Vier dagen te laat en toch op tijd

Wanneer Jezus eindelijk aankomt in Bethanië uiten Martha en Maria hun diepe frustratie en intense verdriet met precies dezelfde woorden. "Here, indien Gij hier geweest waart, zou mijn broeder niet gestorven zijn."

Blijkbaar hebben Martha en Maria deze woorden de dagen na het overlijden en begraven van hun broer Lazarus eindeloos herhaald. Zolang hun geliefde broer Lazarus nog leefde was er de hoop geweest! Kwam de Heer er nu maar aan! Is Hij er nog niet? Was de ernst van hun boodschap dan niet tot de Meester doorgedrongen? Of, onverdraaglijke gedachte, zat de liefde van Jezus voor Lazarus en Martha en Maria dan toch niet zo diep? Hebben ze zich in Zijn liefde voor hen vergist?

Te laat
Wat zullen ze tot het laatste toe gehoopt hebben. De doodstrijd heeft zich bij Lazarus ingezet. Maar het kan toch nog. Tot in het laatste uur. Als Lazarus laatste uur heeft geslagen slaat de hoop om in onbegrijpelijk verdriet en hevige frustratie. Al wordt dit verdriet en deze frustratie bij de zussen van Lazarus getemperd door de liefde van en voor Jezus die ze in hun hart meedragen. Vergelijk wat dat betreft de reactie van de zussen maar eens met de bittere reactie van de omstanders in vers 37! Maar feit blijft dat Jezus te laat is. “Here, indien Gij hier geweest waart.” Maar U kwam maar niet! U was er niet! U bent te laat! Wel vier dagen te laat. In niet mis te verstane woorden maakt Martha dat duidelijk bij het graf: ”Here, er is reeds een lijklucht, want het is al de vierde dag.”

De reden waarom Jezus vier dagen te laat kwam kunnen wíj lezen in vers 4 en vers 15 van Johannes 11: “deze ziekte is niet ten dode, maar ter ere Gods, opdat de Zoon van God erdoor verheerlijkt worde.”; “en het verblijdt Mij om u, dat Ik daar niet geweest ben, opdat gij tot geloof komt.” Martha en Maria kenden ondertussen deze reden niet. Zij moesten de uiterst moeilijke les leren (zonder de achtergrond te kennen!) dat hun Meester, ook als Hij vier dagen te laat komt, toch op Zijn tijd komt. Martha en Maria moesten de les leren dat Gods gedachten en Gods weg hoger zijn dan onze gedachten en onze wegen. Straks klinkt Jezus’ Overwinnaarsroep: “Lazarus, kom naar buiten!”; “De gestorvene kwam naar buiten…”!

Op tijd!
Misschien zit u, jij op dit moment in een werkelijk onmogelijke situatie. Je weet niet hoe je verder moet in je gezin, in je huwelijk, op je werk, in de gemeente. Intense gevoelens van neerslachtigheid en moedeloosheid bespringen je, treffen je als brandende pijlen! (Het zijn niet je eigen gedachten, het zijn pijlen van de boze, Ef. 6, waarvan acte!) Het is ondertussen wel Pasen geweest, maar het is ook ondertussen nog nooit zo donker voor je geweest! Alles vliegt je aan, je kunt geen kant meer op. In het diepst van je nood heb je geroepen, geschreeuwd tot Jezus: “Heer, ik heb U nu nodig. U moet niet langer wachten. Ziet U dan niet dat ik verga! O Here Jezus!”
En Jezus komt niet! Hij kwam niet! Hij was er niet! Tenslotte moest je ook de gedachte en misschien wel de verborgen claim dat Jezus toch op dat moment van Zich had moeten laten horen, loslaten.

En dan komt Jezus! Hij komt toch! Voor ons besef te laat! Wel vier dagen te laat! Maar vanuit God bekeken, precies op tijd. Op Gods tijd.
En als Jezus dan komt, middenin je aanvechting, je ellende, ja, toen je het gevoel had dat het water niet alleen tot aan de lippen, maar over je lippen heen golfde, als Jezus dan komt en je roept bij je Naam!, zo krachtig en tegelijk zo teer!, zo verlossend en tegelijk zo vergevend!, zo verheven en toch zo nabij!, dan kun je de Here en God alleen maar aanbidden en loven en prijzen. Op een manier zoals nooit tevoren. Dan leer je de les van Martha, van Maria; van al Gods kinderen; van Paulus! Paulus die het in 2 Kor. 1: 8-10 ongeveer zo verwoordde: “Broeders, ik wil dat u weet wat wij in Turkije allemaal hebben doorgemaakt. We zijn er bijna onderdoor gegaan en waren bang het niet te overleven. Wij hadden het gevoel ten dode opgeschreven te zijn en konden er zelf niets tegen doen. Maar dat was goed, want toen hebben wij alles aan God overgegeven. Alleen Hij kon ons nog redden. Hij, Die zelfs doden levendmaakt. Hij heeft ons inderdaad geholpen en ons leven gered.”

Iemand zei eens:” Jezus komt altijd vier dagen te laat” Dat zal waar wezen, maar er hoort iets bij, nl.: ”en toch op tijd! Zijn tijd! Gods tijd!

J. Breman
(ds. J. Breman is predikant van de kerk te Doesburg, Doetinchem en Nijmegen)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen