De Bijbel over het leven na dit leven (Gelovig nadenken over de hemel 1)

Paulus spreekt in 2 Kor. 12: 2-4 van een ervaring – ‘14 jaar geleden, of het in het lichaam was weet ik niet, of buiten het lichaam was, God weet het – dat die persoon weggevoerd werd in de derde hemel. Hij werd weggevoerd naar het paradijs en heeft onuitsprekelijke woorden gehoord die het een mens niet geoorloofd is uit te spreken’. In 1 Korintiërs 2 vers 9 spreekt Paulus over wat geen oog heeft gezien en geen oor heeft gehoord en wat in geen mensenhart is opgekomen, al wat God bereid heeft voor diegenen die hem liefhebben, een verwijzing naar Jesaja 64: 4.

De conclusie uit deze teksten moet zijn dat wij mensen op deze aarde het onuitsprekelijke van Gods grootheid en heerlijkheid in de hemel niet kunnen bevatten of omvatten. Wij kunnen er alleen aan denken en over spreken door na te spreken de woorden waarin God ons op deze aarde iets van de hemelse heerlijkheid te kennen geeft. Die heerlijkheid is te groot en te verheven dan dat wij er hier op de aarde een adequate beschrijving van kunnen geven, als zouden wij daarvan al iets gezien hebben. Paulus schrijft zelfs over het niet geoorloofd zijn die onuitsprekelijke woorden uit te spreken.

Bij de titel
Daarom heb ik als de titel voor deze artikelen gekozen: gelovig nadenken over de hemel.
Hiermee bedoel ik dat we ons – in ons denken en spreken over de hemel – laten leiden door wat God daarover in zijn Woord heeft geopenbaard.
Het is mijn bedoeling een aantal teksten te noemen (en soms wat nader toe te lichten) waarin gesproken wordt over het leven na dit leven, dus over de hemelse heerlijkheid en over het voor eeuwig verloren gaan.
Ik noem met opzet ook een aantal teksten uit het Oude Testament. Daaruit mag blijken dat er ook in het Oude Testament de verwachting is van leven met God na dit leven.
Vervolgens zal ik ingaan op de lichamelijke opstanding bij Jezus' wederkomst. Daarna geef ik aandacht aan de beschrijving van het hemelleven waarin Jezus Christus als het Lam centraal staat, om dan met een woord van persoonlijke toepassing te eindigen.

Dankbaarheid
Na deze korte inleiding wil ik een flink aantal Schriftplaatsen citeren waarin over het leven na dit leven en over de eeuwige heerlijkheid wordt gesproken. Ik schrijf de teksten over. Dan kan de lezer in het kader van dit artikel daarvan kennisnemen.

Vorig najaar heb ik de uitvaartplechtigheid van Jan Wolkers gevolgd. Daar werd keihard een uitspraak van hem geciteerd: ‘Er is geen leven na de dood. Er is geen hemel. En als die er zou zijn dan wil ik er niet zijn’.
We moeten de invloed van zo'n uitspraak niet onderschatten. Daartegenover is het dringend nodig te luisteren naar de boodschap van de Bijbel en die ook aan onze jeugd door te geven.

Centraal in deze serie staat het woord van Jezus tot de moordenaar aan het kruis, ‘en Ik zeg u, heden zult ge met Mij in het paradijs zijn’ (Luc. 23: 43). Let op de komma. Die staat voor het woordje heden en niet pas daarna. Al zijn er exegeten die dat wel verdedigen.
Voor mij is dit kruiswoord beslissend om ervan overtuigd te zijn dat al wie in het geloof in Christus sterft direct na zijn sterven bij Christus zal zijn.
Daarom lezen we ook in Openbaring 14: 13: ‘Zalig de doden die in de Heere sterven van nu aan’. Dus niet pas na een periode van wat men wel noemt de zieleslaap.

In het slot van Hebreeën 9: 28 wordt gezegd dat Jezus ten tweede male zonder zonde aanschouwd zal worden door hen die Hem tot hun heil (Statenvertaling: zaligheid) verwachten.
Op een andere manier brengt Paulus deze werkelijkheid onder woorden in Rom. 14: 8: ‘hetzij dat wij leven hetzij dat wij sterven, wij zijn des Heeren’.

Ook in ons sterven en dus direct na onze dood zijn wij van Hem. En leven wij uit zijn hand. Het hoe daarvan kan ik niet nader omschrijven, het dat ervan staat op grond van bovenstaande teksten vast.

Het Oude Testament
Ik ga nu naar het Oude Testament. In Psalm 49: 16 lezen we: ‘maar God zal mij verlossen uit het dodenrijk, want hij zal mij opnemen’. Eenzelfde vertrouwen van een geborgenheid bij God, ook in het uur van het sterven, treffen we aan in Psalm 73: 26: ‘al zou mijn vlees en mijn hart bezwijken, mijns harten rots en mijn erfdeel is God voor eeuwig’.
Bij het sterven vallen we dus niet uit Gods hand, maar blijven we in Gods hand, als we Hem in zijn genade hebben leren kennen en liefhebben.

Ook herinner ik aan Danïel 12: 2: ‘velen die slapen zullen ontwaken, dezen tot eeuwig leven en genen tot versmading, tot eeuwig afgrijzen’. Hier wordt de tweevoudige afloop van het mensenleven duidelijk uitgesproken, of tot eeuwig behoud of tot eeuwig verderf.

Psalm 17: 15: ‘Maar ik zal in gerechtigheid uw aangezicht aanschouwen, en bij het ontwaken mij verzadigen met uw beeld’.
Ik herinner ook aan Jesaja 25: 8: ‘Hij zal voor eeuwig de dood vernietigen’ en Jes. 26: 19: ‘herleven zullen uw doden – ook mijn lijk –, opstaan zullen ze’.

Ik herinner ook aan de vermelding van een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, aan wat vroeger was zal niet gedacht worden, het zal niemand in de zin komen (Jesaja 65: 17). Dan spreekt Jesaja over het nieuwe Jeruzalem. Daar zal niet langer een zuigeling zijn die slechts weinige dagen heeft, noch een grijsaard die zijn dagen niet voleindigt. Want de jongeling zal als honderdjarige sterven, zelfs de zondaar zal als honderdjarige door de vloek getroffen worden (vs. 20).
Ook in Jesaja 66: 22 spreekt God over een nieuwe hemel en een nieuwe aarde die Hij maken zal: ‘Voor mijn aangezicht zullen zij blijven bestaan, luidt het woord des Heeren. Zo zal uw nageslacht en uw naam blijven bestaan.’

Dus ook al in het Oude Testament
De verwachting van het leven met God op de nieuwe hemel en de nieuw aarde ligt diep verankerd in het Oude Testament.
We moeten niet denken dat over het eeuwige leven met God na de dood pas in het Nieuwe Testament gesproken word. Nee, de uitspraken daarover zijn al voorbereid in het Oude Testament. Ook op dit punt blijkt dat oud en nieuw Testament één zijn. We voegen hier wel aan toe dat in het Nieuwe Testament duidelijker beschreven wordt wat in het Oude Testament daarmee vergeleken nog verhuld ter sprake komt. In het Nieuwe Testament komt Christus duidelijk ter sprake.

W.H. Velema
(Prof. dr. W.H. Velema is emeritushoogleraar van de TUA in Apeldoorn.)

Enige literatuur
Voor wie meer over het thema wil lezen, herinner ik graag aan de mooie Bijbelstudie van prof. J. van Genderen ‘De Bijbel en de toekomst. Blij vooruitzicht voor wie gelooft’, Heerenveen 1998, met daarin als laatste hoofdstukken: Het eeuwige leven en De nieuwe hemel en de nieuwe aarde.

De belangstellende lezer wijs ik ook op het artikel van prof. H.G.L. Peels in het verzamelwerk ‘Eschatologie’, 1999. Dat hoofdstuk luidt: Eschatologie in het Oude Testament.

Ten slotte herinner ik aan het fraaie opstel van dr. A. Noordegraaf 'Breekpunt of brug. Paulus over de hoop van Israël', in de zeer onlangs verschenen bundel 'Hoop voor Israël. Perspectieven uit Handelingen', redactie M.C. Mulder, Zoetermeer 2007

W.H. Velema

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen