Wat bezielt die moslims toch?

Ds. Cees Rentier (PKN) is directeur van de interkerkelijke stichting Evangelie & Moslims en houdt zich al 25 jaar bezig met moslims en de islam. Hij vertelt dat Mohammed (570-632 na Chr.) geen Bijbel had, maar wel contact had met Joden en christenen in zijn tijd. Hij werd te midden van het veelgodendom geraakt door hun belijdenis dat er maar één God is. Het verhaal gaat dat hij in een grot bij Mekka van de engel Gabriël de eerste woorden van de Koran heeft doorgekregen.
Rentier: “Moslims geloven dat alle woorden in de Koran door God via de engel Gabriël aan Mohammed zijn gedicteerd. Mohammed reciteerde het aan zijn volgelingen en die schreven het op. Zijn beeld van God, in het Arabisch ‘Allah’, is op cruciale punten vertekend ten opzichte van wat de Bijbel ons leert. Het gaat wel over de Schepper van hemel en aarde, er wordt ook gezegd dat Hij barmhartig is en oordeelt, alom tegenwoordig is, maar niet dat Hij naar ons toekomt en tot ons spreekt of verschijnt, zoals in het Oude Testament. En dat God Zich in het Nieuwe Testament bekendmaakt als Vader, Zoon en Heilige Geest, de Drie-eenheid, is in de islam volstrekt buiten beeld. In de islam is God op zo’n grote afstand, dat Hij nooit naar ons toe kan komen, zeker niet als mens naar de aarde.”

Volgens ds. Rentier was Mohammed ervan overtuigd dat hij op hetzelfde spoor zat als Joden en christenen. Hij zal de Apostolische Geloofsbelijdenis uit het jaar 170, niet gekend hebben.
“Maar als men in Mekka aan hem vraagt waarom hij dan zo’n probleem maakt van hun veel-godendienst − want christenen vereren een Godenzoon − dan zegt hij dat zoiets natuurlijk niet waar kan zijn. God heeft geen Zoon. Hij wijst het zoonschap van Christus radicaal af, omdat hij niet weet wat het Nieuwe Testament daarmee bedoelt. Hij heeft wel contact gehad met christenen, maar de Bijbel was nog niet vertaald in het Arabisch. Hij heeft het dus alleen van horen zeggen.
Tegen de Joden zegt hij als er later een conflict ontstaat, dat hij als profeet in hun plaats is gekomen. God heeft het eerst met jullie geprobeerd met de tweede zoon van Abraham, zegt hij dan, en jullie hebben gefaald. Nu probeert God het met de eerste zoon, met Ismaël. Mohammeds woorden komen daarom in de plaats van de Joodse woorden. De Koran is in de plaats van de Bijbel gekomen.”

Koran
De Koran is het heilige boek van de moslims, een geschenk van Allah uit de hemel. Men zou zelfs een parallel kunnen trekken tussen de Koran en de komst van Christus naar de aarde.
Rentier: “De positie die wij aan Jezus toekennen, is in de islam inderdaad vergelijkbaar met de positie die zij aan de Koran toekennen. De Koran is heilig, eeuwig en uit de hemel neergedaald. In ieder geval heel anders dan de positie die wij aan de Bijbel toekennen als middel om tot de kennis van Christus te komen. Die positie geven moslims aan Mohammed, de brenger van de Koran.
In de praktijk van de protestant is dat enigszins te vergelijken met het rooms-katholicisme. De Koran is onbegrijpelijk voor veel moslims, maar door eruit te reciteren heb je als het ware contact met Allah. De Koran heeft een sacramentele betekenis. Je moet je handen wassen voordat je de Koran oppakt, deze op een verheven, schone plaats neerleggen en boven je middel dragen.
Verder speelt de Koran inhoudelijk een kleine rol. In de praktijk zijn de tradities over het leven van Mohammed veel belangrijker. Die geven een moslim veel praktische aanwijzingen voor het dagelijkse leven. Al die regels vind je niet in de Koran. Daarin staat bijvoorbeeld niet dat je vijf keer per dag moet bidden. Heel cruciaal voor moslims, maar het staat niet met zoveel woorden in de Koran. Die regels halen ze uit het leven van Mohammed − tradities over wat Mohammed heeft gezegd.
In de praktijk speelt Mohammed dus een belangrijke rol, waardoor zijn positie wel een beetje op die van Jezus gaat lijken. Het beledigen van de profeet speelde een grote rol in de aanslagen in Parijs bijvoorbeeld. Mohammed beledigen is erger dan Allah beledigen.
In de loop van de eeuwen gaat Mohammed steeds meer op Jezus lijken. Indirect erkennen moslims daarmee dus wel dat Jezus het voorbeeld is. Omwille van Mohammed is de wereld geschapen, zeggen zij. De Bijbel zegt dat door Christus alle dingen zijn geschapen − Kolossenzen 1: 16.”

Vergeving
Over ‘verzoening door voldoening’ zegt ds. Rentier dat het ondenkbaar is dat Allah onze schuld op zich zou nemen. “Dat is zijn eer te na. Allah blijft op grote afstand. Dat misstappen, zonden van oosterse leiders bijvoorbeeld, naar buiten komen, zoals dat in het Westen wel gebeurt, is ondenkbaar. En dat een koning een lied maakt als Psalm 51, zoals David, is eveneens voor een moslim ondenkbaar. De eer mag nooit in het geding komen.”

Ds. Rentier legt uit dat in de islam wordt beleden dat Allah barmhartig en rechtvaardig is. “Maar moslims denken dat christenen het te gemakkelijk maken in hun beeld van God, waarin Hij volgens hen veel te genadig is. Men gaat ervan uit dat een mens Allah moet dienen. En in het christendom lijkt het volgens moslims wel dat God de mens dient en dat je daardoor zekerheid zou krijgen. Moslims hebben nooit zekerheid. Aan het eind van het leven zal dat pas duidelijk worden. Het christelijk geloof is daarom volgens moslims veel te gemakkelijk.
Christenen zouden eigenlijk tegen moslims moeten zeggen dat God volgens de Bijbel veel radicaler is in Zijn rechtvaardigheid en ook in Zijn barmhartigheid. God gaat veel verder. Moslims denken dat als je de grote zonden maar nalaat, Allah de kleine zonden wel door de vingers ziet. In hoeverre Allah dat doet, wordt bepaald door je goede daden. Goede daden compenseren dus in zekere zin de slechte. Dat is zelfs in het menselijk recht niet mogelijk.
Maar de God van de Bijbel maakt het in Zijn heiligheid en liefde onmogelijk dat Hij de zonden door de vingers ziet. De nadruk leggen op heilszekerheid maakt bij moslims weinig indruk. Het is daarom veel vruchtbaarder om in een gesprek met moslims in te steken op de heiligheid van God. In de dialoog met moslims is het goed om de heiligheid van God te benadrukken. De vrede met God is niet gebaseerd op onze goede werken, maar alleen op de vrede die God zelf schenkt. God komt naar ons toe met Zijn genade. Vrede vind je alleen bij het kruis.”

Martelaarschap
Het verdienen van eeuwig leven zit diep geworteld in de moslims. Je moet goed je best doen en je aan de vijf plichten of ‘zuilen’ houden: belijdenis, gebed, aalmoezen, vasten, en bedevaart. Het martelaarschap is de ultieme daad en zou voor de moslim zelfs heilszekerheid bieden.
Rentier: “Dat leeft wel in de media, maar dat speelt bij moslims een minder grote rol dan wij denken. Het dreigen met de hel is bij de islam wel populair. Bij de opvoeding van kinderen hoor je ouders dat vaak zeggen: Je zult branden in de hel als je niet gehoorzaamt. Dat flappen ze er zomaar uit.
Zekerheid is er niet. Ze willen natuurlijk in het Paradijs komen, maar Allah is volkomen vrij en soeverein in zijn daden, zodat hij nooit enige garantie kan geven.”

Als een moslim als martelaar sterft, bij een aanslag bijvoorbeeld, zou hij naar de hemel gaan en zeventig maagden krijgen. Dat idee beantwoordt aan primitieve lusten en is niet bepaald religieus.
Maar daar zijn volgens ds. Rentier verschillende verhalen over.
“Sommigen zeggen dat het verkeerd vertaald is en dat het om zeventig rijpe druiven gaat. Het duidt er eigenlijk op dat je in de toekomst beloond wordt. En dat is in zekere zin ook wel een christelijk beeld.
Dat van die druiven zou waar kunnen zijn. Ook wordt er wel gesproken over rivieren van wijn in het paradijs. Daarom drinken wij wijn bij het Avondmaal met het uitzicht op het eeuwige leven, zeg ik wel eens tegen moslims. Dat kan dus nooit verkeerd zijn. In de Bijbel worden ons geen bruiden beloofd, maar wij mogen de bruid van Christus zijn. Het gaat er niet om wat wij verdienen, maar om wat wij aan God geven. Vindt God vreugde in ons en wij in Hem?”

Het merkwaardige onder moslims doet zich voor dat de ene moslim vreedzaam te midden van niet-moslims leeft en de andere moslim in de naam van Allah, met de Koran in de hand, dood en verderf zaait. Zoals IS, Boko Haram, Al Shabaab, Al Qaida en dergelijke.
Rentier: ”De bron van het kwaad zit in ieders hart. Ook christenen ontsporen soms gruwelijk. De soenna (het voorbeeld, red.) van Mohammed verschilt op dit punt echter wezenlijk met de weg die Jezus ons wijst. Alle belangrijke wetsscholen van de islam leren op grond daarvan dat afval of belediging van de islam met de dood bestraft dient te worden. Dit mag je als moslim niet zomaar op eigen houtje uitvoeren, maar dat mag alleen door een wettige, islamitische overheid worden gedaan. Naar zo’n overheid behoor je als moslim wel te streven en de klassieke bronnen rechtvaardigen daarvoor bepaalde vormen van geweld.
In onze samenleving wonen echter veel moslims die, onder andere vanwege machtsmisbruik door overheden in moslimlanden, de waarde inzien van onze huidige rechtsstaat en die liever niet kwijtraken.”

Hetzelfde
Het christendom is de laatste tijd nogal verwaterd. God is een God van liefde, wordt al gauw gezegd. Niet zo moeilijk doen. Christenen, Joden en moslims komen uiteindelijk op hetzelfde punt terecht. God en Allah zijn tenslotte ook dezelfde God. Het gaat in de kern over hetzelfde, maar het wordt alleen verschillend beleefd. Die kern heeft met Abraham te maken, want we zijn allemaal kinderen van Abraham. Je moet uit ontzag voor God zo goed mogelijk proberen te leven. Pluralistische overwegingen.

Rentier: “Maar onze hoop is in het kruis van Christus. De islam zegt dat Jezus niet is gekruisigd en niet is opgestaan. Wij kennen God door de Bijbel, waarin Hij zich openbaart. Zonder de Bijbel kunnen we God niet kennen. De Koran is zonder meer een alternatief evangelie en tekent een fundamenteel ander beeld van God. Tegen een moslim zeg ik dat God heel anders is dan je denkt. Moslims die christen worden, ervaren dat ze na hun bekering God pas echt leren kennen. Ze wisten van Zijn bestaan en hadden een vertekend beeld van Hem, maar hebben Hem na hun bekering pas echt leren kennen. Een fundamenteel verschil.

De islam is een anti-evangelie en duidelijk antichristelijk. Theologisch heeft de islam zich ontwikkeld als een expliciete tegenstem tegen de christelijke orthodoxie en tegen de Bijbel.
Ik vraag wel eens aan een moslim of hij moslim kan blijven als hij op een dag zou erkennen dat de Bijbel het Woord van God is. Nee, dan kan hij niet langer moslim blijven. Dat is kennelijk de voorwaarde van de islam. Dat is theologisch gezien ook de kern. Het is overigens niet goed om te zeggen dat Allah een andere God is. Daar help je mensen niet mee.”

Wie de Zoon loochent, zegt Gods Woord, is de antichrist. Maar dat kun je volgens ds. Rentier niet zomaar toepassen op de islam.
“De islam is antichristelijk, tegen wat de Bijbel zegt over wie de Christus is, als de Verlosser, de Redder van Gods zijde. Dat weerspreekt de islam met alles wat in haar is. Ik geloof niet dat er slechts één antichrist is. Dus de islam is niet dé antichrist. De islam is wel antichristelijk. Dat is helder.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen