Kwartet

Zelfbescherming?
God dienen is geen vorm van zelfbescherming. Wie de indruk wekt dat het navolgen van Jezus leidt tot een ongestoorde vrede, misleidt. Jezus is niet het antwoord op de vraag ‘hebt u moeite, verdriet, zorgen of pijn?’. De kerk is geen levensverzekeringsmaatschappij die handelt in polissen waarin zoveel mogelijk van onze ideeën van geluk gegarandeerd worden. Natuurlijk willen we graag dat iedereen overtuigd is van de zin van het christelijk geloof. Het is echter zinloos wanneer deze zingeving aansluiting zoekt bij een bestaande gelukscultuur. Dat geldt het persoonlijk leven, maar ook maatschappelijk gezien. Het christelijk geloof als sociaal cement in een samenleving waarin niet één steen op de andere gelaten wordt? Het mag wat mij betreft z’n plaats krijgen. Wie echter het tegendraadse karakter van het christelijk geloof verzwijgt, maakt van Christus een Leider van een samenleving van alle christelijke en maatschappelijke deugden. Mooi? Dat lijkt wel zo te zijn, want Jantje laat de pruimen hangen. Dat is dan mooi meegenomen. Echter, de meligheid van het brave burgerlijke in dit gedichtsel van Hiëronymus van Alphen druipt eraf. Mooi? Het leidt tot een smakeloos christendom. God dienen is het liefhebben van Hem, Die als een goudsmid het geloof beproeft en als de pottenbakker het leven kneedt van wie Hij liefheeft. Het navolgen van Jezus is nog altijd kruisdragen achter Hem. Maar zo gaat het echt over zingeving als een geschenk van Hogerhand. Immers, vaak kan ik geen zinnig woord zeggen en moet ik er het zwijgen toedoen. En wee mij wanneer ik voor mijn beurt spreek en zo de Hee re in de rede val.

Zelfhandhaving
Kijk, die pruimen van Jantje kunnen we wel laten hangen met een beetje goede wil. Die hebben we wel niet, maar goed we doen het toch maar ... Wanneer dat echter tot gevolg heeft dat we onszelf met lintjes gaan behangen vanwege onze braafheid, dan moet er eens een keer een zure pruim uitgeknepen worden. Welke zure pruim bedoel ik? In ieder geval de zuurpruim van die keurige, nette kerkgangers die met al hun godsdienst zichzelf handhaven voor God. Religie als sociaal cement, als een bindmiddel voor de samenleving? Kom nou, het is religie als een teken van de reeds ingetreden ontbinding van het christelijk geloof en zo van de samenleving. Arme zuurpruimen! Naast zure pruimen zijn er ook melige pruimen. Ook die moeten hoognodig uit de boom. Welke melige pruim heb ik in beeld? Zelfhandhaving van een ander soort. Ze zijn het tegendeel van die ‘keurige kerkgangers’. Iemand typeerde ze als ‘happy clappy’. ‘En ze dansen en ze springen en ze zijn zo blij, want er zijn geen stoute kinderen bij’. Einde van het verhaal? “O God, wees mij de zondaar genadig”.

M.J. Kater

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen