De (zegenende) handen van de Heiland

Ik kom daar zo op terug. Eerst wil ik wijzen op andere momenten uit het leven van de Here Jezus waarin Zijn handen een grote rol spelen. De Heiland heeft het evangelie namelijk niet alleen met Zijn mond verkondigd, maar ook met Zijn handen. En dat heel vaak. De zegenende handen bij de hemelvaart zijn – om zo te zeggen – slechts het sluitstuk van alles wat Christus met Zijn handen deed.

De baar van een dode aanraken
Mag ik een paar voorbeelden geven? Dan wijs ik allereerst op Lucas 7: 14. Jezus ziet de weduwe uit Naïn die haar overleden zoon ten grave draagt. Is met ontferming over haar bewogen. En vanuit die ontferming raakt Hij met Zijn hand de baar van de dode aan. Een klein maar veelzeggend gebaar. Want iets bewust aanraken, betekende in de Bijbelse tijd: zich één met iets maken. Zich met iets of iemand identificeren. Jezus maakt Zich één met de wereld van de dood. En daarbij: deze aanraking maakt Hem onrein. De aanraking van een dode werd namelijk gezien als een daad die iemand cultisch onrein maakt. Zo iemand werd uitgesloten uit de gemeenschap met God. Maar Jezus doet het! De handen van de Heiland zijn handen die een dode aanraken. Om daarna met Zijn woord de jongen weer tot leven te wekken.
En door het evangelie zijn die handen nog altijd uitgestoken. Om ons aan de dood vervallen bestaan te redden. Om met Zijn hand genadig beslag te leggen op óns leven.

Uitgestoken naar een twijfelaar
Ik noem een tweede voorbeeld. In Math. 14: 31 strekt Jezus Zijn handen uit naar een twijfelaar. Geroepen door het woord van zijn meester loopt Petrus op de golven van het meer van Galilea. Maar als hij daarna op de omstandigheden ziet – de wind, de golven, het water – wordt hij door angst besprongen en gaat twijfelen. Hij dreigt te verdrinken. En dan?
Dan is daar die machtige hand van de Heiland die Petrus vastgrijpt en redt. Zeker, de twijfel van Petrus wordt bestraft. Maar die bestraffing komt pas na de redding. Eerst is er die reddende hand …
Die reddende hand is er vandaag nog. Uitgestoken naar twijfelaars van 2010. Uitgestoken naar u en mij. Uitgestoken om van twijfel te verlossen en tot zekerheid te brengen.

Vasthouden
Die zekerheid brengt ons bij een derde voorbeeld. In Joh. 10: 28 gebruikt Jezus het beeld van Zijn handen om de zekerheid van Zijn verlossingswerk duidelijk te maken. Sprekend over het eeuwige leven zegt de Heiland dat niemand van de Zijnen verloren zal gaan. En waarom niet? ‘Omdat niemand ze uit Mijn hand zal roven’, zegt Jezus. En let dan vooral op het woord niemand. Niemand, de duivel niet, de dood niet en ook wijzelf niet. Echt, niemand kan de schapen uit de hand van de Goede Herder rukken.
Dat wordt wel geprobeerd. Maar het zal niet lukken. Want de hand van de Here Jezus is voor al de Zijnen een veilige hand. Jezus is een volkomen Verlosser. Wat Zijn hand reddend vastgreep, houdt Hij vast tot op de jongste dag. En dat geeft de schapen van Zijn kudde rust. Grote, innerlijke rust.

Brood en wijn delen
Ik noem nog een voorbeeld. De handen van de Heiland hebben bij de instelling van het avondmaal brood en wijn genomen, geheiligd en vervolgens gedeeld in de kring van de discipelen (Math. 26: 26- 28). Het staat er allemaal zo eenvoudig. Maar het is goed beschouwd vol heerlijk evangelie.
Jezus neemt brood en wijn. Bedoeld zijn het brood en de derde wijnbeker van de viering van het Pascha. Het brood ziet op de verbreking van Christus’ lichaam. De gevulde wijnbeker – in het Oude Testament o.a. beeld van Gods toorn – op het bloed van Jezus. Dan gaat Jezus voor in dankgebed, spreekt de instellingswoorden uit en laat de tekenen rondgaan. Eerst het brood, dan de wijn. Ziet u het gebeuren? De handen van de Heiland delen brood en wijn.
Wat dat betekent? Dat bij de bediening van het sacrament niet de dienaar centraal staat. Of onze houding ten opzichte van het avondmaal doorslaggevend is. Maar dat het allereerst en allermeest gaat om de handen van de Here. Die handen werden aan het kruis doorboord om zondaren de tekenen van brood en wijn aan te reiken. En dat doet Hij bij elke bediening!
Wat het nog meer betekent? Dat gelovig avondmaal vieren ten diepste een kwestie is van ontvangen. Niet van nemen, maar van ontvangen. Ontvangen uit de hand van de Here Jezus. Om vervolgens met mond en hart te gebruiken.

Zegenen
Het is duidelijk: Jezus heeft het evangelie niet alleen met Zijn mond verkondigd, maar ook met Zijn handen. En op de dag van Zijn hemelvaart wordt dat nog eens onderstreept. Dan zijn de handen van de Heiland zegenende handen. Zoals Hij eerder de kinderen zegende (Marc. 10: 16), zegent Hij op de Olijfberg Zijn discipelen. Zoals gezegd: een klein gebaar met een rijke betekenis.
Waarom? Omdat een zegen uitgesproken met opgeheven handen in de Bijbel zoveel betekent. Mag ik een paar aspecten noemen?

1. Zegenen is in de Bijbel het uitspreken van een heilswoord. Niet van een toverformule of het oproepen van een magische kracht. Maar het uitspreken van een belofte. In de wetenschap dat de Here over dat heil beschikt – Hij is de bron van de zegen – en de belofte ook tot vervulling kan brengen. Zegenen is dus een heilswoord uitspreken en daarin staat de zegen tegenover de vloek.

2. Zegenen is in de Bijbel bij uitstek het werk van de priester, met name van de hogepriester. We lezen in Numeri 6 dat de Here via Mozes aan de hogepriester Aäron de opdracht geeft het volk met oplegging van de handen te zegenen.

3. De inhoud van de zegen is heel concreet. Het gaat om bewaring, genade en vrede. Zo luidt immers de tekst van de zegenbede uit Numeri 6. ‘De Here zegene en behoede u. De Here doe Zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig. De Here verheffe Zijn aangezicht over u en geve u vrede’. De genade staat in het midden en daarmee centraal. En genade is Gods pardon voor zondaren. Vanuit deze genade krijgen ook de andere twee woorden hun plaats. God belooft bewaring. En dan vooral: bewaring bij de verlossing! En God belooft vrede. Dat is de vrucht van de genade in ons hart. Sjalom. Vrede. Geen chaos en onrust, maar vrede en rust.

Ziet u de lijnen lopen? Jezus Christus heft Zijn handen op en zegent Zijn discipelen. Hij is de hogepriester van het Nieuwe Testament en deelt Zijn zegen uit. Een blijvende zegen die Hij door Zijn offer aan het kruis verdiend heeft. De zegen van genade, bewaring en vrede.
Leven uit het evangelie van de hemelvaart van Christus is zien op die zegende handen die door het Woord ook over ons leven zijn uitgestrekt. Aan die zegende handen mogen we ons toevertrouwen. Met al onze twijfels en bezwaren. Met al onze vragen en zorgen.

Kijk eens naar mijn handen, zei ooit een gemeentelid in het ziekenhuis. De sterke handen van de jonge boer waren door een ernstige ziekte zwak en slap geworden. Handen zeggen zoveel.

Het is hemelvaart geweest. Kijk eens naar Mijn handen, zegt de Heiland. Het zijn zegenende handen!

G. van Roekel
Ds. G. van Roekel is predikant te Putten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen