van de Vader, van de Zoon en van de Heilige Geest.
Zodat onze doop spreekt van de drie-enige God, van Wie Hij is en wat Hij doet. Het kan niet genoeg worden beklemtoond dat Gód wat doet in de doop. Dat de doop een teken en zegel is van God, van Gods Woord, van Gods verbond, van Zijn beloften.
Alleen door het geloof hebben wij daar zicht op en kunnen we daaruit leven. Wat dit inhoudt zullen we een volgende keer bezien, om zo des te meer de rijkdom van deze doop voor ogen te hebben, tot versterking van het geloof. Want het gaat wel terdege om gelovig leven.

Van Amstel

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen