Openbaring 6: 3-8 (Openbaring deel 4)

Weer breekt een zegel, het tweede… Weer klinkt het ‘kom’! Een tweede paard verschijnt. Dan een derde. En een vierde.
Het einde komt dus niet alleen met die ene ruiter op het witte paard (6: 2). Nee, dat einde komt met ruiters op een zwart, rood en vaal paard. Met oorlogen, hongersnoden, dood en verderf.

En toch... Toch wordt al die ellende nog beperkt. Het komt niet massief, niet algemeen, over de hele mensheid. De ruiters van de paarden worden beperkt in hun verwoestende werk. Het einde komt met Gods sparend geduld.

Exegeten hebben allerlei gebeurtenissen precies ingevuld voor deze vier paarden. Alleen... Openbaring is profetie voor de kerk van álle eeuwen. Het gaat over gebeurtenissen en processen die we in álle eeuwen zich zien voltrekken. Zoals de kerk van álle eeuwen zich ook kan spiegelen in de brieven aan de zeven gemeenten.

Rood en zwart
Als het Lam het tweede zegel breekt, ziet Johannes een rood paard (6: 3-4). De kleur van bloed en vuur. Zijn berijder krijgt bevoegdheid om de vrede weg te nemen van de aarde. Daarvoor krijgt hij een groot zwaard. Het einde komt dus met geweld, met oorlogen.
Schokkend! Het einde komt met Gods oordelen. Het zijn tekenen van Gods gericht over een gevallen mensheid, een gebroken schepping.

Het volgende zegel brengt een zwart paard tevoorschijn (6: 5-6). Het levert zwarte prijzen op. Woekerprijzen. Zijn ruiter heeft een weegschaal. Tarwe en gerst – nodig om brood van te bakken – worden onbetaalbaar. Zelfs het goedkope gerst moet met een goudschaaltje gewogen worden. Een maatje tarwe, drie maatjes gerst, genoeg voor één persoon – dat kost al een dagloon. Een arbeider kan dus niet eens meer zijn gezin onderhouden. Met dat zwarte paard komt de honger.

En we zien het in de wereld. Inderdaad – ze zijn er bij miljoenen. Mensen die minder dan één euro per dag verdienen. Ze kunnen zichzelf en hun gezin niet onderhouden. Verschrikkelijk.
En toch... Toch is het oordeel nog niet wereldomvattend. Olie en wijn blijven gespaard. De olijfboom, de wijnstok – die vruchten leveren voor het dagelijks gebruik in het oosten – die moeten onaangetast blijven. God is nog terughoudend in Zijn oordelen.
De honger is niet overal, en treft niet iedereen. Het leven op aarde blijft mogelijk.
Voor ons land geldt: God spaart en verdraagt ons met onvoorstelbaar geduld. Wij kennen welvaart. Een duizend kilometer verderop is het totaal anders. Wat is God lankmoedig!

Vaal
Er komt nog een paard. Het 4e, opgeroepen door het vierde verbroken zegel. Het heeft een vreemde kleur: vaal (6: 7-8). Dat is een akelige, gelige kleur. De kleur van de dood kun je het noemen. De ruiter erop heet ook zo: Thanatos. Dat is: Dood. Hij heeft een afschrikwekkend lelijke hulp bij zich. In het Grieks heet deze: Hades. Dat betekent: de plaats waar de doden komen, de onderwereld.

Thanatos en Hades – Dood en Onderwereld krijgen bevoegdheid om een kwart van de mensheid uit te roeien. Dat is aan de ene kant verschrikkelijk veel. Aan de andere kant blijft driekwart gelukkig gespaard. Thanatos en Hades zijn afschuwelijk bedreven in het doden.
Honger, dood, zwaard, wilde beesten (6: 8). Alles gebruiken ze voor hun vreselijke taak.

De laatste eeuwen laten een vreselijke versnelling zien van dood en verderf. In de eerste wereldoorlog werden er 10 miljoen mensen gedood. In de tweede wereldoorlog werden er 17 miljoen militairen en ongeveer 25 miljoen burgers gedood. Alleen in die twee oorlogen al lieten 52 miljoen mensen het leven.
Als je 52 miljoen mensen elk een meter van elkaar af zou zetten, in een lange rij, dan kon je de aarde helemaal rond. En dan zou je nog 12 miljoen mensen over hebben. Onvoorstelbaar!

Vertraging
Zeven zegels worden verbroken. En na de zesde, als we het eindgericht verwachten, dan komen er plotseling weer zes bazuinen. En als dat bijna voorbij is, nog weer zeven schalen. Zo is er iets merkwaardigs in de Openbaring. Gods werk heeft haast, maar er zijn allerlei vertragende factoren. Aan ons de taak om de tekenen te zien van het rijpingsproces op weg naar het einde. Juist uit de oordelen en gerichten lezen we af: Christus is bézig met deze wereld. Het zijn voortekenen van het grote eindgericht dat komen gaat.

Wij moeten ons niet laten verleiden om Gods oordelen te bekritiseren. Veel meer moeten wij erkennen dat er oordelen zijn vanwege schuld, onze schuld. Misschien moeten we nog een stapje verder gaan. Treffen oordelen deze wereld ook niet, omdat er zoveel weerstand is tegen het Evangelie? Omdat wij mensen zo hardleers zijn, en anders helemaal niet tot inkeer zou komen? Zo was het immers met Israël in de richterentijd ook? Kwamen de oordelen, dan riep het volk tot God.

Wie zal bestaan in al deze oordelen? Zo roepen de goddelozen het uit, op de Dag van het Oordeel (6: 16-17).
Maar Christus’ kerk hoeft niet te vrezen. Een ontelbare menigte zal straks uit de grote verdrukking verschijnen voor Gods troon. In witte klederen – geheiligd door Christus’ bloed (7: 9-17).

Gespreksvragen
1. Wat doet het u wanneer u hoort van rampen, oorlogen en hongersnood?
2. Kritiek op Gods beleid komt veel voor onder mensen. Hoe zou u daarop reageren?
3. Geven de oordelen in Openbaring juist Christus’ werkzaamheid of Zijn werkeloosheid aan?
4. Welke bedoeling zou het sparende element in de oordelen hebben?
5. Hoe bemoedigt Openbaring Christus’ kerk temidden van de oordelen?

P.L.D. Visser
(drs. P.L.D. Visser is predikant te Ouderkerk a/d Amstel)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen