Jeugdwerkers in de kerk

“Jongeren vormen een onmisbaar deel van de gemeente. Er wordt vaak gezegd dat zij de kerk van de toekomst zijn. Maar ze zijn juist ook de kerk van vandaag.” Henrike de Gier (31) kwam, na een opleiding Godsdienst Pastoraal Werk (GPW) aan de CHE, als jeugdwerker in dienst van de christelijk-gereformeerde Bethelkerk van Veenendaal.

“Als jeugdwerker heb ik te maken met de hele breedte van het jeugdwerk in de gemeente. Het begint al bij de oppas. Oppas is belangrijk, want voor kinderen is dit de eerste kennismaking met de gemeente. De bovengrens voor het jeugdwerk is lastiger te bepalen. Het verlangen is dat jongeren als jongvolwassen gelovigen hun plek vinden in de gemeente.

Clubleider
Zelf was ik als jongere altijd wel op de één of andere manier bezig met het geloof. Ik besefte dat als God bestaat, Hij ook de belangrijkste plek in mijn leven moet krijgen. Ik ben toen serieus gaan nadenken over hoe mijn leven, waarin God op de eerste plaats staat, eruit zou kunnen zien.
Rond mijn achttiende was ik als clubleider actief betrokken in de kerk. Op de middelbare school wilde ik na het vwo daarom wel een Bijbelschool volgen om mij verder te verdiepen in het christelijk geloof. Zo’n opleiding werd echter niet vergoed en daarom begon ik aan een hbo-opleiding scheikunde. Al gauw bleek dit niet de goede studiekeuze.

Tijdens een paar zomervakanties deed ik mee met het zogenaamde ‘witte-tentwerk’: evangelisatie- en recreatiewerk voor campinggasten. Tijdens die periodes begon het bij me te kriebelen. Ik dacht: wat zou het geweldig zijn als ik zoiets elke dag kon doen! Daarom besloot ik mij in te schrijven voor de opleiding GPW aan de CHE, een theologieopleiding op hbo-niveau.
Deze opleiding bestond uit een combinatie van theoretisch en praktische vakken, zoals het leiden van gesprekken en het geven van trainingen. Daar heb ik in mijn functie als jeugdwerker in de gemeente veel profijt van. Ik ben zowel inhoudelijk als ook heel praktijkgericht aan het werk.

Voorbeeld
Mijn werk in de gemeente heeft vier kerntaken: visievorming, beleidsvorming, inhoud (met name binnen de catechese) en begeleiding en toerusting van vrijwilligers in het jeugdwerk. Om feeling te blijven houden met het werk en een vertrouwd gezicht te zijn voor jongeren, ben ik ook af en toe betrokken bij de uitvoering van het jeugdwerk.
Binnen de kerken is de behoefte aan professionele jongerenwerkers toegenomen. Je komt vaker dan vroeger vacatures tegen voor jeugdwerkers. In deze tijd is het pittig om jongeren vast te houden. Het blijkt lastig te zijn om de jeugd als kerk echt te bereiken en aan te sluiten bij hun leef- en belevingswereld.

Het is belangrijk om als volwassene een voorbeeld te zijn voor jongeren. Ik zie het als een opdracht om een stuk van je leven met hen te delen, door interesse en belangstelling voor hen te hebben. Je kunt je leven delen door samen op te trekken in een zoektocht naar God, geloof en kerk-zijn. Jong en oud hebben elkaar daarbij nodig.

Jongeren zijn in staat om creatief over dingen na te denken. Vaak hebben ze kritische vragen en daardoor kunnen ze volwassen mensen juist aan het denken zetten. Die ruimte om kritisch en vernieuwend te zijn, moet je hen geven. Jongeren dien je serieus te nemen. Je moet naar hen luisteren.
Het is de vraag, denk ik, of het als het kerk lukt om echt relevant te blijven, jongeren te bereiken en vast te houden. Ik wil me niet blindstaren op cijfers over de leegloop van kerken, maar het zegt wel iets. Het versterkt bij mij juist de motivatie om de schouders onder het jeugdwerk te blijven zetten. Ik ben wel optimistisch, omdat ik ervan overtuigd ben dat de kerk altijd zal blijven bestaan.

Volwassenen
Mijn ervaring is dat jongeren geraakt worden door wat God concreet in mensenlevens doet. Een belangrijke vraag die bij hen leeft is: wat heeft God concreet te maken met mijn dagelijks leven? Veel jongeren die met het geloof zijn opgegroeid geloven misschien wel, maar hebben moeite om dit een plek te geven in hun eigen leven. Volwassenen moeten juist laten zien dat God alles met hun leven te maken heeft. Zij horen ook een voorbeeld te zijn voor de jongeren en na te gaan hoe dit eigenlijk zit in hun eigen leven: welke plek heeft God in ons volwassen leven? En kunnen jongeren dat ook aan ons zien?
Jongeren willen zien dat het werkt. Als iemand iets uit zijn of haar eigen leven vertelt, maakt dit indruk en zien ze dat geloven effect heeft op je leven. Een getuigenis helpt om jongeren te ontdekken wie God is en wil zijn voor hen.

Een belangrijke insteek van het jeugdwerk is om als volwassene je leven met de jongeren te delen, om samen met hen te zoeken naar antwoorden op levensvragen. Volwassenen kunnen jongeren helpen ontdekken hoe ze dicht bij God kunnen leven en het geloof concreet handen en voeten kunnen geven. Allerlei activiteiten zijn daarbij een belangrijk middel, maar volwassen gelovigen die hun leven delen, hun geloof voorleven en echt investeren in de levens van jongeren zijn onmisbaar.”

“Zelf ben ik opgegroeid in de christelijk-gereformeerde Bethelkerk van Sliedrecht. Daar ontdekte ik dat het mooi is iets voor de jongeren te betekenen.” Hugo van Meeuwen (27) werkt als gezinsvoogd bij het Leger des Heils, en is in zijn vrije tijd jeugdleider in Sliedrecht.

“Via het Landelijk Contact Jeugdwerk (LCJ) heb ik een cursus ‘leidinggeven’ gevolgd om me toe te rusten voor het jeugdwerk in de gemeente.
Onze gemeente telt een grote groep jongeren. Er zijn dan ook een aantal jeugdgroepen voor jongeren in de leeftijd van zes tot 25 jaar. Samen met een andere jeugdleider leid ik de jeugdvereniging ‘Bid en werk’, bestaande uit een groep jongeren in de leeftijd van achttien tot 25 jaar. Eens in de twee weken komen we op zondagmiddag bij elkaar. Het is een leuke groep mensen die actief is binnen de gemeente, er vinden goede gesprekken plaats en ik heb het idee dat iedereen zijn aandeel heeft. Dat is belangrijk. Zo proberen we aan jongeren die niet zo makkelijk praten gerichte vragen te stellen.

Tienden
Dikwijls zijn er groepsbesprekingen. Een thema dat we laatst hebben behandeld, is het geven van de tienden. We hebben met elkaar nagedacht over hoe we dit concreet in ons eigen leven kunnen toepassen. Daarbij krijg je soms reacties waar je zelf ook mee aan de slag kunt. Jongeren houden je vaak een spiegel voor. Het jongerenwerk werpt je terug op jezelf.

Helaas gaat niet elke jongere in de gemeente naar de jeugdvereniging. Daar maak ik me wel zorgen om. Er zijn jongeren die eerst wel gingen, maar nu niet meer. Er zijn zelfs jongeren die helemaal niet meer naar de kerk gaan. Dan zet je toch een soort punt achter het geloof, terwijl het in de kerk toch te vinden is. Er zijn gelukkig ook jongeren die weer terugkeren.
Het baart me zorgen wanneer het ouders niet lukt om hun kinderen rond hun zestiende of zeventiende levensjaar naar de kerk te laten gaan. Rond die leeftijd zijn jongeren namelijk nog steeds op zoek naar hun identiteit en hebben ze nog veel sturing nodig.
Voor een deel is dit ook te wijten aan de kerk, denk ik. Als kerk zijn we blijkbaar niet in staat om contact te leggen met deze jongeren. Er is een verschil tussen denken en doen. Als jongere heb ik ook vaak gedacht: ik wil eigenlijk niet leven als christen, want dan moet ik me aanpassen aan een gemeenschap. Wel besefte ik dat het geloof echt is. Dat heeft me bij God gebracht; je kunt niet geloven zonder het geloof in de Heere. Ik zie bij jongeren dat het makkelijk is om de kerk de rug toe keren als er weinig ontzag voor God is.

Behoudend

Onze gemeente is een behoudende gemeente. Op de vereniging wordt er met de jongeren gesproken over wat dit betekent met betrekking tot bijvoorbeeld je leefwijze. Je bent behoudend: pas je je daarop aan of niet? En hoe ga je ermee om? De uiterlijke dingen zijn niet het belangrijkst, maar we moeten het er wel over hebben.
In onze gemeente is een jeugdouderling aangesteld die bijvoorbeeld ook meegaat met het Hemelvaartsweekend, waar elk jaar zo’n zeventig jongeren uit de gemeente aan deelnemen. Door de gezelligheid en ontspanning leer je elkaar op een andere manier kennen.

Je kunt van jongeren veel leren. Zo zijn voor mij veel dingen vanzelfsprekend, maar voor jongeren is dit niet zo. Eén en ander geeft vaak aanleiding voor een onderwerp om te behandelen op de jeugdvereniging.
In het gesprek met jongeren probeer ik hen altijd op gelijk niveau te benaderen, omdat ik niet meer ben dan een ander. Ik ben ook nog jong en heb zelf ook nog vragen. Ik laat aan hen zien dat ik sommige aspecten in het geloof ook lastig vind. Geen enkele vraag is raar. Het is goed om erover te praten. Het gaat erom dat je de Heere leert kennen. Voor jongeren is dit een zoektocht. Zo gaat de één heel wettisch denken en de ander gaat er wetenschappelijk mee om.

Zelf heb ik altijd op een jeugdvereniging gezeten. In mijn jeugd was ik zelf een tijd onverschillig, maar het geloof raakte me als ik merkte dat het ‘echt’ was. Ik hield van eerlijkheid en niet van mensen die wel vroom deden, maar niet oprecht waren.
Het leven met God is een wonder. Hij leert je wat voor ‘niksnut’ je zelf bent en wie ere toekomt: God alleen. Zonder kracht van Hem kun je het jeugdwerk niet doen.

Nep
Rond mijn achttiende werd ik clubleider van een groep tieners. Toen vond ik het al fijn om leuke gesprekken te hebben met jongeren. Jongeren rond hun achttiende levensjaar zitten echt met levensvragen, zodat je snel tot goede gesprekken komt. In de Bijbelstudies hebben jongeren ook een belangrijk aandeel. Als jongerenwerker moet je eerlijk zijn. Jongeren houden niet van ‘nep’. Iedereen heeft vragen. Je raakt jongeren kwijt, als je geen antwoorden geeft.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen