De gaven van de Geest (1)

Ik kom daarom ook niet toe aan specifieke gaven zoals die van het onderscheiden van geesten, de tongentaal en de gave die te kunnen vertalen, de gave van de gezondmaking en die van de profetie.

Genadegaven
De gaven van de Geest worden met een karakteristiek woord aangeduid. Letterlijk staat er ‘genadegave’ (vs. 4, 9, 28 en 30). Dat omvat alles wat onder de leiding en beheersing van de Heilige Geest werkelijk ‘genadegave’ is. De Bijbel leert ons dat het niet een genadegave is vanuit wat we de ‘algemene genade’ noemen. Bij de gaven van de Geest hebben we het over iets dat we bezitten vanuit de bijzondere, de zaligmakende genade. Anders gezegd: nadat we tot bekering zijn gekomen. Je kunt je zonder bekering inzetten voor de gemeente, maar dat valt niet onder de gaven van de Geest. Je hoort mensen zeggen dat ze goed zijn in … en dan hebben ze het over ‘luisteren’ of ‘voorgaan in gebed’ of ‘leidinggeven aan een geestelijk gesprek’ of ‘daadwerkelijk hulpbetoon’.

Al deze zaken zijn niet automatisch gaven van de Geest, zoals we dat tegenkomen in het hoofdstuk waar we in deze artikelenreeks naar kijken. Het gaat nu over gaven die in het leven van de bezitter gepaard gaan met echt zicht op zichzelf als zondaar voor God, geloof in de Heere Jezus Christus en een hartelijke liefde tot de Heere. Het gaat nu over dat wat je ‘jouw ding’ zou kunnen noemen, maar niet zonder door de Heilige Geest persoonlijk omgedraaid te zijn en zo te functioneren. Het is een gave die uit genade gegeven wordt, maar ook door genade beheerst en ingezet wordt. Als we onbekeerd rondlopen kunnen we denken functioneel bezig te zijn voor de gemeente en haar omgeving. Maar in werkelijkheid is het slecht voor onszelf, de gemeente en ook voor de ander met wie we in aanraking komen. Daar is geen uitzondering op! Misschien dat die verantwoordelijkheid ons gehoor kan doen geven aan de ernst en de mogelijkheid van en een leven vanuit de bekering.

Stellingen vanuit 1 Korinthe 12
Vanuit dit Schriftgedeelte wil ik een aantal stellingen poneren over de gaven van de Geest en deze ook verantwoorden.

1. ‘Er is een grote verscheidenheid aan genadegaven’. De gemeente wordt vergeleken met een lichaam (zie vers 12vv).
En zoals een lichaam veel ledematen en organen heeft, zo ook het lichaam van Christus. In dit hoofdstuk staat een grote hoeveelheid aan gaven. Vers 21 spreekt over gemeenteleden die als de hand zijn, of als de voet, of als de ogen. De één doet dus het ene werk, een ander het andere.
Niemand hoeft alles te doen. Niemand mag niets doen.

2. ‘Je krijgt de genadegave zoals de Geest het wil’. Ik haal dat vooral uit de verzen 7, 11 en 18. Dit maakt dan ook het grote verschil tussen dat wat we de vrucht van de Geest noemen (Gal. 5: 22) en de gaven van de Geest. De vrucht van de Geest ontvangen alle gelovigen, zonder uitzondering.
Als het gaat om de gaven van de Geest, moeten we leren genoegen te nemen met wat ons is toebedeeld, en onze verantwoordelijkheid te verstaan in het inzetten van de ontvangen gaven. Zou het kunnen dat we hierbij ook moeten leren om ‘eenswillend’ te worden met de Geest? En is het in het kerkelijke leven mogelijk dat leden op verkeerde posten zijn terechtgekomen? Misschien door iets wat men niet aan kan, te hebben aangegrepen om in waarde te stijgen of omdat anderen, die de gaven wel hebben, maar geen zin of tijd hebben, niet beschikbaar zijn?

3. ‘Veel of weinig gaven, ieder is op de ander aangewezen’. Dat lijkt me een logische stelling als het om de gemeente als een lichaam gaat. In de derde Bijbelstudie hoop ik dit breder te onderbouwen. Hier wil ik alvast zeggen dat we geen ledemaat van het lichaam van Christus kunnen missen in het kerkelijke leven. Ook de oudere leden niet. Wat kunnen zij in hun spreken met jongere leden en hun bidden voor de gemeente van geweldige betekenis zijn.

4. ‘We doen er goed aan alle gaven in te zetten’. Ik lees aan het einde van dit hoofdstuk over gaven die met ambtsdragers te maken hebben (vs. 28). Toch gaat het daar in dit hoofdstuk niet alleen en vooral over. Er is als niet-ambtsdrager zoveel te doen in de gemeente. Of verstaan we onze taak als gemeentelid niet? Of denkt de kerkenraad dat ze alles in eigen hand moet houden? Ef. 4: 1-16 wil ons zeggen dat de ambtsdragers er o.a. voor zijn om iedereen in het lichaam van Christus zijn of haar taak te doen verstaan. In veel gemeenten rust alles op een heel klein deel van de leden. We kunnen dus nog wel wat leren over de inzetbaarheid van de leden.

Gespreksvragen
1. Maak duidelijk waarom het van wezenlijk belang is dat de gaven van de Geest niet zonder een levend geloof in de Heere kunnen.

2. Zoek de vrucht van de Geest op in Gal. 5. Geef aan waarom alle zaken daar genoemd met het enkelvoud ‘vrucht’ worden aangeduid en de gaven van de Geest in het meervoud.

3. Hoe zit het in uw gemeente met de inzetbaarheid van de verschillende gaven die aanwezig zijn?

4. Wat doet het met ons dat er gemeenten zijn – misschien uw eigen gemeente wel – die zo klein zijn dat er gaven lijken te ontbreken?

A. van Ek
Ds. A. van Ek is predikant te Spijkenisse.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen