Leven met de verwachting van Jezus’ terugkeer (6)

Niet zwijgen
Als wij geloven in de Heere Jezus Christus moeten wij altijd bereid zijn tot verantwoording aan ieder die ons rekenschap vraagt van de hoop die in ons is, ook als wij zouden moeten lijden vanwege de gerechtigheid. Hoeveel te meer als wij vrij Zijn naam mogen belijden. Wij mogen ons in een zondige omgeving niet schamen voor Hem en Zijn woorden, want dan zal Hij Zich ook schamen voor ons wanneer Hij zal komen in de heerlijkheid van Zijn Vader, met de heilige engelen. Als wij Hem verloochenen, zal Hij ook ons verloochenen (1 Pet. 3: 14,15; Mark. 8: 38; 2 Tim. 2: 12).

Onder mensen zonder hoop
In tegenstelling tot andere mensen hebben de gelovigen hoop. Anderen hebben die niet, althans geen gegronde hoop. Zonder Christus hebben we geen hoop en zijn we zonder God in de wereld. Maar bij Gods kinderen is het anders geworden. Ze zijn wedergeboren tot een levende hoop, door de opstanding van Jezus Christus uit de doden. Door het Evangelie hebben ze ervan gehoord. Hun hoop ligt in de persoon van Christus zelf. Hij is de hoop op de heerlijkheid. Beslissend bij Zijn komst zal het geloof in Hem zijn. Kent Hij ons en kennen wij Hem? Zal de Zoon des mensen, als Hij komt, wel het geloof op de aarde vinden? Maar uit het geloof vloeien hoop en liefde voort. Geloof, hoop en liefde kenmerken het leven van de christen. Geen van de drie kan gemist worden (1 Thes. 4: 13; Ef. 2: 12; 1 Pet. 1: 3; Kol. 1: 5,27; Mat. 25: 12; Luk. 18: 8; 1 Kor. 13: 13).

Hoop
Ook al ligt wat God beloofd heeft onwankelbaar vast, het hopen van Gods kinderen kan op en neer gaan. Ze hopen niet altijd vast op dat waarop ze mogen hopen. En het tijdgeloof valt een keer door de mand. Daarom wordt de gemeente opgeroepen om de belijdenis van de hoop vast te houden. Er kunnen verschrikkelijke dingen in de wereld gebeuren. Dingen waarvan Jezus zegt dat ze moeten gebeuren. Maar wanneer die dingen beginnen te geschieden, mogen we als we Hem kennen omhoog kijken en ons hoofd opheffen, omdat onze verlossing nabij is. Wij verwachten, overeenkomstig Zijn belofte, nieuwe hemelen en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont. Wat er ook gebeurt in ons leven, we hebben een sterke troost als we bij Hem de toevlucht hebben genomen om de hoop die voor ons ligt, vast te houden. Die hoop hebben we als een anker voor de ziel, dat vast en onwrikbaar is, daar waar Jezus als Voorloper voor ons binnengegaan. Zelfs van de dood mogen we weten dat hij verslonden zal worden tot overwinning. En ten aanzien van hen die ontslapen zijn hoeven we niet bedroefd zijn zoals de anderen, die geen hoop hebben. Bij de komst van de Heere zullen ze worden opgewekt en erbij zijn. Laten we daarom elkaar troosten met deze woorden (Hebr. 10: 23; Mat. 24: 6; Luk. 21: 28; 2 Pet. 3: 13; Hebr. 6: 18-20; 1 Kor. 15:54; 1 Thes. 4: 13-18).

Getuigen zijn
Behalve dat we veel met elkaar tot troost en blijdschap over de woorden van de Heere zullen spreken, zullen we zoals we hiervoor zagen, daarover niet zwijgen tegenover anderen. Jezus gaf zijn apostelen de opdracht om in afwachting van het Koninkrijk door de kracht van de Heilige Geest Zijn getuigen te zijn in Jeruzalem en zo verder tot aan het uiterste van de aarde. Dat komt overeen met Zijn woord dat het Evangelie van het Koninkrijk in heel de wereld gepredikt zal worden tot een getuigenis voor alle volken, en dat dan het einde zal komen. Uit Handelingen blijkt dat de wederkomst des Heeren een steeds terugkerend element was in de prediking van de apostelen. Maar niet alleen de apostelen en anderen die geroepen zijn om het Evangelie te prediken hebben hierin een taak. Vanaf Pinksteren worden alle gelovigen, jong of oud, man of vrouw, vrij of dienstbaar, door de Heilige Geest ingeschakeld om te spreken over de grote daden van God. Wat Hij gedaan heeft en nog zal doen door Jezus Christus (Hand. 1: 6-8; Mat. 24: 14. Hand. 2: 17a, 19-21; 3: 19- 21; 10: 42-43; 17: 30-31; 19: 8; 20: 25; 23: 6; 24: 14-16; 24: 25; 26: 6-8,18,23; 28: 31. Hand. 2: 11,17,18).

Met vrijmoedigheid
De hoop gaf Paulus bij zijn prediking veel vrijmoedigheid: “Omdat wij dan een dergelijke hoop bezitten, gaan wij met veel vrijmoedigheid te werk.” Hij wist dat als hij Christus Jezus de Heere predikte, de Heere daardoor een alles overtreffende heerlijkheid zou bewerken. Hij geloofde en verwachtte ook voor zichzelf de opstanding - daarom kon hij spreken.
De wetenschap dat de Heere Jezus Christus bij Zijn verschijning als Koning levenden en de doden zal oordelen is tegelijk een aandrang om het Woord te prediken en door te geven. Dan zijn wij voor God een aangename geur van Christus, onder hen die zalig worden en onder hen die verloren gaan (2 Kor. 3: 8,12,18; 4: 13-14; 2 Tim. 4: 1,2; 2 Kor. 2: 15).

Gespreksvragen
1. Petrus heeft toch ook zijn Meester verloochend?
2. Kunt u het pessimisme en hedonisme (genot is ons doel) in de wereld verklaren?
3. Denkt u veel aan de toekomst die God beloofd heeft en die werkelijkheid wordt als Jezus terugkomt?
4. Als niet iedere gelovige dezelfde gaven en opdracht heeft (1 Kor. 12: 4,8; Ef. 4: 7), kan iedere gelovige dan wel getuige zijn?
5. Is de vrijmoedigheid afhankelijk van je persoonlijkheid?

J.W. Schoonderwoerd
Ds. J.W. Schoonderwoerd is predikant van de Eben-Haëzerkerk te Sliedrecht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen