Leven in het licht van Pasen (3)

Petrus heeft deze woorden gebruikt aan het begin van zijn eerste brief. De geadresseerden zijn mensen die uit het heidendom tot God bekeerd zijn. Ze vormen kleine groepjes. Door hun geloof in Christus zijn ze vreemdelingen geworden voor hun omgeving. Ze worden gesmaad en vervolgd. Petrus schrijft in 4 vers 12 over de vuurgloed die tot beproeving dient.

Loflied op de genade
Hij begint zijn brief met een loflied op de genade van God, op het werk dat God in en aan hen heeft gedaan. Geloofd zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus die naar zijn grote barmhartigheid door de opstanding van Jezus Christus uit de doden ons heeft doen wedergeboren worden tot een levende hoop. Hier houd ik even halt.
Petrus spreekt over de wedergeboorte door de opstanding van Christus. Ik denk dat we dit wel als een autobiografisch geloofsgetuigenis mogen opvatten. Dat wil zeggen: Petrus beschrijft hier wat hij zelf beleefd heeft op Pasen.
We weten: hij heeft zijn Meester tot driemaal verloochend. Jezus heeft hem op Pasen persoonlijk onder vier ogen opgezocht. De Emmaüsgangers horen daarvan als ze op de Paasavond in Jeruzalem komen. De Heere is waarlijk opgewekt en is aan Simon verschenen, Lucas 24 vers 34.
Niemand weet wat er precies besproken is tussen Jezus en Petrus. We kunnen wel zeggen, dat Petrus’ woorden bij de ontmoeting aan het meer van Tiberias uitgesproken, op die eerste ontmoeting teruggaan. Hij zegt immers, als Jezus voor de derde keer vraagt of Petrus Hem lief heeft: Gij weet alles. Gij weet dat ik U liefheb, Johannes 21 vers 17.
Uit deze woorden blijkt de werkelijkheid van wat Petrus in zijn brief schrijft. Door Jezus’ opstanding uit de doden, ja door de ontmoeting met de opgestane Jezus is Petrus vernieuwd, een ander mens geworden. U kunt zeggen: wedergeboren.

Voor het woord opstanding mogen we dan ook wel lezen: de opgestane. Wie Jezus zo leert kennen – vanuit welk verleden ook – wordt en is wedergeboren. Hij ontvangt door de kennis van Jezus Christus nieuw leven. U kunt ook zeggen: door de ontmoeting met Hem. Het gaat in deze verzen dus om de persoonlijke, praktische betekenis van Christus in het leven van mensen.

Pasen in de praktijk
Men zou kunnen zeggen: dit is Pasen in de praktijk. Dit is ook het leven met Jezus Christus als de vorst van Pasen als een wedergeboren leven. Wie Jezus als de opgestane leert kennen, wordt een ander mens. Hij kan niet dezelfde blijven.
Het is goed te bedenken hoe ons leven door de ontmoeting met de opgestane Christus verandert. Hij brengt ons tot inkeer. Dat is tot kennis van onszelf in het licht van zijn lijden en opstanding. Wedergeboren worden, zoals Petrus daarover aan het begin van deze brief schrijft, is innerlijk vernieuwd worden. Geconfronteerd met Christus, de Heiland van Goede Vrijdag en van Pasen, kunnen we niet onszelf blijven. Hij grijpt in ons leven in. Hij brengt ons tot schuldbesef en tot schuldbelijdenis. Boven dat uit gaat het nieuwe perspectief dat Hij opent. Petrus zegt het zo prachtig – u hoort op de achtergrond zijn eigen ervaring meeklinken – wedergeboren tot een levende hoop, tot een onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkelijke erfenis die in de hemel is weggelegd.
De ontmoeting met Jezus Christus, de opgestane Paasvorst, biedt ons hoop. Hij heeft immers de dood overwonnen en daarmee onze schuld voor God weggedaan.
Petrus gebruikt juist in verband met de uitwerking van Pasen in ons leven het woord ‘wedergeboorte’. Zoals Jezus op Pasen uit de dood tot leven werd gewekt, zo werkt Pasen in ons nieuw leven. Dat is het leven van de wedergeboorte.
Het oude leven van zonde en schuld wordt tenietgedaan. Er komt door de kennis van en de omgang met Christus een nieuw leven – een leven van de hoop.

Nog niet volmaakt
Met lette er op dat Petrus spreekt over wedergeboren worden tot een levende hoop. Het nieuwe leven is nog niet volmaakt. Door de wedergeboorte worden we wel nieuwe, maar nog niet volmaakte mensen.
De volkomen verlossing wacht nog. Ze is als een schat in de hemel weggelegd. Petrus gebruikt prachtige woorden om de erfenis te typeren: onvergankelijk, onbevlekt en onverwelkelijk. Al het oude en vergankelijke dat de zonde bewerkte, is dan verleden tijd
Is deze erfenis van Pasen alleen toekomstmuziek? De erfenis ligt inderdaad in de toekomst. Vandaar het woord hoop.
Toch wordt er van datgene waarop gehoopt wordt – de volkomen zaligheid – hier al iets genoten. Petrus spreekt immers over het bewaard worden in de kracht Gods tot de zaligheid. De Opgestane bewaard de zijnen tot de dag dat de erfenis hun deel wordt.
In dat bewaren toont de Opgestane zijn kracht in het heden. Paaschristenen zijn op weg naar de erfenis. Ze leven uit de hoop. Intussen genieten zij reeds van de voorsmaak van de erfenis. Door Pasen is hun leven radicaal veranderd. Het is een nieuw leven dat op de erfenis is gericht. In de hoop daarop bewaart Christus hun leven in het heden tot aan die grote dag.
Prachtig hoe Petrus deze aangevochten christenen bemoedigt na Pasen. Ze genieten nog niet de volkomen verlossing. Die wacht hun als erfenis.
Ze mogen leven door de kracht van de hoop. In deze kracht worden ze bewaard in een tijd van aanvechting en verdrukking. De erfenis wacht en is zeker. Leven in het licht van Pasen is biddend, strijdend en belijdend op die erfenis betrokken zijn.

W.H. Velema
(Prof. dr. W.H. Velema is emeritushoogleraar van de TUA.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen