Een van tweeen

Brief aan Diognetus
Regelmatig wordt gezegd, dat de positie van belijdende christenen in onze samenleving meer en meer lijkt op die van de eerste christenen. Dat brengt mij er al een poosje toe zo nu en dan iets over die eerste christenen te lezen. Dan stuit je ook op de Brief aan Diognetus uit de 2e eeuw na Christus. Men weet niet, wie de afzender was. En van het adres eigenlijk ook niet meer dan de naam. Sommigen denken, dat Diognetus een leraar was van de Romeinse keizer Marcus Aurelius. Uit de brief zelf blijkt, dat hij onderzoek deed naar leer en levensstijl van de christenen. De briefschrijver wil hem daarbij helpen. En dan lees je dit soort dingen: Christenen, beste Diognetus, wonen niet in aparte steden of wijken, ze kleden zich niet anders en ze eten niet anders en toch vertonen ze een opvallende levenswijze. Elk land kan hun vaderland zijn en toch zijn ze overal vreemdeling. Ze trouwen en krijgen kinderen maar laten die nooit aan hun lot over. Ze delen hun tafel maar niet hun bed. Ze houden van allen, al worden ze door allen vervolgd. Ze zijn arm maar maken velen rijk... Even denk je: stelt die briefschrijver het niet te mooi voor? Maar dat zou geen zin hebben. Als er iets is, waar heidenen doorheen prikken is het schijnheiligheid van christenen. Nee, dit moet Diognetus in zijn eigen omgeving herkend hebben.

Brief aan Catherine
Eind vorig jaar was christelijk Nederland in de ban van "Catherine zoekt God". Catherine Keyl ontmoette via de EO-tv bekende christenen, die met haar spraken, uit de Bijbel lazen, voor haar baden. Af en toe leek het haar echt te raken. Zou ze tot geloof komen? Intussen zit Catherine weer gewoon bij de TROS. Met een programma getiteld: "Catherine gaat verder". Niet 'zóekt verder' maar 'gáát verder'. Ze trekt nu steeds een paar dagen op met vertegenwoordigers van extreme groepen in de samenleving. Zo was er een uitzending, waarin ze te zien was met een figuur van extreem-rechts. Onlangs zag ik haar temidden van een groep junks in Rotterdam. De Catherine, die verder gaat, is bepaald niet respectloos. Toch stelt die me teleur in vergelijking met de Catherine, die God zocht. Een niet zo liefdevolle gedachte kwam op: Ging het haar ook bij de EO niet toch gewoon om de kijkcijfers? Maar toen dacht ik weer aan de brief aan Diognetus. Wat zou het een zegen zijn, als ze ook in deze serie, bij die randgroepen christenen tegenkwam, die met woord en daad getuigen van een ander leven. Brieven aan Catherine zouden dat zijn. Levende, leesbare brieven. Met de boodschap: "God gaat verder, op zoek naar Catherine".

J.G. Schenau

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen