Van klein naar groot. Een wonder!

Het mosterdzaadje is een klein zaadje. Toch groeit er een grote, stevige struik uit. Een boom. Mosterdstruiken kunnen een forse hoogte bereiken, veel hoger dan de tuingewassen. Uit dat kleine zaadje groeit iets geweldigs!

Hoe dat gebeurt? Dat is een ontwikkeling, zeggen wij. Biologen kunnen ons daar veel meer over vertellen. Maar in de wereld van de bijbel leefde men veel dichter bij de natuur. Men zag het vooral met stille verwondering. Zo’n klein zaadje! En dan zo’n grote struik!
Jezus gebruikt dit beeld om zijn leerlingen te vertellen dat ook zijn werk zo’n wonder bevat. De weg van Jezus gaat van klein naar groot, zonder dat mensen altijd kunnen zeggen hoe.

Een klein begin
Het begint klein! Jezus zelf begon klein, als een kwetsbaar kind. En met de kerk van de Here Jezus is het ook zo gegaan. Aanvankelijk een klein groepje in een vijandige wereld. Zo is het vandaag nog steeds als ergens ineens een kleine gemeente ontstaat. Mensen uit de omgeving denken dan soms: het zal wel weer snel voorbij zijn.
In het leven van mensen is het vaak ook iets van een klein begin als men Jezus ontmoet en, misschien nog schoorvoetend, de weg achter Hem inslaat. Ook later blijft het vaak nog het karakter van een begin houden. Zelfs in de allerheiligste mensen is pas een eerste begin van gehoorzaamheid, zegt de catechismus.
Het is bemoedigend dat de Heiland in zijn onderwijs veel aandacht heeft voor het kleine. Jezus is er dan ook intens bij betrokken als Hij in zijn omgeving iets ziet van een klein begin van Gods rijk onder de mensen. Intussen is er dan wel een groot verschil tussen “iets” en “niets”. Waar “iets” is, blijkt dat voor God de Here belangrijk te zijn. Wanneer iemand de Here Jezus leert dienen en liefhebben, wanneer er vruchten zijn van liefde en bewogenheid met anderen, wanneer er een woord over Jezus wordt doorgegeven, dan is dat niet niets. Dan is dat “iets”. Het is zelfs véél, veelbelovend voor de toekomst, omdat het om het werk van Jezus gaat.

Een grote voltooiing
Het tweede punt in deze gelijkenis betreft dat wat komen gaat. Tegenover het kleine begin staat de grote voltooiing. Het kleine zaadje eindigt in een volgroeide struik. De kleine kerk van het begin groeit uit tot een grote menigte. En in mensenlevens waar een klein begin is van Gods werk, zal de Here groei geven, totdat men eens deelt in de grote heerlijkheid die komt.
Daarom hoeven wij ons niet te laten ontmoedigen, wanneer iets nog maar klein lijkt te zijn. Wij mogen veel verwachten van God die in staat is om uit “iets” veel te doen groeien. Zo leren we vertrouwen te oefenen. Dan gaan wij in geloof dwars door het kleine van vandaag heen kijken naar het grote dat eens zal komen.
Iemand zei bij deze gelijkenis dat hier wordt geleerd om aan de rekstok van het geloof te gaan hangen. Daar leer je met een reuzenzwaai om vooruit te kijken en te vertrouwen op wat komen gaat. God zal eens Zijn koninkrijk in volle heerlijkheid doen komen. Velen zullen daarbij zijn. En terwijl er nu nog maar een begin is van de eeuwige vreugde, zal deze straks volkomen zijn in Gods grote toekomst.

Vertrouwen en verwondering
Wij leren dan om God te vertrouwen. Elk klein begin is steeds een bemoediging, waarbij we vooruit leren kijken. Telkens wanneer iemand tot geloof in Jezus komt. Wanneer iemand leert wat het volgen van Jezus concreet inhoudt. Wanneer wij het zendingswerk zien. Wanneer je hoort van groei in een gemeente. Het zijn allemaal tekenen die ons veel doen verwachten. Het is ook een voortdurende stimulans om de evangelieboodschap overal te doen horen. En God zelf zal eens voor een geweldige voltooiing zorgen.
Intussen is dit niet een alsmaar stijgende lijn, die ononderbroken omhoog gaat. Er zijn pieken en dalen. Onze belijdenis zegt zelfs dat de kerk soms tot niets lijkt te zijn teruggebracht in het oog der mensen. En in ons eigen leven hebben we ook wel eens het gevoel dat wij weer terug zijn, dicht bij het begin.
Dan is het belangrijk om weer aan mensen uit bijbelse tijden te denken, die dicht bij de natuur leefden en alle groei vooral zagen als een wònder. Zo is het ook in het koninkrijk van God. De groei blijft een wonder, waarbij we steeds de afhankelijkheid van de Here weer leren. Dan is de weg van Gods rijk niet zomaar een optelsom van successen. Maar met vertrouwen leren wij wel steeds opnieuw vooruit te kijken, ook wanneer de groei voor ons gevoel even lijkt te stagneren. Steeds komen wij terug bij Hem, wiens beloften wij mogen geloven. Wij weten niet altijd langs welke lijnen Jezus de groei geeft. Soms kunnen we er gelukkig iets van zien! Soms ontgaat het ons hoe Hij werkt. Maar in geloof verwachten wij wel steeds de grote dag die komt. Eens zullen Gods kinderen met verbazing constateren wat voor een geweldige mosterdstruik er toch is gegroeid. En ze zullen verwonderd zeggen: dit heeft God alléén gedaan.

W.P. de Groot
(drs. W.P. de Groot is predikant te ’s-Gravenmoer.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen