Hij schaamde zich niet!

Shame!
In het Engelse parlement, het Lagerhuis, bestaat de merkwaardige gewoonte om tijdens een toespraak luidkeels instemming met of afkeuring te laten horen over hetgeen gezegd wordt. Uit de mond van de voorstanders hoor je dan allerlei goedkeurende geluiden, terwijl de tegenstanders hun tegenstand kenbaar maken door tegengestelde geluiden te produceren. Daarbij gebruiken de laatsten nog weleens het Engelse woord voor schaamte: Shame! Om daarmee duidelijk te maken dat degene die aan het woord is zich zou moeten schamen voor zijn mening die tenslotte de hunne niet is.

In het tweede hoofdstuk van het bijbelboek Hebreeën lezen we ook over schaamte. Deze tekst lijkt een soort tussenopmerking te zijn. Niettemin schuilt in dit ene zinnetje de kern van het evangelie, Jezus schaamt zich niet om hen, de gelovigen, zijn broeders te noemen.

De schrijver is bezig uit te leggen, dat God de Vader het heil voor de toekomst in de handen van Zijn Zoon Jezus Christus heeft gelegd. De weg waarlangs dat is gegaan, loopt via Hem. Hij is uit de hemel naar de aarde gekomen, om menselijk vlees en bloed aan te nemen en te worden zoals wij, met uitzondering van de zonde. De hemelse heerlijkheid heeft Hij verlaten en is minder geworden dan de engelen, om via Zijn lijden en sterven 'vele zonen tot heerlijkheid te brengen' door hun dood op zich te nemen en aan hen Zijn leven te geven.

Zo heeft het plan van God om mensen te redden zijn beslag gekregen. De schrijver van Hebreeën kan daar op terugkijken en het aan zijn lezers uitleggen. Dit heeft hij gehoord en het is belangrijk daar blijvend aandacht aan te schenken, "opdat wij niet afdrijven" (2:1). En als een soort van conclusie staat er dan hier, dat Christus zich er dus niet voor heeft geschaamd om hen die geheiligd worden door het geloof broeders te noemen. Hij noemt de gelovigen zijn broeders en zusters: dat is Hem niet te min.

Wereld van verschil
Had Jezus dan reden om zich daar wel voor te schamen? Ja! Want als je kijkt waar Hij vandaan kwam, dan was het nogal een onderscheid. Hij had de hemel verlaten en was naar de aarde gekomen. Dat is een wereld van verschil. Want in de hemel is het goed. In de wereld niet meer. Ooit was het daar ook goed. "En God zag dat het goed was." Maar dat is voorbij. In de hemel woont en troont Gods heerlijkheid. Maar in de wereld is daar niets meer van te zien. In de hemel was Hij de verheven Zoon van God. Op aarde echter ook de man van smarten. In de hemel droeg Hij een kroon van heerlijkheid. Op aarde echter een doornenkroon.

Wij wel. Hij niet
Maar dat niet alleen. Hij had zich ook kunnen schamen om mens te worden en zo 'onze broeder'. Jezus had heel wat reden om bij het zien van wie wij zijn een luidkeels: "Shame!" te laten horen. Want wie wil er nu gerekend, geassocieerd worden met een mens? Wij hebben immers wel reden om ons te schamen. Tegenover God. Omdat wij Hem zo radicaal hebben verlaten en dat telkens weer doen. Omdat wij Zijn goede schepping en ons eigen leven zo inslecht hebben gemaakt, terwijl we dachten (en denken?) dat het ons best lukt om er nog wat goeds van te maken. Maar ook tegenover elkaar. Tegenover onze naaste in de gemeente, in de kerk of in onze leefomgeving. Moeten we ons niet schamen voor onze liefdeloosheid tegenover elkaar, onze jaloezie, ons gebrek aan zorg voor hen die het moeilijk hebben? Toch heeft Hij zich niet geschaamd - en Hij schaamt zich nog steeds niet - om mensen Zijn broeders en zusters te noemen. Want God heeft Zijn Zoon gestuurd met het doel dat wij kinderen van Hem zouden worden. Hij is vrijwillig aan onze kant gaan staan. Net als ons heeft de duivel ook Hem bestreden. Net als over ons had de dood ook over Hem heerschappij. Hij werd als wij, opdat wij zouden worden als Hij!

Broeders en zusters
Uit genade en door het geloof neemt God ons dankzij Jezus aan tot Zijn kinderen. Dat mogen wij dus zijn: kinderen van Hem! Mensen die zich voor God niet hoeven te schamen alleen omdat Hij Zich voor hen niet schaamt. Die de schaamte van hun ellende aan Christus mogen geven omdat Hij aan een schandelijk kruis gestorven is.

Als Jezus zich niet schaamt om ons broeders en zusters te noemen, betekent dat ook dat wij in navolging van Hem ons niet hoeven te schamen, om elkaar broeders en zusters te noemen. Toen onze voorouders in het paradijs hun Schepper gedag hadden gezegd, begonnen ze zich voor elkaar te schamen. Hun omgang met elkaar was verstoord. Vanuit wat Jezus gedaan heeft, worden echter de onderlinge verhoudingen weer hersteld. Hij leert ons door Zijn Geest om in oprechte liefde tot elkaar te leven. Zodat we ons niet schamen voor elkaar en afstand zouden nemen van onze broeder of zuster.
Juist in de kring van kerk en gemeente mag dat zichtbaar worden. Want heeft Hij het niet zelf gezegd: "Ziet, hoe goed en hoe liefelijk is het, als broeders ook tezamen wonen" (Ps. 133:1).

F.W. van der Rhee
(Drs. F.W. van der Rhee is predikant in Vlissingen)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen